اگر درست بیاندیشیم جنگ واقعی با دشمنان و بیگانگان، توسعه وپیشرفت وبهبود زندگی مردم ورشد اقتصادی مطلوب و ایجاد رفاه عمومی است. اگر ایران در جایگاه شایسته خود از نظر توسعه قرار می‌گرفت بزرگ‌ترین ابزار دربرابر هر تهدیدی را در اختیار داشت. اگر اقتصاد پیوندی استوار با اقتصاد جهانی داشت دربرابر هرهجوم بیگانه‌ای پایدار واستوار ومصون بود، اگر شرکت‌های بزرگ جهانی سهمی در سرمایه‌گذاری‌ها در ایران داشتند دامنه خطرات محدودتر وتوان پایداری بیشتر می‌شد. با نگاه هیجانی وشعار گونه نمی‌توان به جنگ با قدرت‌های برتر جهانی رفت. نظام‌های سیاسی حاکم بر دنیا برمبنای عدالت طراحی نشده‌اند. روابط بین کشورها نیز برمنافع است. ودوستی ودشمنی همیشگی معنایی در روابط خارجی ندارد. در حالی که کشورها برپایه منافع ملی خود تصمیم گرفته واقدام می‌کنند، درحالی که در هرتصمیم گیری توان وظرفیت کشور وخطرات وتهدیدها را از تظر دور نمی‌دارند، رسالت ما در این جهان پر آشوب چیست؟ مناسبات در جهان عادلانه نیست ولی توان ما برای مقابله باظلم جهانی چنان گسترده نیست که تاب وتوان هر هزینه‌ای را داشته باشیم. روسیه، امریکا و چین در گستردن بساط نابرابری و ظلم همراستا و همراه هستند. در مناسبات جهانی آمریکا رقیب اقتصادی خودرا چین ورقیب نظامی خودرا که تاکنون روسیه می‌دانست بازهم چین جایگاهی معنادار پیدا کرده است. روسیه باجنگ اوکراین نظم جهانی را به چالش کشیده است واروپا وامریکا وبه زبانی ساده‌تر پیمان نظامی ناتو به نبردی آشکار با روسیه پرداخته است. ما دراین نبرد ویرانگر همان گونه که دست اندرکاران سیاست خارجه بیان می‌کنند نباید نقش وسهمی داشته باشیم. روسیه ما را در این جنگ به تله انداخته است و در جنگ منطقه‌ای نیز نگاه‌ها به سوی ایران کشیده شده است. ما نباید جای روسیه وچین را در تقابل با امریکا وجهان غرب برعهده داشته باشیم.. ما باید در این شرایط به بهره گیری بهتر از فرصت‌ها وتأمین منافع ملی وحل مشکل کشور ومردم بیشتر اندیشیده وبادرک واقعی از خطرات، میدان را به رقیبان واگذار نمی‌کردیم. کشتار ونسل کشی در غزه وویراتی‌ها درلبنان دربرابر چشمان به ظاهر بیدار ورسانه های مدعی آزادی رخ می‌دهد، کشتار جمعی درغزه وفلسطین، کشورهای عربی ومسلمان را حتی وادار به موضع گیری سیاسی معنادار و اثر گذار نکرده است وحتی اراده‌ای برای کاستن از شدت ویرانی بروز نکرده است. این واقعیتی معنادار ونگران کننده است. واقعیت‌های جهانی و میدانی با خواست ما همخوانی ندارد. ولی نباید از یاد ببریم پاسداری از ایران و ثروت‌های کشور ومردم ودور کردن کشور از هرگونه تهدید وخطر مهم‌ترین رسالت حاکمان است.