عبدالرضا فرجی راد- دیپلمات پیشین
سال ها است تلاش می شود تا ارتباطات با جهان خارج برقرار شود تا از انزوا خارج شويم و روي اقتصاد ما اثر مثبت بگذارد اما متاسفانه با وجود همه اين تلاش ها دستاورد چنداني براي کشور دربر نداشت دليل اقتصادي است که به دليل تحريم ها و کمبود کالا زير فشار است وقتي ما در تحريم هستيم کالاهايي که صادر و وارد مي شود خارج از سيستم بانکي عمل مي کنند و همين باعث شده تورم بالا برود و فساد افزايش پيدا کند. جنسي که وارد يا خارج مي شود از کانال هاي متعدد از جمله فروش نفت عمل مي کند. با وجود اينکه سياست همسايگي را در پيش گرفته ايم ولي اين سياست عمق ندارد. ايران 15 همسايه دارد در عين ارتباط با همه اين همسايه ها سياست ها نتوانسته است عمقي استراتژيک براي رابطه ما ايجاد کند. همسايه ها به جاي همراهي ايران در روزهاي سخت تحريم ملاحظاتي به خرج مي دهند که نشان مي دهد روابط ما از عمق خالي است. مثلا ما با برخي کشور ها دچار بحران هاي کوتاه مدت مي شويم که نشان دهنده عدم استحکام اين پيوند است. ايران در جايگاه ژئوپليتيکي قرار دارد که مي تواند مرکزي براي همه همسايه ها باشد، ما با ترکيه و با آذربايجان بي مساله نيستيم ما با ترکمنستان و افغانستان و پاکستان بي مساله نيستيم با عراق هم به همين صورت است. روابط وجود دارد و رفت و آمد صورت مي گيرد ولي بايد به اين روابط عمق داد بايد اين رابطه طوري عمق پيدا کند که اين مساله تمام شود و مشکلات حل شود. بايد کالا ها در رفت و برگشتي ساده باشد بايد بتوانيم با ارز هاي ملي معامله کنيم. مسائل متعددي وجود دارد که مي توان در مورد روابط ايران و همسايگان ذکر کرد. بايد اعتمادي ايجاد کنيم و بتوانيم با همسايگان ضمن داشتن سياست قاطع دوستي هايي داشته باشيم. معاملاتي انجام بدهيم و بين مقامات اجرايي ارشد کشور و دولتمردان و چهره هاي سياسي با نفوذ دوستي صورت بگيرد. در ساليان قبل و در دوران اصلاحات چنين وضعيتي تجربه شده بود و کارها خوب پيش مي رفت. نبايد از اين رابطه اقتصادي رضايت داشته باشيم بايد صادرات و واردات ما چندين برابر شود. عراق مي توانست 11 ميليارد پول ايران را که امروز در اين کشور در گرو است را بازگرداند ولي مي بينيم اگرچه ما در ظاهر دو کشور برادر و صميمي هستيم ولي در باطن عراقي ها اين درک را ندارند که کشور همسايه که کمک هاي زيادي برايشان داشت امروز در شرايط گرفتاري و سختي استرابطه ما با غرب هم تقريبا در سراشيبي قرار داريم. چهار سال پيش قرارداد 25 ساله اي با چين امضا کرديم که براساس اين قرارداد بايد چين در ايران 400 ميليارد دلار سرمايه مي کرد که واقع نشد، علت اش تحريم است. از آن زمان چند سال گذشته و سرمايه گذاري مناسبي در ايران صورت نگرفته است. حتي در مورد روسيه نيز وضعيت به همين صورت است. اروپا و آمريکا را از دست داديم و نتوانستيم تعامل برقرار کنيم. سطح رابطه اقتصادي و رفت و آمد سياسي ما و اروپا در اقتصاد به حداقل و به صفر رسيده است.منبع: شفقنا