ستاره صبح، فائزه صدر: در ادامه انتقادات از فهرست وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم، مسعود پزشکیان روز گذشته در سخنانی اعلام کرد که در انتخاب وزرای کابینه اش با رهبری مشورت کرده است. وی عقیده دارد بزرگترین تهدید کشور «اختلاف» است نه تهدیدات خارجی. عمده انتقاداتی که به وزرای پیشنهادی دولت وارد است، نسبت نزدیک این افراد با اصولگرایان، تندروها و رقبای انتخاباتی رئیس‌جمهور بود که پس از تشکیل کابینه می‌تواند حرکت دولت به سمت وعده هایش را کُند کند. پس از بررسی سوابق و برنامه وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور در مجلس، رای‌ گیری برای ۱۹ وزیر در صورت می‌گیرد. ستاره صبح در گفت‌وگو با میر قاسم مومنی، استاد دانشگاه و تحلیلگر سیاسی به بررسی چرایی باج دهی دولت در برابر سهم خواهان خارجی پرداخته که در ادامه می‌خوانید:

به عقیده برخی از تحلیلگران چینش فهرست وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور، معادل باج دهی دولت به اصولگرایان است. آیا می‌توان چنین تحلیل داشت و با این نگاه به ماجرا نگریست یا خیر؟
اگر به سابقه کاری آقای پزشکیان نگاه شود متوجه می‌شویم که ایشان در تمام دوران کاری خود چه در دولت و چه در مجلس و حتی پیش از این دو مرحله در وزارت بهداشت و درمان، فردی با روحیه‌ای تعادل گرا بود و نه سابقه تندروی دارد و نه کندرو بوده است. ایشان منتسب به جبهه اصلاحات است، ولی با اصولگرایان میانه رو زاویه نداشت. از این رو می‌توان حضور اصولگرایان را در کابینه پیشنهادی ایشان توجیه کرد.
اما در حوزه سیاست ورزی، مسعود پزشکیان عقبه‌ای ندارد. روسای جمهور قبلی هر کدام پشتوانه‌ای سیاسی داشتند آقای روحانی سابقه عظیمی داشت و مسئولیت های امنیتی و سیاسی فراوانی را تجربه کرده بود. باقی روسای جمهور هم تجاربی داشتند و از طرف گروه های سیاسی حمایت می‌شدند.
آقای پزشکیان از نظر سابقه سیاسی بیشتر فردی خدمتگذار بوده تا یک سیاسی، پزشکیان در شرایطی دولت را تحویل می‌گیرد که کشور تحریم، تورم بالا و ارزش پول پایین است. دشمنان خارجی متحد شده‌اند و جنگ غزه در جریان است و ایران به نوعی در این تنش درگیر است.
یک روز بعد از تحلیف رئیس‌جمهور، رئیس دفتر سیاسی حماس را در تهران ترور می‌کنند. از همین جا می‌توان فضایی را که مسعود پزشکیان باید در آن کار کند ارزیابی کرد.
در چنین موقعیتی نمی‌توان به پزشکیان خرده گرفت که چرا در تنظیم فهرست خود از نیروهای اصلاح‌طلب استفاده بیشتری نکرده است؟! ظاهرا مسعود پزشکیان تصمیم داشته فهرستی ارائه کند که با کمترین هزینه رأی بگیرند. گویا ایشان از تنش سیاسی در داخل که بهانه‌ای به دست خارج بدهد پرهیز کرده است.
اگر توجه کرده باشید هم شورای راهبردی تشکیل شد، هم نظر کارشناسان خواسته شد، هم از احزاب و گروه های رقیب و مخالف خواسته شد نظر بدهند، شعار تبعیت کامل از رهبری مرتبا تکرار شد و گفته شد که دولت مسعود پزشکیان در چهارچوب قانون و برنامه هفتم کار خواهد کرد. این یعنی می‌خواهم با کمترین تنش و کارشکنی کار کنم.
بسیاری از رأی دهندگان، هواداران، اعضای ستاد‌ها و اصلاح‌طلبان به ایشان انتقاد کردند ولی مسعود پزشکیان تنها شرایط کشور را در نظر گرفته زیرا می‌داند عده‌ای در داخل و خارج تصمیم به بر هم زدن آرامش دارند و نمی‌خواهد بهانه‌ای به دست ان‌ها بدهد.
پزشکیان اصلاح‌طلبانی که برای او رأی جمع کردند را می‌شناسد و می‌داند این طیف به منافع ملی توجه دارند تا منافع شخصی، ولی تندرو‌ها منافع ملی را قربانی منافع حزبی و گروهی خود می‌کنند.
اگر مسعود پزشکیان لیست خود را ارائه می‌کرد و مجلس رد می‌کرد و تشکیل کابینه چند ماه طول می‌کشید، شرایط کشور به هم می‌ریخت. باید توجه داشته باشیم که بروز و ظهور چنین عملکردی از کسی که دغدغه منافع ملی دارد قابل پیش بینی است.

