۱-خود رئیس‌جمهور نخبه باشد و این شعر را خواندم:
ذات نیافته از هستی بخش
کی تواند‌که بود هستی بخش
۲-آرای مردم خوانده شود، یعنی از هرگونه دخالت در انتخابات خودداری شود.
۳-انتخابات مهندسی نشود. بر اساس نظر بنیان‌گذار انقلاب، نظامیان که از قدرت ویژه‌ای برخوردارند در انتخابات دخالت نکنند. ایشان نظامیان را از دخالت در سیاست منع کردند.
گذشته چراغ راه آینده است و باید از این سیاست غلط عبرت گرفت،لذا توصیه می‌شود نظامیان که امروز برای نامزدی ریاست جمهوری نامزد شده‌اند.
اما چرا دکتر پزشکیان در شرایط کنونی اصلح است:
۱-ایشان با توجه به سوابق تحصیلی و ورود به رشته پزشکی (بدون سهمیه) در رژیم قبل نخبگی خود را ثابت کرده است و امروز یک پزشک با تخصص جراح قلب است که با پاک دستی کامل بدون داشتن مطب در بیمارستان‌های دولتی در خدمت مردم بوده و حتی در عمل‌های سخت جراحی قلب بیماران مستمند را نیز رایگان درمان کرده است.
۲-در مدت حضور در صحنه سیاست رانت خواری نکرد و از امتیازات مشروع نمایندگی مجلس و یا مقام وزارت در وزارت بهداشت سود نبرد. این نشان دهنده تسلط بر نفس فرصت طلبی است که جای ستایش دارد.
۳-تسلط ایشان بر قرآن و نهج البلاغه و استناد به فرازهای گهر بار این دو کتاب ارزشمند در امور جاری زندگی فردی و اجتماعی نشان دهنده عمل به اعتقادات است که متأسفانه برای مدیران در صحنه عمل به فراموشی سپرده شده است.
۴-اعتقاد ایشان به اجرای برنامه‌های توسعه که به قیمت عمرکارشناسان خبره تدوین شده و همواره در تاریخ برنامه ریزی در کشور که عمرهفتاد ساله دارد و متأسفانه طبق منابع موثق کمتر از ۲۰ درصد اجرایی شده، می‌تواند در دولت چهاردهم راهی به سوی توسعه ایران باز کند و به اهداف تعین شده در برنامه سند چشم انداز به رتبه اول منطقه برساند.
5-اینکه راه دولت هفتم و هشتم اصلاحات را که دوران طلایی نظام جمهوری اسلامی با رشد اقتصادی 5 تا 7 درصد بود و بهترین روابط بین‌الملل را با جهان برقرارکرد،ادامه دهد، جای ستایش و تقدیر دارد ونخبگان ارزش آن را می‌دانند.
6-مبارزه ایشان با ظلم به مردم و صراحت لهجه در این مبارزه که جای ستایش دارد چون پیامبر(ص)فرمود اگر می‌خواهید در بهشت با من همجوار باشید از مظلوم دفاع کنید حتی اگر کافر باشد.
مردم باید فرصت پیش آمده را پاس دارند و به صحنه بیایند و پزشکیان را به کرسی ریاست جمهوری بنشانند.
به قول حافظ:
من آنم که چون جام گیرم بدست
ببینم در آینه هرچه هست
مرا با عدو عاقبت فرصت است
که از آسمان مژده‌ی نصرت است