گروه اجتماعی: مرگ 52 کارگر معدن و مصدوم شدن 20 کارگر در حادثه انفجار معدن طبس همگان را متأثر کرده است. غم، اندوه و افسوس بازماندگان را در برگرفته است. مردم از خود می‌پرسند که چرا در عصر تکنولوژی تا این حد کشور دچار عقب ماندگی فناوری ایمنی صنایع، معادن و... شده است که جان کارگران گرفته می‌شود. بر اساس آمار سازمان پزشکی قانونی در شش ماه نخست امسال هزار و ۷۷ کارگر بر اثر حوادث کار جان خود را از دست داده‌اند. متأسفانه میزان فوت‌ ناشی از حوادث کار نسبت به مدت مشابه سال قبل 15 درصد افزایش داشته است. استان‌تهران با ۲۱۷، اصفهان با ۸۱ و مازندران با ۷۰ فوتی بیشترین آمار مرگ‌ بر اثر حوادث کار را داشته‌اند. بیشترین علت فوت در حوادث کار «سقوط از بلندی» بوده است. در این ارتباط حسن صادقی، رئیس اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری درباره افزایش حوادث معدنی گفت: «معادن معمولاً حوادث دارند، اما در کشور ما حوادث نسبت به کشور‌هایی مثل چین و ژاپن و آسیا میانه بیشتر است. علت این حوادث عدم دسترسی ما به تکنولوژی روز دنیا است. تحریم‌ باعث شده تا تکنولوژی‌های هشدار‌دهنده نداشته باشیم. این تکنولوژی ده دقیقه قبل از وقوع حادثه آژیر خطر را به صدا در می‌آورد تا کارگران از معدن خارج شوند. آثار تحریم در حوادث معدن هم دیده می‌شود، انگار نمی‌خواهیم باور کنیم که تلفات معدنی ناشی از نبود تکنولوژی روز دنیا است.» در ادامه گزیده نظرات حسن صادقی را به نقل از انتخاب می‌خوانید:

حفاظت و ایمنی کار
صادقی گفت: معدن شازند 14 کارگر را زیر آوار کرد، معدن گرگان هم هر چند ماه این حوادث تکرار می‌شوند. حوادثی که 1 یا 2 نفر کشته می‌دهد دیگر اخبارش درز نمی‌کند. عمده دلیل مشکل ما عقب ماندگی تکنولوژی در حوزه حفاظت و ایمنی کار در معادن است. ما حتی ضعف ایمنی را در صنایع هم داریم. تشکل‌های کارگری آمریکا باید از دولتشان بخواهند که اجازه دسترسی به ایران برای ایمنی معادن را بدهند. چرا همه چیز باید به تحریم‌های سیاسی مربوط باشد؟ چرا کالایی که برای ایمنی کارگران است باید مشمول تحریم شود؟ عمده این حوادث مربوط به تحریم است. چین در این حوزه به روز است. به محض اینکه انفجاری در راه باشد، سیستم‌های هشدار‌دهنده به صدا در می‌آیند. اکثر کشور‌هایی که تحریم نیستند، خودشان را به این سیستم‌ها مجهزکرده‌اند. کارفرما‌ها برایشان سخت است تکنولوژی گران وارد کنند. اینجا چه کسی باید نظارت داشته باشد؟ وزارت کار! این وزارتخانه در برابر چندین کارگاه بزرگ و میلیون‌ها کارگر، هزار و سیصد بازرس دارد، اگر این تعداد بازرس را تقسیم کنیم، هر 5 سال نوبت یک کارگاه برای بررسی بازرس می‌شود. صنایع حادثه خیز و پرتلفات را باید به صورت جداگانه بررسی کنند. دولت‌ها همواره به این مسئله بی توجهی کرده‌اند. به کارگاه‌های ساختمانی هم توجه ندارند، کارگر از ارتفاع می‌افتد اما از او حمایت نمی‌شود و حفاظت و ایمنی هم رعایت نمی‌کنند. هزینه بی توجهی‌های دولت به ایمنی فضاهای کارگری را کارگران می‌دهند.

انفجار یک حفره گاز متان
سعید صمدی، دبیر انجمن زغال سنگ ایران گفت: یک وقت انفجار در معدن رخ می‌دهد که همین شرایط تدریجی و گازسنجی انجام نمی‌شود. در اینگونه انفجار‌ها، حجم انفجار محدود و متعلق به یک نقطه از معدن است. یک موارد خیلی استثنایی هم به نام حفره‌های گاز متان داریم. زغال در یک محیط رسوبی تشکیل می‌شود، در زغال نیز گاهی یک سری حفره شکل می‌گیرد. زغال متعلق به ۲۰۰ میلیون سال پیش است و به تدریج یک بخشی از گاز متان زغال در این حفره‌ها جمع شده است. با این روند فشار حفره زیاد شده و ضربه به آن باعث انفجار می‌شود. ترکیب گرد زغال و گاز متان، شرایط را برای انفجار آماده می‌کنند که ابعاد وسیعی نیز می‌یابند. ۶ سال قبل، یک معدن هم با این وضعیت منفجر شد و ۴۶۰ نفر فوت کردند. ما سیستمی برای شناسایی این حفره‌ها نداریم. وقتی چنین حادثه‌ای در بهترین معدن ایران رخ می‌دهد،
این معدن در هر شیفت ۲۷ نفر کادر ایمنی قوی داشت. اما با کمال تأسف، وضعیت دیگر معادن ایران اسفبار است. به نوعی باید منتظر حوادث بدتر هم باشیم. اگر فکر اساسی نشود، این تجربه می‌تواند تکرار شود.