این اقدام در ابعاد دیپلماتیک، سیاسی و حتی روانی دارای پیام‌های آشکار و پنهانی است. در ادامه، مهم‌ترین تأثیرات احتمالی را بررسی می‌کنیم:
خالد اسلامبولی همان افسر ارتش مصر بود که در سال ۱۹۸۱ انور سادات، رئیس‌جمهور وقت مصر، را ترور کرد. ایران پس از انقلاب، خیابانی را به نام او کرد، که از همان ابتدا یکی از موانع نمادین در روابط دو کشور بود.
در سال‌های اخیر، با هدف بهبود روابط، این خیابان به "انتفاضه" تغییر نام داده شد، اقدامی که از سوی مصر به عنوان نشانه‌ای مثبت برای تنش‌زدایی تلقی شد.
در حالی‌که برخی کارشناسان این اقدام را در تضاد با روند بهبود روابط ایران و مصر تلقی کرده‌اند، از زاویه‌ای دیگر، می‌توان آن را نشانه‌ای از اعتماد به نفس دیپلماتیک ایران و تلاش برای بازتعریف معادلات منطقه‌ای دانست. سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب‌الله لبنان، نماد مقاومت در برابر تجاوزگری رژیم صهیونیستی است و در افکار عمومی جهان اسلام به‌ویژه پس از جنگ اخیر ۱۲ روزه با اسرائیل، محبوبیتی گسترده دارد. انتخاب نام او برای یکی از خیابان‌های تهران، تأکید مجددی بر این جایگاه و انتقال پیام حمایت آشکار از مبارزه با اشغالگری و دفاع از ملت‌های مظلوم منطقه است.
از سوی دیگر، این اقدام را نباید لزوماً به معنای تخریب روابط با مصر دانست. روابط تهران و قاهره طی دهه‌های گذشته همواره تحت تأثیر مؤلفه‌های متعددی بوده و پیچیدگی‌های خاص خود را داشته است. دیپلماسی ایران به‌خوبی آگاه است که مصر به عنوان یک کشور مستقل و تأثیرگذار در جهان عرب، تمایل دارد روابط خود را بر مبنای احترام متقابل و منافع ملی بازتعریف کند. در این چارچوب، ایران نیز با صراحت و شفافیت، اولویت‌ها و اصول خود را بیان می‌کند، که از قضا می‌تواند مقدمه‌ای برای روابطی شفاف‌تر و واقع‌بینانه‌تر باشد.
همچنین انتخاب نام نصرالله به جای خالد اسلامبولی، از منظر دیپلماتیک حائز اهمیت است. در سال‌های اخیر با توجه به تحولات سیاسی در منطقه، ایران با تغییر نام آن خیابان به "انتفاضه" عملاً گامی در مسیر کاهش تنش با مصر برداشت. اکنون با تغییر دوباره به نام نصرالله، نوعی بازتعریف نرم و مدرن از مفهوم مقاومت ارائه شده است که بیش از گذشته با شرایط امروز جهان عرب همخوانی دارد.
در نهایت، این تغییر نام بیش از آن‌که اقدامی تقابلی تلقی شود، بیان‌گر هویت مستقل و چندوجهی سیاست خارجی ایران است. ایران نشان داده که در عین تلاش برای بهبود روابط با کشورهای منطقه، از اصول بنیادین خود در حمایت از آرمان فلسطین و جریان مقاومت عقب‌نشینی نمی‌کند. این توازن میان منافع ملی و ارزش‌های انقلابی، همان ویژگی‌ای است که دیپلماسی جمهوری اسلامی را در منطقه متمایز می‌سازد.