ورزش منظم می‌تواند بخشی از روند درمان باشد و کیفیت زندگی بیماران سرطانی را بهبود بخشد. پزشکان توصیه می‌کنند که هر بیمار، بسته به شرایط خود، یک برنامه ورزشی متناسب با نیازهایش داشته باشد.
آیا می‌دانستید که افزایش قدرت عضلانی و تناسب اندام هوازی می‌تواند شانس زنده ماندن بیماران سرطانی را به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد؟ بر اساس مطالعه‌ای جدید که در مجله پزشکی ورزشی بریتانیا منتشر شده است، بیماران سرطانی که فعالیت بدنی بیشتری دارند، تا ۴۶ درصد کمتر در معرض خطر مرگ ناشی از سرطان قرار می‌گیرند.
این پژوهش با تحلیل داده‌های ۴۲ مطالعه شامل نزدیک به ۴۷,۰۰۰ بیمار سرطانی نشان داده که قدرت عضلانی و سلامت قلبی-عروقی نقش مهمی در بهبود و افزایش طول عمر این بیماران ایفا می‌کند. در این مطالعه، بیمارانی که فعالیت‌های ورزشی منظم داشتند، به‌ویژه در مراحل پیشرفته سرطان، شانس بهتری برای بقا داشتند.
چرا ورزش مهم است؟
پزشکان بر این باورند که تمرینات قدرتی مانند وزنه‌برداری، تمرینات مقاومتی و تمرینات وزن بدن (مانند اسکات و شنا) می‌توانند به حفظ توده عضلانی و بهبود متابولیسم بدن کمک کنند. از سوی دیگر، ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و شنا موجب بهبود عملکرد قلب و ریه‌ها شده و استرس ناشی از بیماری را کاهش می‌دهند.
پزشکان چه می‌گویند؟
متخصصین سرطان‌شناسی، می‌گوید: این یافته‌ها نشان می‌دهد که ورزش نه‌تنها برای پیشگیری از بیماری‌ها ضروری است، بلکه می‌تواند تأثیر مستقیمی بر روند درمان سرطان داشته باشد. با ترکیب تمرینات قدرتی و هوازی، بیماران می‌توانند مقاومت بدن خود را افزایش داده و بهبودی بهتری را تجربه کنند.
چگونه ورزش را به برنامه روزانه خود اضافه کنیم؟
هر روز ۳۰ دقیقه پیاده‌روی کنید.
تمرینات قدرتی سبک مانند کار با وزنه‌های کوچک یا باندهای مقاومتی را انجام دهید.
در یک کلاس ورزشی مانند یوگا، دوچرخه‌سواری یا شنا شرکت کنید.
فعالیت‌های لذت‌بخش مانند رقصیدن یا کوهنوردی را در برنامه خود بگنجانید.
برای داشتن بدنی قوی‌تر و افزایش امید به زندگی، همین امروز فعالیت بدنی خود را شروع کنید.
منبع: همشهری آنلاین
شیوع کمبود ویتامین در مبتلایان به دیابت نوع ۲
بررسی شواهد جدید نشان می‌دهد که سطوح پایین ویتامین‌ها یا مواد معدنی ضروری در میان افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شایع است.
به گزارش مهر به نقل از هلث دی نیوز، محققان گزارش دادند که به طور کلی، ۴۵ درصد از دیابتی‌های نوع ۲ از کمبود ویتامین‌ها، مواد معدنی و الکترولیت‌ها رنج می‌برند.
تیم تحقیق به سرپرستی دکتر «دایا کریشان منگل» از مؤسسه بین المللی مدیریت سلامت جیپور هند، به این نتیجه رسیدند که این بررسی، بار مضاعف سوءتغذیه را در عمل نشان می‌دهد، و افرادی که سعی در مدیریت دیابت خود از طریق رژیم غذایی دارند با کمبودهای تغذیه‌ای مواجه می‌شوند.»
برای بررسی شواهد، محققان نتایج ۱۳۲ مطالعه قبلی را که شامل بیش از ۵۲۵۰۰ شرکت‌کننده بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۲۳ بود، جمع‌آوری کردند.
سطوح بسیار پایین ویتامین D شایع‌ترین کمبود بود که بیش از ۶۰ درصد از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ را تحت تأثیر قرار داد.
سایر کمبودهای رایج شامل منیزیم (۴۲%)، آهن (۲۸%) و ویتامین B۱۲ (۲۲% ) بود. افرادی که از داروی دیابت متفورمین استفاده می‌کردند در معرض خطر بیشتر کمبود B۱۲ بودند و ۲۹ درصد از آنها سطوح پایینی از این ویتامین را داشتند. نتایج نشان می‌دهد زنان مبتلا به دیابت بیشتر از مردان دچار کمبود ویتامین هستند، ۴۹ درصد در مقابل ۴۳ درصد. و افراد دیابتی در آمریکای شمالی و جنوبی بالاترین میزان کمبود ویتامین را داشتند و ۵۴ درصد از کمبود مواد مغذی خاص رنج می‌بردند. تیم تحقیقات نتیجه گرفت: «درمان دیابت نوع ۲ اغلب بر متابولیسم انرژی و درشت مغذی‌ها متمرکز است، اما شناسایی شیوع بیشتر کمبودهای ریزمغذی‌های خاص در افراد مبتلا، یادآور این است که بهینه‌سازی تغذیه همیشه باید در اولویت باشد.» به گفته محققان، این کمبودها ممکن است باعث بدتر شدن دیابت افراد شود، زیرا بسیاری از مواد مغذی مختلف در متابولیسم نقش دارند. آنها همچنین می‌توانند مشکلات سلامتی دیگری ایجاد کنند. از سوی دیگر، کمبودهای تغذیه‌ای می‌تواند در وهله اول با ابتلاء به دیابت نوع ۲ مرتبط باشد. محققان نوشتند: «کمبود ریزمغذی‌ها ممکن است بر متابولیسم گلوکز و مسیرهای سیگنال‌دهی انسولین تأثیر بگذارد و منجر به شروع و پیشرفت دیابت نوع ۲ شود».