ما تاب آوری خود را با رویارویی با چالش‌ها و غلبه بر آن‌ها ایجاد می‌کنیم. پروفسور گرینبرگ می‌گوید: مهم است که تعادل را درست به دست آورید و خود را به تدریج به چالش بکشید. او می‌گوید:"ما باید سعی کنیم عوامل استرس زا را تا جایی که می‌توانیم کاهش دهیم، اما در جایی که نمی‌توانیم باید جعبه ابزاری برای کمک برای مقابله با آن‌ها داشته باشیم".
در وهله نخست شما باید تا جایی که می‌توانید به خودتان کمک کنید. شما باید بهترین دوست خود باشید. مراقب فکر کردن به همه یا هیچ باشید. برخی اوقات که که استرس زیادی داریم فکر می‌کنیم که "اوه، خب، من تلاش خود را می‌کنم، اما نمی‌توانم این کار را انجام دهم. در آن زمان قدری استراحت کنید و به مکان بهتری خواهید رسید. اگر این رویکرد جواب نداد به شما توصیه می‌کنم که با یک دوست مورد اعتماد، پزشک عمومی یا با فرد مورد اعتماد تماس بگیرید". او می‌گوید:"در جایی که احساس می‌کنید می‌توانید صادقانه صحبت کنید با هر کسی صحبت کنید".
در محل کار مهم است که از احساس خود آگاه باشید، زیرا این محیطی است که در آن بیش‌تر در معرض خطر استرس مزمن مداوم هستید. پروفسور گرینبرگ مطالعاتی را در مورد اثربخشی "مکالمات هوشمندانه روانشناختی" در محل کار انجام داده است. او می‌گوید:"با یک همکار دوست شوید و اگر در شرایط پر استرس کار می‌کنید هر ساعت با او در تماس باشید.
او همچنین ورزش بدنی را توصیه می‌کند و می‌گوید:"چه در حال پیاده روی چه در حال دویدن یا وزنه برداری باشید بر روی صفحه کلید رایانه نیستید بنابراین به خودتان استراحت می‌دهید و هم چنین فواید آشکار ورزش را برای سلامتی خواهید داشت".
به گزارش سلامت نیوز، ورزش سطح هورمون‌های استرس بدن مانند آدرنالین و کورتیزول را کاهش می‌دهد و هم چنین تولید اندورفین را تحریک می‌کند مواد شیمیایی در مغز که مسکن‌های طبیعی بدن و بهبود دهنده خلق وخوی شما هستند. اندورفین مسئول "بالا و پرانرژی بودن دونده" و احساس آرامش و خوش بینی بعد از تمرین است.