فتح الله امی – استاد دانشگاه
اروپا و امریکا از جنگ جهانی اول و دوم تجارب زیادی کسب کردند. یکی از این تجارب تجزیه کشورهایی است که غرب با آن ها زاویه دارد. آن ها امپراتوری عثمانی را به چند کشور ضعیف عربی و ترکیه تجزیه کردند،آلمان را پس محاصره اقتصادی طولانی که یکی از عوامل اعلام جنگ آلمان علیه اروپا شد، به دو قسمت شرقی و غربی تجزیه کردند و این سیاست را بعد از مرگ مارشال تیتو در مورد یوگسلاوی نیز اجرا کردند؛ البته غرب شرایطی را فراهم می‌کند که عملکرد نظام‌های دیکتاتوری مردم را به اوج خشم و نفرت برسانند و شرایط به نقطه انفجار برسد و سقوط کند.
علم مکانیک تخصص نویسنده است. نقطه انفجار تعریف دارد و آن زمانی است که در محفظه احتراق فشار به اوج خود برسد، لذا شرایط انفجار و احتراق به‌خوبی فراهم می‌شود. انقلاب و شورش‌هایی که در ایران، لیبی، سوریه، تونس، مصر و... انجام شد، از این قانون مکانیکی پیروی کرده‌اند. جامعه هنگامی که خفقان به اوج می‌رسد،کشورها مثل اروپا و امریکا دست به کار می‌شوند و شرایط را برای بروز یک تحول اجتماعی فراهم می‌کنند. گزارش‌ها بعد از سقوط بشار اسد نشان می‌دهد خفقان رژیم اسدی به اوج خود رسیده بود. وجود زندانیان زیاد که برخی از آن ها به دلیل طولانی بودن زندان حتی نام خودرا فراموش کرده یا اشتباه می گفتند و از تاریخ و جامعه بی اطلاع بودند، به عبارتی زمان را گم کرده‌اند، پرسش این است که چرا ایران از این رژیم حمایت می‌کرد؟! اگر مقصود کمک به محور مقاومت بود می‌توانست در همان ده سال قبل با انجام مذاکرت صلح‌آمیز بین رژیم اسد و معارضین برای انتقال قدرت طبق آرای عمومی مردم اقدام می‌شد، نه اینکه به صورت یک طرفه رژیم اسد را با هزینه هنگفت و گرفتن جان و مال مردم بر پا نگه داشت.به توصیه جناح اصلاحات به رهبری خاتمی و میرحسین موسوی که پیشنهاد کردند به خواست مردم سوریه توجه کنید و از حمایت یک طرفه بپرهیزید، توجه نشد. اگر حاکمیت به رهنمود آنها توجه می‌کرد امروز شاهد آنچه در سوریه گذشت نبودیم.
هنوز فرصت باقی است و توصیه می‌شود برای جلوگیری از دومینوی ایجاد شده در خاورمیانه به مبانی اصلاحات توجه شود و رییس جمهور نیز بداند با وجود نیروهای تندرو مثل جبهه پایداری و محمد مهدی باقری که عقیده دارد در جنگ مومنان با کفار قائل به کشته شدن نیمی از مردم جهان برای ظهور امام زمان عیبی ندارد وفاق با آنها شدنی نیست. نمی‌توان اصلاحات اساسی در سیاست خارجی و داخلی را ایجاد کرد، مگر این که بین رای دهندگان به پزشکیان و تحریم کنندگان انتخابات وفاق ملی شکل بگیرد.