«هانس کوندنانی»، عضو ارشد مهمان موسسه ریمارک در دانشگاه نیویورک نوشت: در انتخابات پارلمانی اروپا در ماه ژوئن، احزاب سیاسی راست افراطی بهتر از همیشه عمل کردند. دو ائتلاف راست افراطی اکنون سومین و چهارمین گروه بزرگ در پارلمان هستند و از گروه میانه‌رو «تجدید اروپا» پیشی گرفته‌اند. در فرانسه، «مجمع ملی» به رهبری مارین لوپن به طور قاطع به عنوان بزرگترین حزب در انتخابات اروپا ظاهر شد که باعث شد امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، مجمع ملی کشور را منحل و انتخابات زودهنگام را اعلام کند. «مجمع ملی» در این انتخابات به اکثریت مطلق نرسید، اما برای اولین بار به بزرگترین حزب واحد در نهاد قانونگذاری داخلی تبدیل شد. این پیروزی‌های انتخاباتی اخیر راست افراطی در فرانسه و همچنین موفقیت‌هایی در آلمان، ایتالیا، هلند و سایر نقاط اروپا باعث نگرانی‌های زیادی شده است. موفقیت‌های راست افراطی در دو سال گذشته بسیاری از طرفداران میانه‌رو اتحادیه اروپا را به این واقعیت آگاه کرده است که احتمال تصرف اتحادیه اروپا توسط راست افراطی وجود دارد، چیزی که مدت‌ها به عنوان یک امر غیرممکن در نظر گرفته می‌شد. از دیدگاه این میانه‌روهای نگران، ملی‌گرایی راست افراطی تهدیدی اساسی برای پروژه ادغام اروپا به شمار می‌رود. آن‌ها راست افراطی را به عنوان یک نیروی بیگانه می‌بینند که ذاتاً مخالف اتحادیه اروپا است – این «ضد اروپایی» است. با این حال، چنین تفکری بر اساس سوء تفاهم اساسی از هر دو راست افراطی و اتحادیه اروپا استوار است. در واقع، راست افراطی و اتحادیه اروپا بسیار بیشتر از آنچه بسیاری فکر می‌کنند با هم سازگار هستند. «تمدن‌گرایی» پرشور راست افراطی، که اروپا را به عنوان یک بلوک سفید مسیحی تصور می‌کند، ذاتاً مخالف پروژه ادغام ظاهراً لیبرال اروپا نیست، بلکه همیشه بخشی از آن بوده است. در واقع، با توجه به اینکه سیاستمداران لیبرالی مانند ماکرون به طور فزاینده‌ای در مورد اروپا به زبان تمدنی صحبت می‌کنند، دیدگاه‌های مرکز راست «طرفدار اروپایی» و راست افراطی «اروپاگرا» در حال همگرایی هستند.