وقتی آقای پزشکیان برنده این رقابت است و رقابت را با افتخار برده و فاصله‌اش با رقیب معنادار است، این همه باخت دادن پس از برد برای چیست؟ ما هم چوب را بخوریم، هم پیاز را؟!
نگارنده می‌ترسد که مخالفان پزشکیان که در لیست وزرای وی جا خوش کرده‌اند رأی بیاورند و ان چند نفر از دوستان ما که برای رسیدن آقای پزشکیان به پاستور زحمت کشیده‌اند، رأی اعتماد نگیرند.
بهترین قدم برای وفاق این بود که چهار هزار مدیر دولت در کشور را تغییر ندهند. وقتی آقای رئیسی بر سر کار آمد تمام این چهار هزار نفر را به خانه فرستاد. رئیس‌جمهور می‌توانست دل اصولگرایان را در بدنه دولت و سطوح پایین به دست بیاورد.
کابینه رئیس‌جمهور، ستاد فرماندهی دولت اوست. با رأی مجلس افرادی در کابینه آقای پزشکیان حضور پیدا خواهند کرد که پیش از این به او ناسزا می‌گفتند و بر علیه اش کار می‌کردند.
به جرات می‌گویم نیمی از فهرست پیشنهادی آقای پزشکیان به مجلس، وی را قبول ندارند. اگر افرادی که از ستادهای آقایان جلیلی و قالیباف به کابینه مسعود پزشکیان نفوذ کرده‌اند امروز می‌گویند تا پیش از این در اشتباه بودیم، دروغ می‌گویند، رفتاری متناقض دارند و درصدد ایجاد نفاق هستند. آقای مسعود پزشکیان چطور می‌خواهد در کابینه‌اش با کسی کار کند که قبلا در ستاد آقای قالیباف و جلیلی بر ضد رئیس‌جمهور فعلی کار می‌کرد.
آقای پزشکیان حسن نیت خود را با دوز بالایی نشان داد. امیدوارم مجلس قدر این صداقت را بداند. درحالیکه در جلسات بررسی وزرا، نشانه‌هایی از زیاده خواهی مجلس نمایان شده است. وقتی در حال برد، باخت بدهیم این مسائل هم پیش می‌آید.
فهرستی که وزن اصولگرایی‌اش بالاست برای رئیس‌جمهوری که بدنه رأی او از جبهه اصلاحات است، کار نمی‌کند. بسیاری از افرادی که پزشکیان در لیست قرار داده امتحان پس نداده‌اند.
نگارنده در ایام انتخابات برای سخنرانی در ستاد آقای پزشکیان به انزلی رفت، کسی که آن روز مانع از برگزاری برنامه شد و کار را به توبیخ شهردار کشید، آقای دنیا مالی بود که همان ایام در ستاد آقای قالیباف کار می‌کرد و امروز در فهرست وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور منتظر تصدی بر وزارتخانه ورزش و جوانان است. ستاد آقای پزشکیان در انزلی نمی‌توانست یک بنر در سطح شهر نصب کند، کارشکنی آقای دنیامالی تا این حد بود. سؤال این است که چطور تشخیص داده شد چنین فردی با این روحیه به درد حضور در کابینه چهاردهم می‌خورد؟! واقعاً باید به اراده‌ای که ایشان را وارد لیست کرده شک کرد. تصویر آدم‌هایی که برای ضد و خورد به ستاد آقای پزشکیان می‌فرستادند هنوز در خاطر من است. فردی از جبهه مقابل امروز در کابینه مسعود پزشکیان تعریف شده و این حضور را به دلیل توانمندی خود ارزیابی کرده است!
ما فکر نمی‌کردیم مخالفان مسعود پزشکیان با این عجله تقیه کنند یا رئیس‌جمهور به این سرعت دوستان خود را رها کند! این فهرست به ترتیبی تنظیم شده که گویی قلم و کاغذ در دست سعید جلیلی و باقر قالیباف بوده است! نگارنده احساس نمی‌کند فهرست همه وزرای پیشنهادی از طرف پزشکیان تنظیم شده باشد.
در این مقطع، صاحب این قلم نمی‌داند به کسانی که برای رأی دهی تشویق کرده چه بگوید و چگونه سیاست وفاق ملی را از آنچه که تصور می‌شد به آنچه که دیده شد تحلیل کند و ارتباطی بین این دو مفهوم ایجاد کند. شاید اگر از ابتدا می‌دانستیم که این گونه وفاق ملی را اجرا خواهند کرد، ما هم طور دیگری عمل می‌کردیم و تصمیمی متفاوت می‌گرفتیم.