نادر یاراحمدی که در هفتاد و پنجمین جلسه کمیته اجرایی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (اکسکام) در ژنو سخن می‌گفت، تأکید کرد: تقریباً همه بار میزبانی از مهاجران افغانستانی بر دوش دولت و ملت ایران قرار گرفته است.
مشاور وزیر و رئیس مرکز امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور به بار مالی، ازدحام بیش از حد و فشار بر زیرساخت‌ها، کاهش تاب‌آوری جمعیت میزبان، نگرانی‌های امنیتی، چالش‌های مراقبت‌های بهداشتی، مسائل آموزشی، تنش‌های اجتماعی و آثار زیست‌محیطی حضور پناهندگان و آوارگان افغانستانی اشاره کرد و در دستور کار جدی قرارگرفتن بازگشت پناهندگان به کشورشان را خواستار شد.
یاراحمدی، حجم تخصیص منابع مالی بین‌المللی در حوزه پناهندگان و آوارگان را در مقایسه با کشورهای دیگر منطقه، برای ایران بسیار ناامیدکننده دانست و اظهار داشت: بودجه عملیاتی کمیساریا برای ایران در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال ۲۰۲۲ کمتر بوده که نشانگر این است که کمیساریا و جامعه بین‌المللی باید مسئولیت، مشارکت و رویکرد فعال‌تری در این زمینه اتخاذ کنند.
متن کامل سخنرانی مشاور وزیر و رئیس مرکز امور اتباع و مهاجرین خارجی وزارت کشور در هفتاد و پنجمین جلسه کمیته اجرایی کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (اکسکام) به این شرح است:
بسم‌الله الرحمن الرحیم
خانم‌رئیس
جناب آقای گرندی کمیسر محترم عالی پناهندگان سازمان ملل متحد،
عالی‌جنابان وزرای محترم،
شرکت در هفتاد و پنجمین جلسه کمیته اجرایی کمیساریای عالی ملل متحد در امور پناهندگان برای اینجانب مایه خرسندی است. در ابتدا لازم می‌دانم به بحران انسانی در غزه و لبنان و سوریه و نسل‌کشی بی‌رحمانه مردم توسط رژیم ظالم اشغالگر صهیونیستی که موجب آوارگی میلیون‌ها نفر در فلسطین و لبنان شده اشاره نمایم. ضروری است جامعه جهانی این اعمال از جمله بمباران بیمارستان‌ها و اردوگاه‌های پناهندگان را صراحتاً محکوم نماید.
ما احترام خود را به قربانیان این حملات علیه کارکنان سازمان ملل متحد و به‌ویژه آنروا اعلام می‌داریم. جمهوری اسلامی ایران به‌شدت این قساوت‌ها را محکوم می‌نماید.
خانم‌رئیس، جمهوری اسلامی ایران سالیان متمادی است که میزبان تعداد قابل‌توجهی از پناهندگان و آوارگان افغانستانی بوده و در این زمینه با چالش‌های مختلفی از جمله بار مالی، ازدحام بیش از حد و فشار بر زیرساخت‌ها، کاهش تاب‌آوری جمعیت میزبان، نگرانی‌های امنیتی، چالش‌های مراقبت‌های بهداشتی، مسائل آموزشی، تنش‌های اجتماعی و اثرات زیست‌محیطی مواجه بوده است.
برابر آمار منتشر شده سازمان بین‌المللی مهاجرت، موج ورود اتباع افغانی به ایران همچنان ادامه داشته و در شش‌ماهه اول سال ۲۰۲۴ بیش از یک میلیون نفر از این اتباع در کشور ما ساکن شده‌اند. موج ورود اتباع افغانی در حالی ادامه دارد که کمیساریا در سال ۲۰۲۲ پایان وضعیت اضطراری افغانستان را اعلام کرده و متعاقب آن به‌شدت کمک‌های جهانی کاهش‌یافته و لذا بیشترین بار مسئولیت بر عهده دولت ایران قرار گرفته است. این وضعیت نشانگر تداوم چالش‌های داخلی ناشی از این ورود برای کشورم است.
