ستاره صبح-روز 8 آذر محسن فخری‌زاده، دانشمند برجسته هسته‌ای ایران، در یک حمله تروریستی در حومه تهران ترور شد. مقامات ایران اسرائیل را مسئول این حمله می‌دانند و طبق گزارشات اولیه، دست داشتن اسرائیل توسط ایالات‌متحده و سایر مقامات اطلاعاتی تأیید شده است. به نظر می‌رسد هدف از ترور فخری‌زاده ایجاد درگیری‌ بوده تا منجر به از بین رفتن برجام شود، تروریست‌ها همچنین به ما یادآوری کردند که تا چه اندازه نابود کردن توافق هسته‌ای برایشان مهم است. ممکن است واشنگتن هرگونه پاسخ ایران به اسرائیل را دستاویزی برای برخورد با ایران قرار دهد، از این‌رو ایران ممکن است از خود خویشتن‌داری نشان دهد. دولت ایران به دور از شعارهای تند و افراطی، در دفاع از کشور و در برابر تهدیدات خارجی به سیاست بردباری روی آورده است. اسرائیل رژیمی دارای سلاح‌های هسته‌ای اعلام نشده است که تخمین زده می‌شود 200 کلاهک در زرادخانه خود داشته باشد و ایالات‌متحده نیز یکی از دو زرادخانه بزرگ هسته‌ای در جهان را در اختیار دارد. در مقابل، ایران طی 17 سال گذشته برنامه‌ای برای تولید و یا در اختیار گرفتن سلاح هسته‌ای نداشته است. موقعیتی که فخری‌زاده در آن نقش داشت مربوط به برنامه از کار افتاده سال 2003 است. اسرائیل این فرد را به خاطر کارهایی که در گذشته انجام داد و امروز نمی‌تواند کسی را تهدید کند، ترور کرد. علی‌رغم آنچه ممکن است طی هفته گذشته از اخبار مملو از اشتباه غرب شنیده باشید، فخری‌زاده پدر بمب اتمی ایران نبود؛ زیرا چنین چیزی تاکنون وجود خارجی نداشته است. به هر صورت، این برنامه 17 سال پیش کنار گذاشته شد و نکته جالب اینکه هرگونه اطلاعات، ازجمله اطلاعات حاصل از سرزده‌ترین برنامه‌های نظارت سازمان ملل متحد که تاکنون کشوری می‌تواند تجربه کرده باشد، بر این مطلب اذعان دارد که ایران روی سلاح هسته‌ای کار نمی‌کند و این هیاهو که آن‌ها اخیراً پا را از برجام فراتر گذاشته‌اند، صرفاً پاسخی به نقض برجام توسط آمریکاست. ایران موضع سیاسی خود را برای پیگیری نکردن سلاح‌های هسته‌ای انتخاب و بارها آن را اعلام کرده است. ترور دانشمندان ایرانی علاوه بر غیرقانونی بودن و ظالمانه بودن، انگیزه دستیابی رهبران ایران به عامل بازدارندگی را بیشتر می‌کند. ما عادت کرده‌ایم که هر اقدام متجاوزانه اسرائیل در خارج از مرزهای این کشور را به عنوان دفاع از خود بشنویم، اما اقدامی برای توجیه این جنایت وجود ندارد. چرا باید یک کشور اقماری آمریکا به منظور تضعیف سیاست خارجی دولت بعدی (دولت بایدن)، دست به یک حمله وحشیانه به کشور دیگر بزند و منطقه‌ای را با خطر جنگ فراگیر روبرو کند؟ این رفتار باید عواقبی داشته باشد، در غیر این صورت ممکن است اینگونه حرکت‌ها در سال‌های آینده تکرار شوند.