خاطرات هاشمی رفسنجانی
18 آذر 1376 : نزدیک ساعت ده صبح به محل اجلاس سران سازمان کنفرانس اسلامی رفتم. در اتاق انتظار با رهبری و آقای ناطق نوری، رئیس مجلس و آقای خرازی، وزیر امور خارجه نشستیم. آیت‌الله خامنه‌ای گفتند که تقاضای ملاقات یاسر عرفات را رد کرده‌اند؛ نظر من این بود که بپذیرند، ولی قبول نکردند. وزیر امور خارجه هم نظر ایشان را تأیید می‌کند. به سالن رفتیم. در وسط سالن جلوی جایگاه میهمانان، برای ما چند نفر صندلی مخصوص گذاشته بودند. با نطق آیت‌الله خامنه‌ای، جلسه افتتاح شد.
معرفي عراق به عنوان متجاوز
از سوي سازمان ملل متحد
خاوير پرز دكوئيار، دبير كل وقت سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370 طي يك گزارش رسمي به شوراي امنيت اعلام كرد كه عراق در 31 شهريور 1359 به ايران حمله كرده و متجاوز است.اعلام اينكه در جنگ تحميلي، عراق آغازگر و مسؤول جنگ بوده است، يك پيروزي بزرگ سياسي است. اين دفاع و نبرد، در حالي ادامه و پايان يافت كه جهانيان، باني جنگ را ميشناختند و حتي به كمك او شتافته بودند.آنان زماني به خود آمدند كه سلاحهاي ارسالي به عراق، عليه خودشان به كار گرفته شد و عراق، منطقه خليج فارس را درگير جنگي مهيب و عظيم كرد.متجاوز بودن عراق، گرچه بسيار دير اعلام شد، اما از پيروزيهاي مهمي است كه در تاريخ كشورمان به عنوان واقعه اي بزرگ ثبت شده است.
زادروز ملک‌الشعرا بهار
استاد محمدتقی بهار، ملقب به «ملک‌الشعرا» و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی روز ۱۸ آذر ۱۲۶۵ هجری خورشیدی در شهر مشهد متولد شد. پدرش میرزا محمدکاظم صبوری، ملک‌الشعرای آستان قدس رضوی در زمان ناصرالدین‌شاه بود؛ مقامی که پس از درگذشت پدر، به‌فرمان مظفرالدین شاه، به او رسید. بهار بیست سال داشت در جمع مشروطه‌خواهان خراسان درآمد. او با دیگر شاعران روشنفکر عصر مشروطه به‌خصوص میرزاده عشقی دوستی و روابط صمیمانه و نزدیکی داشت. بهار در سال ۱۳۳۲ قمری به نمایندگی مجلس سوم شورای ملی انتخاب شد. او در این مدت نشریه «نوبهار» را در تهران منتشر کرد. در پایان دوره ششم مجلس، با استقرار سلطنت رضاشاه، دیگر زمینه‌ای برای فعالیت سیاسی بهار وجود نداشت و او هوشمندانه از سیاست کناره گرفت. وی پیش از آن در تیرماه ۱۳۰۵ به عضویت شورای عالی معارف منصوب‌شده بود که این سمت را تا ۱۳۲۲ حفظ کرد. بهار در این دوران به فعالیت علمی و آموزشی روی آورد و در کنار استادانی چون عباس اقبال آشتیانی و بدیع‌الزمان فروزانفر در دارالمعلمین عالی به تدریس پرداخت. آثار منثور و منظوم بهار متنوع است و او را جزء آخرین نسل شاعران کلاسیک ایران می‌شمارند، اما تصنیف‌های معروف او مانند «بهار دلکش»، «ز من نگارم» و «مرغ سحر» در حافظه شنیداری ایرانیان ماندگار شده است.