اقتصاددان و پژوهشگر توسعه معتقد است که بخش مسکن نهتنها موتور توسعه اقتصاد ایران نیست بلکه فعالیتهای مربوط به زمین و مسکن و ساختوساز در اقتصاد کشور طی سالهای گذشته بهخاطر عایدات سرمایهای بالا و پرشهای قیمتی مکرر، جولانگاه تولید رانت و رانتخواری شده است.
به گزارش اقتصاد آنلاین، کمال اطهاری اقتصاددان و پژوهشگر توسعه در نشست علمی- تخصصی مرکز پژوهشهای توسعه و آیندهنگری تحت عنوان «راهکارهای برنامهای تأمین مسکن در ایران» گفت: فعالیتهای مربوط به زمین و مسکن و ساختوساز در اقتصاد کشور در سالهای گذشته بهخاطر عایدات سرمایهای بالا و پرشهای قیمتی مکرر، جولانگاه تولید رانت و رانتخواری شده است. بازدهی بالا در این بخش، توزیع تابعی درآمد را به زیان کارآفرینان، کارگران و صاحبان سرمایه در بخشهای مولد تغییر داده است. بنابراین عملکرد بخش مسکن بهگونهای بوده است که باعث رکود تولیدات صنعتی و کشاورزی و حتی رکود خود بخش مسکن شده است.
اقتصاددان و پژوهشگر توسعه یادآوری کرد: با این نحوه عمل در حوزه فعالیتهای زمین و مسکن و ساختوساز نمیتوان به برونرفت اقتصاد از رکود موجود و حتی برونرفت خود بخش مسکن از رکود امیدوار بود.
تله رکود تورمی
وی ادامه داد: مواردی از قبیل شتاب بالای افزایش قیمت مسکن ناشی از جهشهای قیمت زمین و معاملات صوری مسکن، بیکاری و بیثباتی شغلی ناشی از توقف رشد بخش مولد، کاهش پیوسته درآمد واقعی خانوار، رجحان (برتری و فزونی) نقدینگی در اثر بیثباتی اقتصادی و سیاسی و اجرای برنامههای موسوم به مسکن مهر و... توسط دولت بهجای طرحهای جامع مسکن از عواملی هستند که نوعی قفل شدگی یا تله رکود تورمی را در بخش مسکن پدید آورده است. اطهاری به سند ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیررسمی که در اسفند ماه سال گذشته به تصویب هیئت وزیران رسید اشاره کرد و گفت: برای بهبود وضعیت کنونی مسکن در کشور، اجرایی شدن سند ملی توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاههای غیررسمی و توجه به آن را راهکاری مهم و ضروری ارزیابی کرد.
راه حل ناترازی آب
داریوش مختاری، کارشناس حوزه آب درباره اوضاع ناترازی آب در تهران به ایلنا گفت: ما ظرفیت پنهانی برای تراز شدن در حوزه آب داریم و آنهم کاهش مصرف است، در طرف کاهش مصرف؛ ظرفیتی داریم که از آن استفاده نکردهایم، یعنی میتوانیم با مدیریت مصرف بین ۲۰ تا ۴۰ درصد مصرف آب را کاهش دهیم و این باعث میشود بخش عمده دغدغه را حل کرده و درواقع به تراز برسیم. در فصل تابستان ۳۵۰ لیتر در شبانهروز مصرف آب هر شهروند است و این سرانه سقف بالایی است که بخش زیادی از آن نیز به خاطر مصرف کولرهای آبی است، با نصب سایبان و اصلاح تاسیسات سرمایشی میتوانیم مصرف را تاحدی کنترل کنیم، یکی از ابزارها نیز آموزش شهروندان و فرهنگسازی در حوزه آب است که البته هزینهبر است، برچسب مصرف آب هم که در قانون توسعه و بهینهسازی مصرف آب شهروندی در اسفند ۱۳۹۵ در قانون آمده و شرکتها موظف به اجرا هستند اما تنها بخشهای جزئی اجرا شده و این قانون فراموش شده است. ما باید ابزارهای کاهش مصرف ۲۰ تا ۴۰ درصد برای رسیدن به تراز را فعال کنیم، باید روی این ابزارها سرمایهگذاری کنیم باید غیر از سیاست تعرفه برای گروههای همگن فرهنگسازی انجام دهیم، موثرترین ابزار آموزش شهروندان است که همکاری و مشارکت شهروندان را فراهم میکند، ما باید توانیم کاهش مصرف حدود ۳۰ درصدی را اجرا کنیم.