درخواست بازگشت به شرایط قبل از ۲۰۲۲ و درک بحران اقتصادی و زیرساختی ناشی از موارد ذکر شده برای کشورم و اقدام برای تخصیص منابع بیشتر و متناسب است.سالانه میلیاردها دلار برای تأمین سرپناه، غذا، مراقبت‌های بهداشتی و آموزش به اتباع در کشورم هزینه می‌شود. علی‌رغم محدودیت در منابع داخلی و محدودیت‌های ناشی از تحریم‌های ظالمانه و یک‌جانبه، جمهوری اسلامی ایران با رویکرد انسانی و اسلامی فراتر از تعهدات خود از اتباع میزبانی نموده است. ما خدمات آموزشی و بهداشتی را بدون تبعیض به آنها ارائه کرده‌ایم. ادامه تحصیل دانش‌آموزان و دانشجویان افغانستانی، ارائه خدمات بهداشتی اولیه رایگان، پوشش رایگان بیمه درمانی پناهندگان آسیب‌پذیر و بهره‌مندشدن از یارانه‌ها تنها گوشه‌ای از رویکرد بشردوستانه کشورم به پناهندگان و اتباع خارجی بوده است. این موارد علی‌رغم تحفظات چهارگانه کشورم به کنوانسیون ۱۹۵۱ بوده است.
این در حالی است که بخش عمده این اتباع به‌صورت غیرقانونی در کشور حضور دارند. همه‌دانش‌آموزان افغانستانی، فارغ از وضعیت پناهندگی خود از امکان ثبت‌نام در مدارس دولتی برخوردارند. با عنایت به کمبود فضای آموزشی برای دانش‌آموزان کشور، توسعه مدارس برای تأمین نیاز فضای آموزشی اتباع افغانستانی نیاز به تأسیس مدارس جدید وجود دارد که در صورت تأمین اعتبار از سوی جامعه بین‌المللی، علاوه بر ایجاد مدارس جدید می‌توان با استفاده از سیستم مجازی موجود برای پوشش‌دادن نیازهای آموزشی اتباع بهره برد که نیاز به توجه جدی جامعه بین‌المللی دارد.
خانم‌رئیس،راه‌حل‌های موقتی نمی‌تواند مشکل پناهندگی را به‌صورت پایدار حل کند. کمیساریای عالی پناهندگان و جامعه بین‌المللی لازم است کوشش مضاعفی برای تسهیل و تسریع بازگشت پناهندگان و آوارگان به کشورهای خود به‌عنوان راه‌حل پایدار اولویت‌دار به کار گیرند.
در سند نهائی راه‌حل‌های راهبردی برای پناهندگان افغانستانی، اولویت در بازگشت داوطلبانه مورد تأکید قرار گرفته و ایران درخواست دارد بازگشت پناهندگان در دستور کار جدی قرار گیرد. عدم تسهیل بازگشت از سوی جامعه بین‌المللی و بی‌توجهی به بازسازی زیرساخت‌ها در آن کشور پذیرفتنی نیست. به نظر می‌رسد مدتی است که این ابتکار کمیساریا در ایجاد گروه‌های پشتیبان راه‌حل‌های راهبردی برای پناهندگان افغانستان (SSAR ) در هماهنگی کامل با سازوکار چهارجانبه (Q۴) موردتوجه قرار نگرفته و اولویت‌بخشی به افغانستان را تحت‌الشعاع قرار داده است؛ لذا باتوجه‌به ظرفیت این ابتکار و راهکارهای مناسب برای حل چالش‌های موجود، ادامه پیگیری‌ها و نشست‌ها آن، مورد تأکید است. حجم تخصیص منابع مالی بین‌المللی در حوزه پناهندگان و آوارگان در مقایسه با کشورهای دیگر منطقه، برای ایران بسیار ناامیدکننده است.
در حال حاضر کمتر از نیم درصد از کل هزینه‌های ناشی از میزبانی، از محل کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی تأمین می‌شود. منابع تخصیصی عمدتاً در جهت رسوب اتباع در جامعه محلی میزبان تعریف شده است.
بودجه عملیاتی کمیساریا برای ایران در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال ۲۰۲۲ کمتر بوده و در حال حاضر از این هم کمتر شده که نشانگر این است که کمیساریا و جامعه بین‌المللی باید مسئولیت، مشارکت و رویکرد فعال‌تری در این زمینه اتخاذ کنند. این بدان معنی است که تقریباً تمامی بار میزبانی بر دوش دولت و ملت ایران قرار گرفته است.
بروز بحران‌های جدید در جهان نباید سبب از اولویت خارج‌شدن بحران قدیمی و طولانی شده و همچنین موضوع مهاجران و آوارگان افغانستانی شود.همان‌طور که کمیسر عالی بارها بدان تأکید نموده، بایستی بار و مسئولیت پناهندگان را در سراسر جامعه جهانی تقسیم کرد. منطقاً اینکه یک کشور به‌تنهایی بخواهد هزینه و بار میزبانی جمعیت انبوهی از آوارگان را به دوش بکشد نه عادلانه است و نه عملی.
این مهم دررابطه‌با کشور من عملیاتی نشده است و ما فشار فزاینده‌ای بر منابع محدود داخلی خود احساس می‌کنیم. این وضعیت نمی‌تواند ادامه پیدا کند.

همشهری آنلاین