یک مطالعه جدید نشان داده است که یادگیری تطبیقی و یادآوری در اندام‌ها در نخاع اتفاق می‌افتد، نه مغز.
معمولاً اعتقاد بر این است که یادگیری حرکتی و حافظه در مغز اتفاق می‌افتد، نه در نخاع و دومی صرفا به عنوان یک نقطه اتصال بین مغز و بدن عمل می‌کند. برای مثال قشر حرکتی در مغز دستورات حرکتی را به ماهیچه‌ها می‌فرستد. با این حال، این کاملا درست نیست.
مرکز علوم مغز RIKEN در ژاپن به تازگی به سراغ مدار عصبی در نخاع که مستقل از مغز عمل می‌کند، رفته است.
تاکئوکا می‌گوید: اگر می‌خواهیم پایه‌های حرکت خودکار در افراد سالم را درک کنیم و از این دانش برای پیشرفت بهبودی پس از آسیب نخاعی استفاده کنیم، به دست آوردن بینش در مورد مکانیسم اساسی آن ضروری است.
پژوهشگران یادگیری و یادآوری را بدون ورودی از مغز در دو گروه موش مطالعه کردند. یک گروه اگر پاهای عقبشان خیلی پایین می‌رفت، شوک الکتریکی دریافت می‌کردند. گروه دیگر همان شوک را دریافت می‌کردند، اما در زمان‌های تصادفی و بدون توجه به موقعیت پای عقب. سرانجام مشاهده شد که پس از ۱۰ دقیقه، تنها گروه اول بودند که یاد گرفتند پاهای خود را به گونه‌ای تنظیم کنند که از دریافت شوک جلوگیری کنند.
به عبارت دیگر، طناب نخاعی می‌تواند آن ارتباط را ایجاد کند و بدون مغز آن را به خاطر بسپارد که به آن «یادگیری تطبیقی» گفته می‌شود.
پژوهشگران یک روز بعد همان آزمایش را انجام دادند، اما جای موش‌ها را با هم عوض کردند. در نتیجه موش‌هایی که پاهای عقبشان تحریک شده بود، یادشان نرفت که پاهایشان را بالا نگه دارند. این یعنی نخاع آن را ثبت کرده است، در نتیجه پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که یادگیری نخاعی، فوری و پایدار است.
تاکئوکا می‌گوید: می‌توانیم یادآوری حرکتی نخاع را دستکاری کنیم که پیامدهایی برای درمان‌های طراحی شده برای بهبود بهبودی پس از آسیب به ستون فقرات دارد.