علی دایی در جدیدترین مصاحبه خود درباره عملکرد تیم ملی در جام ملت های آسیا و پرسپولیس صحبت کرد. گزیده ای از این گفت و گو را در ادامه می خوانید:
علی دایی پیش از شروع جامملتها در قطر شرایط بسیار سخت پیش روی تیمملی را پیشبینی کرده بود. گفتید که به مردم وعده قهرمانی دادن، توقعات را بالا میبرد؟
به اعتقاد من، تیم ایران در قطر یک روند سینوسی را طی کرد. یک بازی خوب بود، یک بازی بد. یک نیمه خوب بود و یک نیمه بد. همچنان عقیده دارم و پیش از این هم به شما گفته بودم، نتیجه کلی تیمملی در قطر برمیگردد به این مهم که بازیهای تدارکاتی مناسبی برای آماده شدن جهت حضور در چنین تورنمنت بزرگی مهیا نشد.
برابر ژاپن در یکچهارم نهایی شاید حتی داخل ایران خیلی امید به پیروزی برای تیمملی تصور نمیشد؟
خدمت شما عرض کردم، ما یک بازی خوب بودیم و یک بازی بد. بازی برابر ژاپن که به آن اشاره کردید، نیمه دوم چنان فوتبالی ارائه کردیم که هر تیمی برابر ایران قرار میرفت عاقبتی جز شکست نصیبش نمیشد. تیم ملی در دو دهه اخیر هرچند سال یک بار از این نمایشها داشته.
همین بازی برابر ژاپن امیدوارمان کرد که طلسم ۴۷ ساله نرسیدن به فینال جامملتها شکسته شود؟
خود من هم بعد از دیدن این بازی خیلی امیدوار شدم که بتوانیم به فینال برویم. اگر به فینال میرسیدم، شک ندارم قهرمانی به نام ایران سند میخورد.
مدتی پس از بازگشت تیمملی از قطر در برخی صفحات اینستاگرامی، که منبع مشخصی هم نداشت، شایعه سنگین و غیرقابل باور تبانی چند بازیکن و دریافت رشوه از قطر برای کمکاری در دیدار ایران و قطر منتشر شد! موضوعی که تهمت خیلی سنگینی است و قابل پیگیری قانونی.
من همین مثل شما فقط در شبکههای اجتماعی با این موضوع مواجه شدم و از اظهار نظر خودداری میکنم. وقوع چنین فعلی از بازیکنان تراز اول و بینالمللی فوتبال ایران را خیلی بعید میدانم. برای من به شخصه این موضوع باورنکردنی است و نمیتوانم قبول و باور کنم ورزشکار باغیرت ایرانی و وقوع چنین اتفاقی را؟! برخی نمیتوانند از روی ناراحتی و خشم از باخت، بروند هر شایعهای دلشان خواست راه بیندازند تا انتقام بگیرند و عصبانیت خودشان را خالی کنند.
در حال حاضر آینده تیمملی را چگونه تصور میکنید؟
جامملتها هر چه بود به پایان رسیده و هنوز اعتقاد دارم بعد از پیروزی برابر ژاپن خیلی راحت میتوانستیم به فینال برسیم و قهرمان جامملتها بشویم که با قبول شکست تلخ برابر قطر از گردونه جام خارج شدیم. شاید خیلی سخت این فرصت و موقعیت تکرار شود و دیگر چنین مهلتی برای ما فراهم نشود. افسوس...!