۳۲ سال قبل در چنین روزی (۳ آذر ۱۳۷۱) فوتبال ایران مردی را از دست داد که نقش بسیار موثری در پرورش ستارگان بزرگی برای استقلال، پرسپولیس و تیم ملی ایفا کرد. وقتی پس از بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول ۱۴ بازیکن وقت تیم ملی علیه پرویز دهداری طومار جمع کردند (البته سه نفر از آن‌ها بعدا امضای خود را پس گرفتند) و مدعی شدند که تا وقتی او هدایت تیم ملی ایران را بر عهده داشته باشد دیگر حاضر به پوشیدن پیراهن این تیم نیستند، خیلی‌ها فکر می‌کردند دوران حضور پرویزخان در این تیم به پایان رسیده اما فدراسیون فوتبال وقت تصمیمی بی‌سابقه گرفت و پای سرمربی خود ایستاد تا زمینه برای یک تحول تاریخی در فوتبال ایران فراهم شود. به دهداری ماموریت داده شد با استفاده از بازیکنان جوان، تیم ملی ایران را آماده حضور در پیکارهای انتخابی المپیک ۱۹۸۸ سئول و البته جام ملت‌های ۱۹۸۸ دوحه بکند. در آن مقطع کمتر کسی تصور می‌کرد او در کار خود موفق شود اما مربی منضبطی که در فوتبال ایران به «معلم اخلاق» معروف شد، روی پاهای خود استوار ماند و سراغ بازیکنان گمنامی رفت که معتقد بود از آن‌ها می‌توان یک تیم ملی جدید ساخت. دهداری کارش برای انتخاب ملی‌پوشان جدید را از آبان ۱۳۶۵ استارت زد و حاصل آن معرفی بزرگانی همچون احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه، مجتبی محرمی، نادر محمدخانی، مهدی فنونی‌زاده، سیامک رحیم‌پور، نادر میراحمدیان، سیدعلی افتخاری، کریم باوی، صمد مرفاوی، مجید نامجومطلق و... به فوتبال ایران شد. بازیکنانی که بلافاصله پس از درخشیدن در تیم دهداری به ستارگان تازه‌نفس فوتبال ما تبدیل شده و اغلب آن‌ها سالیان سال علاوه بر تیم ملی، برای استقلال و پرسپولیس هم درخشیدند.