منش خاتمی به گونهای است که دوست و دشمن را وادار به احترام به خودش میکند. منتقدان خاتمی، کرامت، پاکیزگی، آراستگی ومتانت اورا میستایند.
او اهل مطالعه است ،رنگارنگی فرهنگها وزیبایی آنها را دریافته است. جهان را میشناسد و مومنانه به انسانها فارغ از نژاد و مذهبشان احترام میگذارد. او صلح، مهرورزی، آشتی ورفاقت و در عین پای بندی به اصول الهی وظلم ستیزی را وجه تمایز انسان از دیگر مخلوقات در طبعیت میداند . معمار و طراح گفتوگوی تمدنهای او بر تارک سازمان ملل میدرخشد.
در زمان ریاست جمهوری ۸ ساله او ،هیچ مدیری در دولت او به فساد،چپاول وخیانت نِلغزیده است وپس از ریاست جمهوری اش تنها کسی است که در قالب گفتوگو دهها رئیس دولت وشخصیت های جهانی به احترام او به ایران آمدهاند. مقام معظم رهبری به او لقب سید نجیب را داده است. این سؤال در اذهان خود نمایی میکند.
چه کسانی اجازه نمیدهند تا از این سرمایه اجتماعی در راستای وفاق ملی استفاده شود. ای کاش دعوتکنندگان از شخصیتها برای مراسم تنفیذ به این امر بی توجه نبودند تا از او برای احترام به شعار وفاق ملی رئیسجمهور چهاردهم، مسعود پزشکیان دعوت بعمل میآوردند. متأسفانه این فرصت طلایی از دست رفت .
خدا کند .این صدای یکی از بی صدایان به نمایندگان وریاست مجلس برسد واز سید خندان و محبوب بخش قابل اعتناء ازمردم شریف ایران واین سرمایه بزرگ ملی واجتماعی برای وفاق ملی در مراسم تحلیف دعوت به عمل بیاورند.