ستاره صبح-الف- نیروی انسانی به‌روز و حرفه‌ای که در مدیریت و R&D شرکت‌ها سازماندهی می‌شوند. ب- بازاریابی و بازارسازی وسیع توسط نیروهای حرفه‌ای و استحکام و تقویت بازارسازی توسط دولت‌ها با استفاده از روابط خارجی برای توسعه کسب‌وکار شرکت‌های بزرگ. برای تشریح دو بال فوق نیازمند بررسی و مطالعه میدانی صنایع و شرکت‌های بزرگ ایرانی هستیم، به عنوان مثال می‌توان از صنایع و شرکت‌های زیر نام برد: ۱ - شرکت‌های خودروساز ایران؛ طی سال‌ها فعالیت این شرکت‌ها، به لحاظ قیمت تمام شده و تکنولوژی بکار رفته در خودروها، بنظر می‌رسد از اغلب رقبای جهانی خود عقب بوده و در تولید قطعات محتاج ارزهای نفتی کشور هستند تا تولید خود را به چرخش درآورند؛ در صورتی که می‌توانستند طی این سال‌ها بازاری برای صادرات خودرو و قطعات فراهم کنند تا تولید آن‌ها محتاج ارزهای نفتی نباشد. در این زمینه می‌توان کشور اتریش با حدود ۸ میلیون نفر جمعیت را مثال زد که خودرویی متعلق به خود ندارد، اما میلیاردها دلار قطعه خودرو تولید و به سراسر جهان صادر می‌کند. ۲ - صنایع نساجی: کارخانه‌های نساجی در ایران در مقابل رقبای جهانی سر تعظیم فرود آورده و به لحاظ قیمت و کیفیت، بازار داخلی را به رقبای خارجی خود واگذار کرده و بسته شدند. ۳ - صنایع لوازم خانگیکارخانه‌های تولید وسایل خانگی نیز بدون استفاده از تکنولوژی‌های روز دنیا و نیاز مشتریان داخلی و صادراتی، در حال بسته شدن و تعطیلی بسر می‌برند و بعضا محتاج ورود قطعات خارجی با ارزهای نفتی هستند تا به حداقل تولید خود ادامه دهند.۴ - در برخی زمینه‌ها خصوصا صنایع برق و انرژی، کشور صاحب شرکت‌هایی در کلاس جهانی است که اگر دو بال مطرح شده در بند الف و ب به حمایت از آن‌ها به صورت جدی دست به اقدامی نزنند، در سال‌های آینده تولید آن‌ها نیز در مقایسه با سایر تولید کننده‌های جهانی از بهره‌وری پایین و قیمت تمام شده بالا رنج خواهند برد و مجبور هستند صحنه را ترک کرده و به رقبای جهانی خود واگذار کنند.
راه حل اساسی برای به‌روز ماندن و رقابتی شدن این صنایع و صنایع بزرگ که موتور توسعه دیگر صنعت‌گران کشور هستند، چگونه می‌تواند در شرایط فعلی تحریم و بعد از آن رقابتی باقی بماند:
۱ - مدیران حرفه‌ای و به‌روز مسئولیت اداره این شرکت‌ها را پذیرفته و بنیان R &D ای که بتواند با سایر مراکز تحقیق و توسعه شرکت‌های مشابه خود رقابت کنند، پایه‌ریزی شود. ۲ - آخرین دستاوردهای فنی و صنعتی در قالب همکاری‌های صنعتی در اختیار شرکت‌های بزرگ ایرانی قرار گیرد و دولت در این زمینه نقش به‌سزایی در همه زمینه‌ها، خصوصا در ارتباط سهل و آسان با کشورهای مختلف به عهده گیرد. چنانچه مدیران و R & D حرفه‌ای این شرکت‌ها و همچنین دستاوردهای همکاری‌های صنعتی نیاز به موارد زیر را داشته باشند، به فوریت از سوی وزرای مربوطه پیگیری و امکانات و قواعد لازم در اختیار شرکت‌های بزرگ صنعتی قرار داده شود: ۱ - نیاز به افزایش تولید و توسعه بازارها و فروش حداقل ۵۰ درصد تولید شرکت‌های بزرگ در بازار جهانی. ۲ - امکان واردات در مقابل صادرات. ۳ - عدم دخالت دولت در قیمت‌گذاری محصولات آن‌ها و تسهیل دولت در صادرات محصولات ۴ - رفع موانع اداری و بورکراسی شرکت‌های بزرگ توسط وزرای مربوطه با تشکیل مجامع فصلی و دوره‌ای مرتب با آن‌ها. ۵- توسعه منابع انسانی خصوصا توسعه مدیران. ۶- مدیریت توسعه تکنولوژی و نوآوری با استفاده از مدیران حرفه‌ای جهانی. ۷ - در صورت گشایش ارزی در صدور نفت، تشکیل صندوق فاینانس کالاهای ایرانی برای جهش تولید و صادرات.