اصلاح‌طلبان با همه سرمایه و اعتبار اجتماعی گام به میدان نهادند و زخم‌زبان‌ها شنیدند، ولی عشق به ایران و نگرانی از ویرانی‌های غیرقابل‌جبران اسباب تاب‌آوری شد، ما با نگرانی فریاد برآورده و در میدان ماندیم. نیمی از مردم نیامدند و بر این باور ماندند که قدرت مسلط امکان تغییر نخواهد داد. بخش بزرگی از کسانی که رأیشان پزشکیان بود با واقعیت بیگانه نبوده ولی کورسویی از امید اسباب ماندگاری و پایداری آن‌ها شد .
از امروز نوبت پزشکیان است. نه‌تنها برای دمیدن روح امید در بدنه اجتماعی که وارد میدان شدند بلکه برای امید بخشیدن به کسانی که نیامدند. دیروز برنامه مصاحبه پزشکیان با رسانه‌های داخلی و خارجی لغو شد. چرایی آن باید به‌صورت شفاف بیان شود. این همان گام نخستینی است که به ارزیابی گذاشته می‌شود. بی‌نظمی در مراسم حرم امام خمینی مشهود بود و گروهی حیدر حیدرکنان نگذاشتند، آقای پزشکیان سخن خویش را به پایان ببرد. این هم از مواردی است که نباید به‌سادگی از آن گذشت.
سخنان آقای جلیلی هم پس از دیدار با آقای پزشکیان قابل‌تأمل است. این‌ها را گفتم که برگردم به پیام آقای پزشکیان که نوشته بود. نهایتان نمی‌گذارم، تنهایم نگذارید. بزرگ‌ترین پشتوانه پزشکیان جبهه اصلاحات و شخصیت‌های اصلاح‌طلب ملی، کنشگران و فعالان اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و فرهنگی بودند. از همان نخست حمله به اطرافیان پزشکیان سیاست با برنامه‌ریزی محافظه‌کاران به نظر می‌رسد. این سیاست پایان نخواهد یافت. ولی گفت‌وگوها به پشت‌صحنه خواهد رفت. مردم حق زندگی با آرامش دارند. مردم تاب تنش‌ها و تندی‌ها را ندارند. گزینش نیروهای توانمند، شایسته و سهم مناسب به زنان و جوانان دادن نخستین آزمون جدی آقای پزشکیان خواهد بود.