استیضاح آقای همتی در روزهای اخیر، اوج برخورد نامناسب مخالفان دولت و دلیل دیگری برای عدم درک کلیت وضعیت خطرناک جاری اقتصاد توسط مجلس بود. مجلس با دولت آقای پزشکیان که اصلاً با کسی دعوا نداشت، درگیر دعواهای سیاسی شد و به مسائل اصلی اقتصاد کشور نپرداخت. اگر مخالفان نگاه کلانی به شرایط ایران، منطقه و جهان داشتند، درمییافتند که وضعیت پیچیدهتر از آن است که با تغییر یک یا ۲ وزیر یا تغییر کل دولت، بشود مشکلات را حل کرد؛ درمییافتند که باید به خاطر منافع خودشان هم که شده، به دولت کمک کنند. هیچ حمایتی از رئیسجمهور نمیکنند. استیضاح همتی منطق اقتصادی یا مدیریتی نداشت؛ با دولت هر آنچه خواستند و توانستند، انجام دادند؛ از تضعیف جایگاه اجرایی تا تحمیل لوایحی مثل لایحه حجاب که مشخص بود نه اولویت کشور است و نه مشکل مردم را حل میکند، اما اصرار داشتند که دولت به هر قیمتی آن را اجرا کند. این برخوردها نشان میدهد برخی از مخالفان اصلاً متوجه تصویر بزرگتر مشکلات (Big Picture) نیستند و به جای حمایت از ثبات، به حاشیهسازی میپردازند. در این میان فقط حمایت رهبری بوده و هست که دولت را سر پا نگاه داشته است.
شرایط جنگی است وضعیت کشور با توجه به تهدیدات اسرائیل و آمریکا سخت است و در شرایط جنگی قرار گرفتهایم. آیا نباید مخالفان دولت با این همه نرمش رئیسجمهور، برای دفع شر و برای رفع مشکلات کشور کنار دولت قرار بگیرند و به جای فشار آوردن دائمی به مردم در عرصههای اجتماعی، به آن تصویر بزرگتر (Big Picture) فکر کنند.
تلاش برای تضعیف دولت با مشکلات چرا مخالفان دولت چهاردهم از دولت در این شرایط سخت حمایت نمیکنند؟ آیا اوضاع کشور را نامناسب نمیبینند که به بهانههای واهی وزیر اقتصاد دولت را برکنار میکنند؟ در مسائل ارزی، بانک مرکزی درگیر است یا وزارت اقتصاد؟ چرا همه نقدها وزیر اقتصاد را نشانه گرفت؟ آیا اختلافات سیاسی و کژمنشیهای عدهای در عرصه اقتصاد باید مانع شود که به عنوان یک ملت احساس وحدت و همبستگی کنیم؟ آیا ایجاد و حفظ سرمایه و انسجام اجتماعی در شرایط دشوار فعلی ایران برای ارکان نظام ناممکن شده است؟
امتیازات حداقلی اجتماعی را حرام میکنند حال چرا حداقل در حد نزدیک به ۵۰ درصدی که در انتخابات شرکت کردهاند، با دولتی که بیشتر انتصابات خود را از جناح مقابل انجام داده، همکاری نمیکنند تا کشور در خطر قرار نگیرد؟ چرا امتیازات حداقلی اجتماعی را به مردم حرام میکنند و با فشار به هنرمندان و ورزشکاران، با محدودیت اینترنت، با فشار بر دانشجویان، و ... سرمایه اجتماعی لازم برای مقابله با شرایط دشوار جاری را کاهش میدهند؟
تنش بینالمللی، منطقهای و داخلی ایران در شرایطی است که از جهات مختلف تحت فشارهای بینالمللی، تهدیدات منطقهای و تنشها و ابرچالشهای داخلی قرار دارد. در این شرایط بحرانی، احزاب و جناحهای رقیب باید رقابتهای سیاسی را کنار بگذارند و در جهت منافع ملی همکاری کنند. وحدت سیاسی در داخل، عامل کلیدی برای عبور از بحرانهای خارجی است.