با یاد گلولههایی که از جانم گذشتند گل میکارم در قلبم بی خورشید بی آب بی خاک خانه را تماشا میکنم
هستی من نقطه نوریست بر لبه تاریکی
پرت میشوم به جهانی کهوطن نام ندارد.
شعر: پونه ندایی گوینده: مهرداد مزرعه
نقل از کتاب: من از کاتماندو میآیم