محمدحسین واحدی - کارشناسی ارشد اندیشه سیاسی
روز دوشنبه «کریستین رونالدو» بازیکن مشهور پرتغالی همراه با اعضای تیم باشگاه النصر وارد ایران شد و مورد استقبال ایرانیان قرار گرفت که غیرقابل‌تصور بود شاهد تصاویر گروهی از مردم بودیم که به دنبال اتوبوس تیم النصر می‌دویدند تا حداقل بتوانند چهرهٔ بازیکن محبوبشان رونالدو رو ببینند یا دستی برایش تکان دهند مثلاً در ویدیویی که بیرون آمد نشان می‌داد برخی از افراد که تعدادشان زیاد بود به‌طرف هتل محل اسکان رونالدو حرکت کرده و حتی وارد هتل نیز شده‌اند.
این ویدیوها و تصاویر به‌سرعت در فضای مجازی پخش شد و جنجال به راه انداخت گروهی دیگری از مردم نه‌تنها به استقبال رونالدو بازیکن فوق ستاره جهان نرفته بوده بلکه شروع به‌نقد و تحقیر کسانی کردند که به استقبال تیم النصر و کاپیتان محبوبش «رونالدو» رفته بودند به‌نوعی این پدیده را باید خود تحقیری بنامیم. اگر بخواهم این پدیده خود تحقیری را تعریف کنم باید عنوان کنم خود تحقیری چیزی نیست جز جامعه‌ای فاقد درک و شعور و حاصل کمبود فرهنگی که در سیاست‌گذاری به‌تدریج در میان مردم به وجود آمده و ریشه دوانده و هرچقدر وضعیت سیاسی و اقتصادی بد شود به همان اندازه این خود تحقیری بین افراد بیشتر خواهد شد.
این خود تحقیری ممکن است تا جایی پیش رود که مردم حتی از تمدن تاریخ، فرهنگ و سنت‌های خود فاصله بگیرند. برخی از مردم جوری هواداران رونالدو را به سخره می‌گیرند که گویا از شیوه رفتار و رویکرد جامعه خود ناآگاه هستند مردم افراد سلبریتی را دوست دارند و حتی برای دیدار بازیگر، بازیکن یا خواننده موردعلاقه خود مسافت‌ها را طی می‌کنند و با هزینه به کشورهای خارجی دوردست نیز سفر می‌کنند. چه برسد به مهم‌ترین فوتبالیست جهان یعنی «رونالدو» که تاکنون به ایران نیامده است.
اگر طبق معمول مسابقات باشگاهی و تیم‌های ملی برگزار می‌شد مثل بقیه دنیا شاهد چنین تصاویر و خود تحقیری نبودیم. البته بهتر بود بستری لازم برای استقبال از تیم باشگاه النصر فراهم می‌شد تا مردم دچار ازدحام و همهمه نمی‌شدند. به‌هرحال استقبال زیاد یک قهرمان ورزشی باید از منظر جامعه‌شناختی و روان‌شناختی موردبررسی قرار گیرد.