ستاره صبح، فائزه صدر: انتقاد بدنه رأی مسعود پزشکیان نسبت به فهرست وزرای پیشنهادی، هم زمان با بررسی گزینه‌های وزارت در مجلس؛ ادامه دارد. درحالیکه مسعود پزشکیان لیست مطلوب اصولگرایان را تنظیم و به مجلس فرستاده، اما بازخورد نمایندگان حاکی از زیاده خواهی است. بسیاری از منتقدین این پرسش را مطرح می‌کنند که اگر لیست پیشنهادی با نگاه رئیس‌جمهور و تیم مشاورین او تنظیم می‌شد، هزینه عدم رأی اعتماد به وزرا توسط مجلس پرداخته می‌شد. درحالیکه امروز پزشکیان برای معرفی اصولگرایان از سرمایه اجتماعی‌اش دولت نوپا خود هزینه می‌دهد. ستاره صبح در گفت‌وگو با غلامعلی رجایی، مشاور پیشین رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام به بررسی این موضوع پرداخته که در ادامه می‌خوانید:

در روزهای بررسی فهرست وزرای پیشنهادی قرار داریم، چه انتقاداتی به گزینه‌های وزارت دولت چهاردهم وارد است؟
کابینه پیشنهادی آقای پزشکیان سه دسته وزیر وجود دارد. یک دسته کسانی هستند که تعلق خاطر آن‌ها به اصلاح‌طلبی روشن است. از جمله آقایان ظفرقندی و می‌دری ولی عده‌ای نه تنها به اصلاح‌طلبی تعلق خاطر ندارند بلکه سوابق روشنی در تقابل با این نگاه دارند. افرادی از کابینه آقای رئیسی برای حضور مجدد در دولت چهاردهم پیشنهاد شده‌اند که آقای پزشکیان را قبول ندارند.
از شگفتیهای فهرست وزرای پیشنهادی، حضور افرادی است که تا لحظات پایانی انتخابات با پیروزی مسعود پزشکیان مقابله می‌کردند و امروز با قرار گرفتن در کابینه دچار توهم کارآمدی هستند و به نظرشان می‌آید توانمندی فوق‌العاده‌ای داشتند که با وجود مخالفت و سنگ اندازی با پیروزی پزشکیان توسط او در فهرست وزرای پیشنهادی قرار گرفته‌اند! فهرست وزرای پیشنهادی انتظارات اصلاح‌طلبان، بدنه رأی رئیس‌جمهور و عامه مردم را تأمین نمی‌کند. در این فهرست بحث جوان گرایی مغفول مانده است. وعده حضور اقوام محقق نشده و حضور زنان پر رنگ نیست.
این‌ها گزینه‌های آقای پزشکیان نیستند. وقتی نام‌های منتشر شده در فهرست وزرای پیشنهادی را با سخنرانی‌های رئیس‌جمهور پیش از انتخابات تطبیق می‌دهیم متوجه می‌شویم گویا دست آقای پزشکیان در انتخاب وزرا باز نبود و این چیزی مختص این رئیس‌جمهور نبوده و نیست. گویا حاکمیت دست هیچ رئیس‌جمهوری را در انتخاب وزیر زن و اهل سنت باز نمی‌گذارد.
پیشنهاد من معرفی حداقل چهار وزیر زن بود که حداقل با رد شدن دو نفر دو وزیر زن در کابینه داشته باشیم. در مورد اهل سنت نیز می‌شد مجلس را در برابر چنین انتخابی قرار داد. وزارت ورزش و جوانان یا وزارت کار حساسیت‌های وزارت اطلاعات یا امورخارجه را ندارند. می‌شد در این مجموعه‌ها وزیر اهل سنت داشت.
یکی از دلایل دلخوری آقای ظریف نیز بی توجهی به کار شورای راهبری بود. تنها 3 گزینه از میان 19 وزیر پیشنهادی از طرف این تیم معرفی شده‌اند. این کار به نوعی پشت کردن به تلاش کسانی است که برای پیروزی آقای پزشکیان و تشکیل دولت او تلاش کرده‌اند.

چرا آقای پزشکیان در مرحله معرفی وزرا ابتدا کابینه مطلوب خود و بدنه رأی اش را معرفی نکرد؟ آیا رئیس‌جمهور نمی‌توانست در گام‌های بعدی و پس از اینکه مجلس هزینه عدم رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی وی را تقبل کرد، به تعامل با جریان اصولگرایی بپردازد؟
بسیاری مایل بودند ایشان به سمت چانه زنی برود و در این عرصه قوی‌تر ظاهر شود. آقای پزشکیان می‌تواند دامنه انتخاب وزرا را وسیعتر کند ایشان در برخی وزارت‌ها از جمله علوم، آموزش و پرورش، اطلاعات و کشور خوب عمل نکرد. ایشان ترک است و این رگ باید در مراحلی که نیاز است سفت و سخت روی حرف اش بایستد، به دردش بخورد. ظاهراً زور رقیب بیشتر بوده است.
اگر در کابینه گرایش‌ها یکسان نباشد اداره دولت سخت خواهد شد. اگر وزیر کشوری می‌آورید که انگیزه‌اش بیشتر عمل به نظر حاکمیت است تا رئیس‌جمهور، وعده‌های انتخاباتی پزشکیان از جمله برچیدن بساط فیلترینگ، گشت ارشاد عملی نخواهد شد.
متأسفانه این فهرست حتی باعث شد برخی از رأی خود برگردند و دامنه موج حمایت از مسعود پزشکیان کوتاه شد. این موجی که رفته دیگر بر نمی‌گردد. دسته‌ای از کسانی که به مسعود پزشکیان رأی دادند تحریمی‌هایی بودند که در دور دوم آمدند و خیلی زود با دیدن مسائلی نظیر فهرست وزرای پیشنهادی از رئیس‌جمهور جدا شدند. این افراد علقه حزبی ندارند یا با مسعود پزشکیان همدل نبودند و با امید آمده بودند.
مسعود پزشکیان سابقه ریاست جمهوری ندارد و تجربه اول ایشان است. برخی از شعارهای ایده آل او به صخره واقعیت می‌خورد. ایشان از این پس با واقعیت‌های اداره قوه مجریه در ایران آشنا خواهد شد و برای ادامه راه تجربه کسب خواهد کرد.

شما واکنش مجلس در پایان جلسات بررسی وزرای پیشنهادی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا کابینه اصولگرایی دولت چهاردهم از مجلس رأی اعتماد می‌گیرد یا خیر؟
فکر می‌کنم بیشتر افراد رأی می‌گیرند به ویژه چند نفری که از دولت آقای رئیسی در کابینه هستند و دیگر اصولگرایانی که در فهرست به چشم می‌خورند. اگر مجلس در رأی اعتماد به برخی از وزرا تردید کند، آن یکی دو نفر اصلاح‌طلبان فهرست هستند.
حدود 90 درصد وزرای پیشنهادی گزینه‌های مطلوب جبهه اصولگرایی هستند. مجلس اگر چه نشان نمی‌دهد ولی از کابینه وفاق ذوق زده است. اصولگرایان به خواب نمی‌دیدند که گزینه‌های پیشنهادی آقایان قالیباف و جلیلی در کابینه مسعود پزشکیان جای بگیرند. فقط سه نفر از دولت رئیسی در این فهرست حضور دارند!