زبالههای فضایی حاصل از سوختن ماهوارهها میتوانند بر میدان مغناطیسی زمین تأثیر بگذارند.به گزارش ایسنا، با پرتاب فضاپیماهای بیشتر به مدار زمین، اثرات زیست محیطی پروازهای فضایی به طور فزایندهای آشکار میشود. افزایش تعداد ماهوارههایی که در جو زمین میسوزند، دانشمندان را سالهاست نگران کرده و اکنون یک مقاله جدید به بررسی این موضوع میپردازد که چگونه پوستهای از «غبار رسانا» ممکن است بر میدان مغناطیسی محافظ زمین تاثیر بگذارد. سیرا سولتر هانت(Sierra Solter-Hunt)، فیزیکدان آمریکایی از دانشگاه ایسلند میگوید: سیاره ما با زباله احاطه شده است. سولتر هانت نویسنده مقاله جدیدی است که در ماه دسامبر سال ۲۰۲۳ به عنوان پیش چاپ در پایگاه آنلاین Arxiv منتشر شد و هنوز در انتظار بررسی همتایان است. از آن زمان، این مقاله بحثهای آنلاین را برانگیخته است. سولتر هانت از این بابت خوشحال است، حتی اگر برخی، نتیجهگیریهای او را اغراق آمیز بدانند. سولتر هانت توضیح میدهد که گرد و غبار پلاسما از فعل و انفعالات گاز یونیزه شدهای که اتمسفر فوقانی زمین را میسازد و ذرات خاکستر میکروسکوپی باقی مانده از سوختن شهابهایی که به جو سیاره ما برخورد میکنند و همچنین از ماهوارههایی که پس از تمام شدن سوختشان به جو زمین برمیگردند تشکیل میشود. سولتر هانت میگوید: شهابها فقط حاوی مقادیر کمی از فلزات بسیار رسانا هستند. از سوی دیگر، ماهوارهها اساسا از فلزات ابررسانا ساخته شدهاند. بر اساس محاسبات، روزانه ۵۰ تُن سنگ فضایی در جو زمین تبخیر میشود و حدود ۴۵۰ کیلوگرم گرد و غبار باردار بر جای میگذارد. این سه برابر کمتر از چیزی است که یک ماهواره استارلینک با ورود مجدد به جو ایجاد میکند. به گفته اداره ملی اقیانوسی و جوی، در حال حاضر، روزانه حدود یک ماهواره قدیمی در جو زمین از بین میرود. سولتر هانت فکر میکند که آشفتگیهای ناشی از پوسته رسانا میتواند حفرههایی را در سپر مغناطیسی محافظ زمین ایجاد کند و به طور بالقوه این امکان را فراهم کند تا تشعشعات کیهانی آسیب بیشتری به سطح سیاره ما برسانند. یک سناریوی جدی و تقریبا آخرالزمانی میتواند این باشد که مغناطیس سپهر ضعیف شده و به باد خورشیدی اجازه میدهد تا جو زمین را از بین ببرد. با این حال، مطمئنا این یک تهدید فوری نیست.