نویسنده در محلی که زندگی می‌کند، همسایه دانا و حساسی در زمینه حفظ و نگهداشت آب دارند. چند روز پیش پیامکی با مضامین زیر ارسال کرده بود. «دوستان عزیز با توجه به نقشه‌های هواشناسی تا سه ماه آینده فقط سه الی چهار روز بارندگی در برخی استان‌ها واحتمالا كل كشور خواهیم داشت، با توجه به 20 میلی متر باران تا این لحظه باید شاهد شدیدترین خشك سالی در پنج سال آینده باشیم» پیام این همسایه مهربان مرا وادار به فکر و نوشتن این سطور کرد.
چند راهکار: ۱ - افزایش آگاهی مردم نسبت به اهمیت آب؛ لزوم آگاهی مردم نسبت به اهمیت آب و اقلیم خشک ایران و آموزش صرفه جویی و نگهداشت آب از کودکستان، مدرسه، دبیرستان، دانشگاه و درگیر کردن انجمن اولیا و مربیان مدارس، تا فرهنگ آموزش داده را در سطح خانواده پیاده سازی کنند. افتتاح حسابی تحت نظارت مردم، تا مابه التفاوت قیمت تمام شده آب از مشترکین اخذ شود و به حساب فوق واریز تا از محل این حساب سرمایه‌گذاری لازم برای همه جنبه‌های نگهداشت آب صورت گیرد.
۲ - سرمایه‌گذاری برای جبران کمبود آب؛ بخش‌های اقتصادی وقتی دچار بحران می‌شوند، در صدد حل بحران با روش‌های دم دستی می‌شوند. راه حل دم دستی برای آب یعنی چه؟ یعنی در مجتمع‌های مسکونی یا کارخانه‌ها، مخزن ذخیره آب خریداری و توسط تانکر آب خریداری شود. این مدل از حل مسئله، بحران آب را تشدید و میزان حمل‌ونقل را برای کالای جدیدی به نام آب افزایش می‌دهد. یعنی تشدید ناترازی سوخت تانکرها و تشدید ترافیک و آلایندگی.
راه حل منطقی و علمی چیست؟ مطالعه آوردن آب، از خلیج فارس و یا دریای خزر و یا سایر روش‌های ممکن اقتصادی و منطقی. می‌توان برای این مطالعه ابتدا شهرداری‌های منطقه یک، دو و سه تهران را درگیر و میزان مصرف این سه منطقه مطالعه و سپس برآوردی از میزان سرمایه‌گذاری مطلوب، مشخص شود. پس از تعیین میزان سرمایه‌گذاری و با توجه به اطلاعات موجود در این سه منطقه از میزان ساختمان‌های موجود، برای هر متر مربع بنا، میزان سرمایه‌گذاری مشخص شود. پس از تعیین میزان سرمایه‌گذاری، قیمت تمام شده آب انتقال داده شده، بعلاوه سودی معقول به قیمت آب اضافه و همه ساله، این سود، بین اشخاصی که سرمایه‌گذاری کرده‌اند، توزیع شود. ضمناً برای اشخاص و ساختمان‌هایی که برای این امر مهم سرمایه‌گذاری نکرده‌اند، قیمت تمام شده آب بعلاوه دو برابر سود معقول محاسبه و اخذ شود. لازم است است مسئولان شهرداری‌ها و آب‌های منطقه‌ای، قبل از رسیدن به بحران بی آبی، مسئله را پیش بینی و راه‌های مناسب را ارزیابی کنند. همچنین گسترش شهرها و اعطای مجوزهای ساخت‌وساز را بر پایه تأمین آب، انرژی و ترافیک و حمل‌ونقل و سایر خدمات عمومی برنامه ریزی کنند.