رئیس‌جمهور، نمایندگان، اعضای شوراها، شهرداران، فرمانداران در کشورهای پیشرفته مثل آمریکا با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌شوند. انتخابات آزاد در آمریکا برگرفته از بیانیه استقلال آن کشور در سال 1776 است. انتخاب رئیس‌جمهور در این کشور ریاستی است، یعنی مردم مستقیم رئیس‌جمهور را برمی‌گزینند. البته قبل از آن کاندیداها توسط حزب دموکرات و جمهوری خواه برگزیده و آنگاه دو کاندیدای نهایی متعلق به دو حزب در روز رأی گیری 5 نوامبر (15 آبان) معرفی می‌شوند. کاندیدایی که بتواند در 50 ایالت 270 کارت از 538 کارت الکترال (Electrical College) کسب کنند، رئیس‌جمهور می‌شود.
تدوین کنندگان نظام انتخاباتی در آمریکا به گونه‌ای است که امکان تقلب و دستکاری توسط صاحبان قدرت وجود ندارد. ترامپ در سال 2020 در انتخابات شکست خورد، تلاش کرد نتیجه را به نفع خود برگرداند، اما ناکام ماند. همچنین نظام انتخابات آمریکا این گونه نیست که چند نفر در اتاق دربسته بنشینند و بگویند این فرد نماینده مجلس یا رئیس‌جمهور شود. کاندیداها ولو در زندان باشند یا دادگاه درمورد آن‌ها حکم صادر کرده باشند، می‌توانند از حق انتخاب شدن استفاده کنند.
ترامپ ده‌ها حکم محکومیت دارد، اما اکنون در کارزار انتخاباتی حضور دارد. آمریکا به دلیل این که هر دو سال یک بار در آن انتخابات میان دوره‌ای کنگره و شروع انتخابات ریاست جمهوری جریان دارد کشور انتخابات نامیده شده است. چون همواره بحث انتخابات ریاست جمهوری، کنگره و... مطرح است.
پرسش این است که چرا انتخابات آمریکا بین‌المللی است و مردم جهان نسبت به آن حساس هستند.
*آمریکا در قرن گذشته و قرن کنونی همچنان بزرگترین قدرت نظامی، اقتصادی، تکنولوژی و تأثیرگذار بر سازمان‌های بین‌المللی بوده و هست. به همین دلیل کشورها بر خلاف ایران و کره شمالی به آمریکا نیاز دارند و از سرشاخ شدن با آن پرهیز می‌کنند، چون هر کشوری با آمریکا درگیر شده عاقبت خوشی نداشته است.
آمریکا با ابزار تحریم کشورهای مخالف خود و مردم آن‌ها را زیر فشار قرار می‌دهد. فرایندی که سال‌هاست در ایران جریان دارد و مردم هزینه‌اش را می‌پردارند.
*دموکرات‌ها نماینده طبقه متوسط، زنان، کارگران، سیاه پوستان، روشنفکران و طرفدار حقوق بشر، طرفدار محیط زیست و انرژی‌های تجدید پذیر هستند. در مقابل جمهوری خواهان جنگ طلب، نماینده کمپانی‌های نظامی، اقتصادی، کارتل‌ها و سرمایه‌دارها هستند و به حقوق بشر و محیط زیست بی اعتنا و حتی مخالف آن هستند.
*دولت دموکرات آمریکا سال 2023 مبلغ 369 میلیارد دلار بودجه برای انرژی خورشیدی، بادی، خودروهای برقی در قالب طرح انقلاب سز به صورت یارانه، وام و کمک بلاعوض اختصاص داد.
این اتفاق مایه امیدواری طرفداران محیط زیست در جهان و ایران شد. چون آلاینده‌ها سلامت بشر را هدف قرار داده‌اند. جمهوری خواهان مخالف این برنامه هستند و ترامپ پیش از این از معاهده آب و هوایی پاریس خارج شد.
*دموکرات‌ها در روابط خارجی اهل گفت‌وگو، مدارا، بده-بستان هستند تا تخاصم و تقابل. ابزار دموکرات‌ها جنگ نرم یعنی تحریم است. این موضوع درباره ایران آشکار است، زیرا آمریکا بارها مانع حمله اسرائیل به ایران شده و پیچ تحریم‌ها را به خاطر جلوگیری از گران شدن قیمت انرژی به نفع ایران شل کرده است. بنابراین به نفع جامعه جهانی به جز روسیه و چین است که در انتخابات 5 نوامبر کامالا هریس پیروز شود تا دونالد ترامپ. ترامپ طرفدار سرسخت روسیه و اسرائیل است، اما دموکرات‌ها با این دو زاویه دارند.
نویسنده بیش از دو دهه است که در زمان انتخابات آمریکا به غرب ستیزان توصیه کرده که شعارهای بی‌فایده را کنار بگذارید و با دموکرات‌ها مشابه آنچه در دولت روحانی به امضای برجام انجامید روی آورید. متأسفانه در دولت‌های خاتمی فرصت سوزی شد. در دولت روحانی هم اتفاقاتی در دو سو افتاد که فرصت‌ها از کف رفت. در دولت پزشکیان هم که غرب به دلیل حملات جنگی که بین ایران و اسرائیل درگرفته حاضر به مذاکره با این دولت نیستند. پس سالی که نکوست از بهارش پیداست.
دولت چهاردهم باید عزمش را جزم کند که سطح تنش با آمریکا را کاهش دهد و در زمینه بهبود روابط تلاش کند. اگر چنین شود می‌توان انتظار داشت رشد اقتصادی، تجارت، رفاه و ارزش پول ملی بهتر از دولت سیزدهم بشود. اگر تنش ادامه پیدا کند پیش‌بینی می‌شود اوضاع بدتر از دولت قبل خواهد شد. مردم زندگی می‌خواهند نه جنگ. این را مسئولان بدانند و بعد تصمیم به جنگ بگیرند. واقعیت این است که آمریکا می‌تواند ترمز اسرائیل را بکشد و بر آن فشار آورد، طرح دو دولت را بپذیرد و تحریم‌ها کاهش یابد.