با توجه به سهم جبهه اصلاحات در رأی آوری مسعود پزشکیان و کم رنگ بودن وزن این گروه سیاسی در کابینه پیشنهادی رئیس‌جمهور چه توضیحی می‌توان داشت؟ چرا کابینه چهاردهم با ارزیابی از پایگاه رأی مسعود پزشکیان تنظیم نشد؟ من به فهرست وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان خوش بین هستم، زیرا عقیده دارم برآمده از نام «وفاق ملی» است که برای کابینه اش انتخاب کرده است. چنین کابینه‌ای نمی‌توانست به معنی مسلط شدن جمعی بر دیگری باشد. در کابینه وفاق نیز محور اصلی کسانی هستند که به مسعود پزشکیان رأی داده‌اند. ولی توجه داشته باشید که کلیت رأی رئیس‌جمهور سیاسی نبود. درست است که اصلاح‌طلبان فعالیت زیادی داشتند و از دلایل جدی موفقیت مسعود پزشکیان بودند، ولی سبد رأی رئیس‌جمهور منتخب صرفا به اصلاح‌طلبی وابسته نیست. مجموعه افرادی که در کشور دعوا و درگیری نمی‌خواستند و به ساماندهی حوزه کار، معیشت و زندگی چشم دوخته بودند به مسعود پزشکیان رأی دادند. ما به عنوان جریانی سیاسی نباید از ایشان توقع داشته باشیم تا تابع محض اصلاح‌طلبی باشد. انتخاب کمیته‌ها دموکراتیک بود. راه برای پذیرش نظارت مختلف باز بود. من نمی‌خواهم بگویم فهرست وزرای پیشنهادی صددرصد مطلوب است، قطعا از این بهتر هم می‌شد ولی وقتی این فهرست را با نگاه آقای پزشکیان و با سخنان او در جریان مناظرات مطابقت می‌دهیم، می‌شود فهمید که دلایل برخی از انتخاب‌ها چیست؟! شاید اصلاح‌طلبی برخی از این چهره‌ها را نپسندد و نسبت به آنها ایراد داشته باشد که در اکثر موارد ایراداتی که اصلاح‌طلبان گرفته‌اند به حق بوده چون نتیجه عقل جمعی است، اما آنچه خواسته و وعده مسعود پزشکیان بود، کابینه وفاق بود نه کابینه اصلاحات. او می‌خواهد در اداره کشور بین گروه های سیاسی مختلف همبستگی و همکاری ایجاد کند. توجه به نظر تمام گروه‌ها اجازه نمی‌دهد رئیس‌جمهور کابینه جناحی پر رنگی داشته باشد. در فهرست وزرای پیشنهادی اکثر رنگ های سیاسی وجود دارند ولی تم تندی دیده نمی‌شود و حضوری مشاهده نمی‌شود که برای مشارکت دیگران ممانعت ایجاد کند. فراموش نکنید که دو ماه پیش کشور از نظر سیاسی در چه وضعیتی بود. فضای سیاسی کشور در حال نفس کشیدن است، باید قدردان این پنجره گشوده باشیم و کمک حال رئیس‌جمهور باشیم.
نمایندگان تندرو چه برخوردی با این فهرست دارند، آیا جلسه دیروز رئیس‌جمهور و اهالی بهارستان به تأیید صلاحیت هر 19 وزیر پیشنهادی ختم خواهد شد یا خیر؟ انتخاب ها، رفتار و گفتار آقای پزشکیان نشان می‌دهد که در جهت دور کردن تندروی بخش های مختلف جامعه سیاسی، از بدنه دولت است. تندروها در دولت چهاردهم تندروها در انزوا قرار خواهند گرفت. بنای سیاست های کلی نظام نیز بر آن نیست که به تندروها دور بدهد. این مجلس در آغاز تم تندروی داشت، ولی این وضعیت پس از شروع به کار دولت چهاردهم تغییر خواهد کرد. فضای حاکم بر مجلس از این پس در مقابل افراطی گری خواهد بود و چند نماینده تندرو در انزوای عملی قرار می‌گیرند. اگر مجلس در خصوص رأی اعتماد به وزرا با دولت چالشی داشته باشد، نهایتا در مورد یک یا دو وزیر خواهد بود. بدنه کابینه پیشنهادی از مجلسرای می‌گیرد.
روش ارائه فهرست وزرا به مجلس محل نقد واقع شده است. آیا آقای پزشکیان می‌توانست با نام های مطلوب خود فهرست خودش را تنظیم کند و توپ را به زمین بهارستان بیاندازد یا خیر؟ این مورد به یکی از برترین نقاط تمایز مسعود پزشکیان و دیگر شخصیت های سیاسی بر می‌گردد. او فردی صدیق است. صداقت در رفتار وی نقش پر رنگی دارد. این ویژگی او مربوط به امروز و دیروز نیست، ایشان از قدیم همین آدم بود و سیاست ورزی نمی‌کرد و رو بازی می‌کرد. از دو دهه پیش که در دولت اصلاحات در خدمت وزرا بودیم ایشان را می‌شناسم. ویژگی صداقت در وجود ایشان برجسته است. نمی‌توان از مسعود پزشکیان انتظار رفتار های پیچیده سیاسی داشت و منتظر بود که طرحی بچیند و برگهایی رو کند. او سیاستمداری نیست که سیاست را بازی و نقشه کشی بداند، مسعود پزشکیان بیشتر خدمتگزار است تا سیاس. او نه این پیچیدگی‌ها را می‌شناسد، نه به دنبال چنین نمایش های سیاسی است و نه کسی از او انتظار چنین حرکاتی را دارد. مسعود پزشکیان بنا به طبیعت و ذات اش خیلی رو بازی می‌کند که درک اش در عالم سیاست دشوار است.