چه دوست داشته باشیم وچه نداشته باشیم امریکا قدرت برتر دنیاست. واکنش دنیا به این انتخاب هم ناشی از همین توان واثر گذاری است. درایران هم بسیاری از مقامات واکنش نشان داده‌اند. اگر چه می‌خواسته‌اند بگویند ما بی اعتناییم ولی کیست که نداند بی اعتنا نبوده بلکه با دقت پیامد انتخاب ترامپ را دنبال کرده ومی کنند. مگر می‌شود به مقوله‌ای با این درجه از اهمیت بی اعتنا بود؟!
زیستن درفضای واقعی وفاصله گرفتن از آرزوها رسالت سیاستمداران است، شجاعت در گرفتن تصمیم درست ودر زمان درست سبب نجات کشور و بهبود زندگی مردم است. اینکه ترامپ که بوده و کیست ویا شخصیت جنجالی ویا غیر قابل پیش بینی بودن که برخی به آن استناد می‌کنند موضوع سخن نیست.
سخن برسر این است که راه تأمین منافع ملی کدام است؟ سخن برسر این است که برای بهبود شرایط کشور وکاستن از تهدیدها چه باید کرد؟
با تکیه برشعار ونپذیرفتن مذاکره مستقیم با قدرتمندترین کشور جهان و یا اسیر ماندن در گذشته گره‌ای باز نخواهد شد.
ما باید در پی گشوده شدن گره‌ها باشیم واز هر فرصتی به نحو مناسب بهره بگیریم.
هیچ کس ‌در قدرت تصمیم گیری ترامپ در به اجرا در آوردن آنچه می‌گوید تردید ندارد و شاید همین مقوله تمایز او باسایر رهبران جهان است.
در مبارزات انتخاباتی هم از برداشتن تحریم‌های ایران وروسیه گفت و هم در زمان رآی دادن برنداشتن تمایل به آسیب زدن به ایران سخن به میان آورد و هم وعده پایان دادن به جنگ هارا داد.
این موضوعات می‌تواند مبنای گفت‌وگو وکاستن از میزان دشمنی دیرینه و مزمن بین ایران وامریکا وتدوین نقشه راهی تازه باشد.
امید که این بار باز هم زود دیر نشود.
امید که به این درک رسیده باشیم که جهان بر اساس خواست ما به پیش نمی‌رود.
و امید که از سرای آرزو به میدان واقعیت باز گردیم.