این کتاب وبررسی های تاریخی می‌خواهد یک نکته را گوشزد کند وآن گرفتن تصمیم نادرست در زمانی که می‌شد تصمیم درست گرفت: در بررسی رخدادهای پس از انقلاب از اشغال سفارت امریکا تاجنگ هشت ساله وهزاران رخداد ریز ودرشت دیگر فرصت‌های نابی برای گرفتن تصمیم درست از دست رفته است.

راز این همه فرصت سوزی فریب شعارهای تند وتیز را خوردن و قدرت نمایی بی اساس بوده است وگاهی این سخن اگر دراینجا کوتاه بیائیم باید کوتاه آمدن‌ها را ادامه دهیم راه رفتن درست را بسته است. اگر اشغال سفارت امریکا پس از چندروز پایان می‌یافت وحاکمیت به جای حرکت دانشجویی نمی‌نشست سرنوشت رابطه ایران وامریکا و زیان های ناشی از قطع رابطه این چنین زیان بار نمی‌شد وحل مشکل باچنین پیچ وتاب های نفس گیری درهم نمی‌آمیخت.

اگر جنگ با فتح خرمشهر پایان می‌یافت چه فرصت‌های بی دریغی نصیب کشور می‌شد که نشد وجز افسوس برجای نماند. رجزخوانی‌هایی که جای تدبیر و دوراندیشی را گرفت هم سبب ادامه جنگ و هم از دست رفتن جان‌های عزیزی شد که اگر می‌ماندند سرنوشت کشور هم چنین نمی‌شد، داستان انرژی هسته‌ای وقطع‌نامه های شورای امنیت علیه ایران که نفس کشوررا گرفت با واکنش “آن قدر قطع‌نامه بدهید که قطع‌نامه دانتان پاره شود” روبه‌رو شد. صاحبان آن سخن نمی‌دانستند که این قطع‌نامه‌ها رشته زندگی مردم را پاره می‌کندویا می‌دانستند شعارهای بی پایه را مبنای عمل خویش قرار دادند تا انقلابی بودن خودرا به رخ بکشند. در داستان تحریم‌ها و سپس برجام وپس از آن هم کم بی تدبیری دیده نمی‌شود که اگر جای پرداختن دارد ولی فرصتی دیگررا می‌طلبد.

هم اکنون نیز با ترور هنیه درتهران که عملی جنایتکارانه وبرنامه ریزی شده از سوی دشمنان با تکیه بر نیروهای نفوذی بوده‌ است. فریاد جنگ خواهی چنان بلند است که سخن گفتن از خویشتنداری وآینده نگری و دردام دشمنان و نتانیاهو نیافتادن در میانه هیاهوها گم می‌شود.

بهره گیری درست از رخدادها ونشان دادن خوی آدم کشی نتانیاهو با استفاده از فرصت‌ها وامکانات بین‌المللی وگشودن راه گفت‌وگو با همه کشورهای منطقه ومسلمان وکشورهای اروپایی وامریکا برای دفاع ازحق مردم ستمدیده فلسطین وکاهش دردهای وستمهایی که برآنها می‌رود پاسخی اثربخش‌تر از موشک وپهباد وشهباد خواهد داشت. توانمندی نظامی اعتباری برای کشور و امنیت منطقه است. این اعتبار نباید قربانی بازی نتانیاهو و گرفتار آمدن کشور در دامی شود که وارد شدن آن آسان وخارج شدن از آن مبهم و ناروشن است. برای ایران تدبیر را جایگزین هیجان وشعار زدگی کنیم.

زنده باد ایران و زنده باد عقلانیت و دوراندیشی و مصلحت اندیشی!