ستاره صبح-

تحریم ماحصل تقابل با دنیا
نخستین باری که ایران مورد تحریم قرار گرفت، به دوران دولت ملی دکتر محمد مصدق بازمی‌گردد که در پی مبارزه ملت ایران به رهبری مصدق در جهت ملی کردن صنعت نفت، دولت بریتانیا در اقدامی تقابلی ایران را تحریم اقتصادی کرد. پس از کودتای 28 مرداد سال 32 و انحلال دولت ملی و دموکراتیک محمد مصدق، تحریم‌ها علیه کشور برداشته شد، اما بار دیگر و پس از انقلاب سال 57 و به دنبال آن تسخیر سفارت آمریکا در تهران، تحریم‌های وسیعی علیه کشورمان وضع شد. با این حال مهم‌ترین تحریم‌هایی که تاکنون علیه ایران وضع شده به برنامه هسته‌ای بازمی‌گردد. فارغ از آنکه تاکنون چه بخش‌هایی از اقتصاد کشور تحریم شده و چه آثاری بر معیشت مردم و گردش چرخ اقتصاد کشور داشته، واکاوی رفتار اشخاص و جریان‌هایی که به انزوای ایران در جامعه جهانی و تشدید تحریم‌ها دامن می‌زنند حائز اهمیت است. مهم‌ترین جریانی که در این بین نامش مطرح است، جریان اصولگراست. فعالان این جریان طی چند دهه گذشته و به طرق مختلفی تقابل با دنیا را کلید زده‌اند که اوج آن به دولت‌های نهم و دهم محمود احمدی‌نژاد بازمی‌گردد که تحریم‌ها و قطعنامه‌های ضد ایرانی را کاغذپاره می‌خواندند. کاغذ پاره‌هایی که البته بلای جان جامعه شد و سفره مردم را به اندازه‌ای کوچک کرد که بخش عمده‌ای از کشور را به زیر خط فقر برد.

ادعای تازه مجتبی ذوالنور
مجتبی ذوالنور، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس یازدهم ازجمله کسانی است که طی سال‌های گذشته و هر زمان کشور در آستانه لغو تحریم‌ها و تعامل با دنیا قرار گرفته، مواضعی تقابلی داشته است. او به پیروی از همفکران خود بارها گفته است که تحریم‌ها اثری بر اقتصاد کشور ندارد، اما از سوی دیگر دولت‌های میانه‌رو و اصلاح‌طلب را بابت تحریم‌ها سرزنش می‌کند. وی در تازه‌ترین اظهارات خود با بیان اینکه کسی در مجلس یازدهم مخالف برداشتن تحریم‌ها نیست، راه امتیازگیری از ایالات‌متحده را حفظ عزت و قدرت در مقابل این کشور دانست. البته او توضیح نداده است که مقصودش از حفظ عزت و قدرت چیست؟ چراکه او برجام را که به شهادت خود مقامات آمریکایی بیشترین فواید را برای ایران داشت، بی‌استفاده می‌داند و حتی آن را در صحن مجلس آتش می‌زند. به گزارش ایسنا، مجتبی ذوالنور در تذکری در جلسه علنی مجلس با متهم کردن دولت به پهن کردن فرش قرمز برای دشمن و امنیتی و سیاسی‌ترین کابینه بعد از انقلاب خواندن این دولت، اظهار کرد: «این را می‌دانید که اگر از موضع ضعف و سستی برخورد کنید، میدان امتیازگیری را از دست دادید و پیشاپیش زمینه امتیازگیری را برای دشمن فراهم کردید؟ شاعر درست گفته که اظهار عجز پیش ستمگر ابلهی است/ اشک کباب باعث طغیان آتش است». وی افزود: «به حضرت عباس به کسی که شما قبول دارید هیچ‌کس در این مجلس مخالف برداشتن تحریم نیست، اما از موضع اقتدار و عزت ورود کنید که حق مردم را تضییع نکنید؛ از همین اول از موضع عجز شروع نکنید که برجام بدبختی بود و ادامه‌اش بدبختی بیشتری برای مردم فراهم می‌کند. از موضع عزت و قدرت ورود کنید و از اصول و ارزش‌ها و حقوق ملت عقب‌نشینی نکنید و محکم بایستید». نماینده مردم قم در مجلس شورای اسلامی خطاب به رئیس‌جمهور مدعی شد: «یعنی چه که دوروبری‌های شما هر کدام در تمجید آمریکا و در حل این موضوع که می‌خواهیم تحریم‌ها را برداریم تمام حملات‌شان به نیروهای منتقد داخلی است؟ شما در امتیازگیری از طرف مقابل متمرکز شوید، نه اینکه مرتب فریاد ننه من غریب سر بدهید».

منافع ملی زیر سایه رفتارهای جناحی
در همین رابطه به سراغ یکی از صاحب‌نظران روابط بین‌الملل، دکتر علی بیگدلی رفته‌ایم تا از او بپرسیم چگونه می‌توان هم مخالف تحریم بود و هم تمام‌قد علیه تعامل با دنیا ایستاد؟ او در پاسخ به این پرسش می‌گوید: «کشورها برای آنکه بتوانند سهم بیشتری در فضای بین‌المللی به خود اختصاص دهند، ناچار به تعامل با دنیا و همسایگان خود هستند». بیگدلی با گریز به بنیان فکری مسلط بر کشور طی چهار دهه گذشته معتقد است تئوری خلق مکتبی میان «کاپیتالیسم» و «سوسیالیسم» شکست خورده و دیگر نمی‌توان برای آن هزینه کرد. او ادامه این روند را برای موجودیت کشور خطرناک می‌داند و می‌گوید: «نرمش قهرمانانه که نتیجه‌اش برجام شد، کشور را از ذیل بند 7 منشور ملل متحد خارج کرد. امروز هم نیاز است تا این نرمش قهرمانانه با وسعتی بیشتر صورت گیرد». از بیگدلی درباره موانع سر راه تعامل با دنیا پرسیدیم و او با اشاره به رقابت‌های نابه‌جای جناحی در حوزه تأمین منافع ملی گفت: «متأسفانه یکی از مشکلات این است که جناح‌های سیاسی در داخل در حوزه تأمین منافع ملی که موضوعی فراجناحی است، جناحی رفتار کرده و هر یک می‌خواهد خودش حلال مشکلات باشد. به همین خاطر اکنون که دولت روحانی بر سر کار است، اصولگرایان تلاش می‌کنند تا دولت او در رفع مشکلات موفق نباشد». این صاحب‌نظر روابط بین‌الملل در پایان و با هشدار نسبت به وضعیت کنونی کشور اظهار داشت: «باید مراقب باشیم اگر مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری 1400 به اندازه انتخابات مجلس یازدهم و یا حتی بیشتر از آن پایین باشد، دولتی بر سر کار خواهد آمد که از پشتوانه مردمی برخوردار نخواهد بود و درنتیجه چانه‌زنی این دولت در برابر قدرت‌های جهانی دشوار خواهد شد».