یک تحلیلگر مسائل بینالملل با اشاره به نشست غیرعلنی شب گذشته شورای امنیت سازمان ملل همزمان با دریافت نامه ترامپ توسط ایران، گفت: آمریکا این کار را انجام داده تا ایران را برای پذیرش مفاد نامه خود تحت فشار قرار دهد. هر چه به پایان تابستان و موعد انقضای قطعنامه ۲۲۳۱ نزدیکتر میشویم، نگرانیها نسبت به برنامه هستهای ایران نیز افزایش مییابد و لذا طبیعتا فشارهای سیاسی بر ایران برای وادارسازی جمهوری اسلامی به یک توافق جدید با آمریکا نیز بیشتر میشود. ضمن اینکه حتما ترامپ سعی میکند تا همراهی کشورهای بیشتری را برای ایجاد فشار بر ایران جلب کند.
دیاکو حسینی در گفتوگو با خبرنگار جماران، با اشاره به اینکه انور قرقاش (مشاور دیپلماتیک رئیس امارات) در سفر به ایران نامه ترامپ را تحویل وزارت امور خارجه داد، اظهار کرد: امارات یکی از مهمترین شرکای تجاری ایران محسوب میشود و ایران برای صادرات و واردات بسیاری از کالاها، تا حدی به امارات وابسته است و هر گونه تنش عملی بین ایران با آمریکا و اسرائیل، این رابطه را تحت تأثیر منفی قرار میدهد. اکنون با کاهش منازعات منطقهای در عراق، یمن و سوریه، اماراتیها بر خلاف سال ۲۰۱۶ و دولت اول ترامپ، تمایلی به افزایش تنش با ایران ندارند و لذا از یافتن راهحلی برای حل اختلافات میان ایران و آمریکا استقبال میکند.
وی افزود: البته صرف اینکه در این نوبت امارات برای ارسال نامه آمریکا به ایران انتخاب شده، به معنای میانجیگری این کشور نیست. میانجیگری بر اساس یک موقعیت دیپلماتیک صورت میگیرد که توسط طرفین منازعه به رسمیت شناخته میشود. در حال حاضر نه خود امارات پیشنهاد میانجیگری را مطرح کرده و نه چنین چیزی توسط ایران و آمریکا پذیرفته شده است. اگر در آینده همچنان گفتوگوها میان ایران و آمریکا از کانال امارات انجام شود، میتوان گفت ممکن است این کشور به عنوان میانجی انتخاب شده باشد.
این تحلیلگر مسائل بینالملل با بیان اینکه در چنین مناقشاتی، هیچ کشوری نمیتواند نقش بیطرفانه داشته باشد، عنوان کرد: اکنون اگرچه اماراتیها به خاطر منافع اقتصادی خود در خلیج فارس از رفع تحریمهای ایران منتفع نمیشوند، اما در عین حال از افزایش تنشها بین ایران و آمریکا هم استقبال نمیکنند، زیرا این وضعیت میتواند محیط خلیج فارس را نظامی کند.
حسینی با تاکید بر اینکه نکته مهمتر این است که ما اساسا نیاز به میانجی نداریم، بیان کرد: در شرایط امروز جهان که هر کشور به دنبال بازآفرینی جایگاه خود در مناسبات بینالمللی هستند، استفاده از میانجی در روابط ایران و آمریکا میتواند یک خطای بسیار بزرگ باشد. خصوصا که حضور میانجی باعث افزایش سوءتفاهم و بدفهمی طرفین نسبت به هم میشود و اکنون همین طوری هم دو طرف نسبت به یکدیگر بالاترین میزان سوءتفاهم را دارند. لذا مذاکرات باید به صورت مستقیم یا حداقل از طریق سوئیس به عنوان حافظ منافع آمریکا در ایران صورت گیرد.
وی ادامه داد: با این وجود اگر باز هم بنا بر حضور میانجی است، باید به سراغ کشورهایی برویم که در گذشته میانجیگریهای موفقی در روابط ایران داشتهاند. عمان دارای چنین جایگاهی میباشد و حسننیتاش نسبت به ایران نیز قبلا اثبات شده است. بنابراین، دلیلی ندارد که سراغ کشور دیگری از حاشیه خلیج فارس برویم و میتوانیم تمایل خود نسبت به میانجیگری عمان را به این کشور منتقل کنیم.
این تحلیلگر مسائل بینالملل با اشاره به نشست غیرعلنی شب گذشته شورای امنیت سازمان ملل همزمان با دریافت نامه ترامپ توسط ایران، گفت: آمریکا این کار را انجام داده تا ایران را برای پذیرش مفاد نامه خود تحت فشار قرار دهد. هر چه به پایان تابستان و موعد انقضای قطعنامه ۲۲۳۱ نزدیکتر میشویم، نگرانیها نسبت به برنامه هستهای ایران نیز افزایش مییابد و لذا طبیعتا فشارهای سیاسی بر ایران برای وادارسازی جمهوری اسلامی به یک توافق جدید با آمریکا نیز بیشتر میشود. ضمن اینکه حتما ترامپ سعی میکند تا همراهی کشورهای بیشتری را برای ایجاد فشار بر ایران جلب کند.
حسینی ادامه داد: لذا اروپا و آمریکا علیرغم اختلافات خود، سعی میکنند در این مورد به توافق نظر برسند و چین و روسیه را نیز با خود همراه کنند. حتی ممکن است فشارهای آمریکا علیه ایران جنبه امنیتی و نظامی نیز به خود بگیرد و اقدامات بینالمللی برای ایجاد اجماع بین اعضای دائم شورای امنیت نیز انجام شود. حتی اگر ترامپ در ایجاد این اجماع موفق نشود هم به طور یکجانبه سیاستهای ضدایرانی خود را اعمال خواهد کرد.
وی با اشاره به اینکه نماینده ایران در سازمان ملل اعلام کرده که مذاکره در چهارچوب مسائل هستهای قابل بررسی است، عنوان کرد: اکنون موافقین و مخالفین مذاکره در بدنه نظام سیاسی ایران فعال و در حال بررسی شرایط پیگیری یک سیاست رسمی هستند. بنابراین، اینکه ایران تا همین چند روز پیش اعلام میکرد قصد مذاکره ندارد و اکنون میگوید مذاکره هستهای را قابل انجام میداند، نشان میدهد هنوز تصمیم نهایی در این خصوص گرفته نشده است. به نظر میرسد این گرایش در بدنه سیاسی ایران وجود دارد که اگر طرف آمریکایی با انتظارات محدود و عملی به سراغ ایران بیاید، باب مذاکره باز است.