آیا حضور پر رنگ اصولگرایان به ویژه افراد مورد حمایت رقبای رئیس‌جمهور در دولت می‌تواند در ادامه منجر به عدم تحقق وعده های انتخاباتی رئیس‌جمهور شود یا خیر؟
شاید آقای پزشکیان بعد از یک سال کابینه اش را ترمیم کند. تضمینی وجود ندارد که با این تیم کارش را تا پایان دوره چهارساله ادامه بدهد. در مرحله اجرا کسانی که نتوانند با سیاست های مسعود پزشکیان هم سو شوند و سد راه عمل به وعده های او باشند کنار گذاشته خواهند شد.
کشور آبستن حوادث است. تحریم‌ها جان اقتصاد را گرفته و خطر جنگ بیخ گوشمان است. در چنین شرایطی مسعود پزشکیان نمی‌خواهد با پافشاری بر خواسته خود دولت و کشور را وارد وضعیتی کند که آسیبی به دنبال داشته باشد.
پزشکیان از طرف رأی دهندگان و اصلاح‌طلبان و کارشناسان و تحلیلگران متهم به بی توجهی به پایگاه رأی و ستادهای خود شده است. درحالیکه او تلاش کرد گروه های سیاسی ذی نفوذ را راضی نگه دارد تا در آغاز راه با کارشکنی، بلاتکلیفی و هرج‌ومرج روبه‌رو نشود.
ولی این لطف مشروط است. اگر وزرا در خلاف جهت سیاست های دولت عمل کنند این احتمال وجود دارد که حتی در سال اول کار دولت تعویض شوند. مسعود پزشکیان انتظاراتی از وزرا خواهد داشت اگر در چهارچوبی که او خواسته حرکت نکنند بهانه کنار گذاشتنشان فراهم است. من هم منتقد فهرست وزرای پیشنهادی بودم ولی شاید این حرکت مسعود پزشکیان از روی کیاست وی باشد.

آیا مجلس در برابر این کیاست، قدردان خواهد بود؟ به نظر شما تمام 19 گزینه پیشنهادی وزارت از مجلس دوازدهم رأی اعتماد می‌گیرند یا خیر؟
مجلس مجموعه‌ای از نمایندگان با تفکرات سیاسی، فرهنگی و اقلیتی مختلف است. اما به نظر می‌رسد برآیند مجلس دوازدهم، لیست پیشنهادی را بپذیرد. چانه زنی درباره وزرا در حال انجام است. اگر وزیری رأی بیاورد ملاحضاتی در مورد معاونین خواهند داشت. به نظر نمی‌رسد مجلس با چنین دست و دلبازی از طرف رئیس‌جمهور، بخواهد در رأی اعتماد خساست به خرج بدهد و تشنج ایجاد کند. مجلس بهانه ندارد کابینه فراجناحی است و وزن اصولگرایی آن بالاست. حتی می‌توان گفت فهرست پیشنهاد شده کابینه شهید رئیسی است نه کابینه اصلاح‌طلبی. اسمهایی که در فهرست پیشنهادی آقای پزشکیان امده چه نسبتی با اصلاح‌طلبی و آقای خاتمی دارند؟!