گروه بین الملل:انتخابات تایوان در حالی برگزار شد که حزب حاکم در قدرت ابقا شد.این جریان سیاسی در تایپه معتقد به جدایی از حاکمیت چین است.پکن بارها هشدار داده که حاکمیت ملی این کشور خط قرمز دولت حزب کمونیست است.حال اگر تایوان بخواهد بر استقلال خود پافشاری کند چین در دوراهی ثبات اقتصادی و یا جنگ قرار میگیرد.کارشناسان معتقدند چین وارد درگیری نظامی با آمریکا نخواهد شد بلکه نبرد این کشور با غرب به ویژه آمریکا ابزار اقتصادی است.آمریکا تلاش می کند چین را مثل روسیه که در تله اوکراین انداخت این کشور را نیز در تله جنگ بیندازد.به همین دلیل نانسی پلوسی را با اسکورت جت های آمریکایی به تایوان فرستاد،چینی ها می توانستند این هواپیما را ساقط کنند اما نکردند.این نشان میدهد که چین به هیچ وجه حاضر نیست وارد درگیری نظامی با آمریکا شود.چین حوزه نفوذش را در جهان اقصاد تعریف کرده است.به همین دلیل وقتی رئیس جمهور چین فهمید 200 میلیارد دلار سرمایه آمریکا از چین خارج شده است در آمریکا به دیدار جو بایدن رفت تا به نوعی از خروج بیشتر سرمایه آمریکا جلوگیری کند در ارتباط با این موضوع ستاره صبح آنلاین گفت و گویی با عبدالرضا فرجی راد دیپلمات پیشین انجام داده که در ادامه می خوانید:

چین انتخابات تایوان را انتخاب بین جنگ و صلح نامید. آیا باید پس از اوکراین، انتظار حمله چین به تایوان را داشته باشیم؟

علت اینکه چین از انتخابات ناراضی است به خاطر این است که فردی که سر کار آمده و قبلا معاون رییس جمهور بود، نسبت به دو نفر کاندیدای دیگر دورتر از چین است و از حزبی است که بر استقلال تایوان تایید دارد. انتخاب او باعث تنش بیشتر بین تایوان و چین و امریکا و چین می‌شود. با توجه به شرایطی که به وجود آمده تنش‌ها ادامه خواهد داشت، اما من بعید می‌دانم که چینی‌ها تا زمانی که بدانند از نظر اقتصادی و سرمایه‌گذاری در غرب و صادرات به غرب اگر جنگ شود ضربه اساسی به چین نمی‌خورد به تایوان حمله نمی‌کند. این به معنای آن نیست که چین فشار را بر تایوان اضافه نمی‌کند. تلاش می‌کنند کالایی که وارد تایوان می‌شود هزینه‌اش برای مردم این کشور بیشتر شود و فشار‌های نظامی از نظر هوا و دریا اضافه خواهد شد و سعی می‌کنند محیط تایوان را تنگ‌تر می‌کنند تا بتوانند در فرصتی تایوان را پس بگیرند.

مشخص است که چین قید تایوان را نمی‌زند و اگر فشار‌ها اثرگذار باشد در سال‌های آتی شاهد مذاکرات خواهیم بود. اما اگر فشار‌ها تاثیر گذار نباشد من تصور می‌کنم که بعد از ۲۰۲۷ که انتخابات بعدی انجام می‌شود، اگر حزب دیگری قدرت را در تایوان به‌دست بگیرد، فرصتی برای مذاکره میان چین و تایوان پیش بیاید.

فردی که در انتخابات پیروز شده در جبهه مقابل چین قرار دارد. انتخاب او تایوان را به کدام سمت می‌رود؟

این حزب متحد آمریکاست و خیلی تمایل با چین ندارد و دنبال گفتگو با چین نیستند و دنبال این هستند که هر چه بیشتر قدرت نظامی تایوان را افزایش دهند و، اما کاری هم نکنند که درگیری ایجاد شود. این حزب که برنده شده، گرایش نامزدش نسبت به امریکا در مقایسه با گزینه‌های دیگر بیشتر است. دو نفر دیگر تمایل داشتند با چین مذاکره کرده و تنش را کاهش دهند. اما این‌ها طرفدار دادن امتیاز و مذاکره به چین نیستند.

آیا بحرانی که میان چین و تایوان وجود دارد، باعث می‌شود دخالت واشنگتن در آسیای شرقی افزایش پیدا کند؟

در شرق آسیا امریکا در تایوان و ژاپن و فیلیپین و کره جنوبی پایگاه‌هایی دارد. برخی از آن‌ها به خاطر روسیه هستند، اما عمدتا به چین مربوط هستند. امریکا ادعا می‌کند متحدینی در شرق آسیا دارد که باید از آن‌ها دفاع کند. اما واقعیت امر این است که چین قدرت دوم دنیاست و امریکایی‌ها نگران هستند که این کشور از نظر اقتصادی و نظامی از امریکا عبور کند. پس باید هر چه بیشتر جلوی رشد چین را بگیرند و این مسیر را کند کنند.

تایوان جزو ۱۰ قدرت برتر اقتصادی جهان است و تراشه می‌سازد و بزرگ‌ترین تراشه ساز دنیاست. تراشه در سیستم‌های نرم‌افزاری کامپیوتر و موبایل استفاده می‌شود و هر چقدر دنیا به سمت تکنولوژی برود، نیاز به تایوان بیشتر می‌شود. امریکا می‌داند که اگر تایوان در اختیار چین قرار بگیرد پکن قدرت بیشتری پیدا می‌کند. دلیل بعدش هم این است که تایوان قدرت اقتصادی است و به برتری چین سرعت می‌دهد.

تنش بین چین و تایوان رو به افزایش است و چین دست از تایوان بر نمی‌دارد. وقتی سیستم چین کمونیستی شد ناراضی‌ها به این جزیره حمله کردند و حکومت تشکیل دادند. برای آمریکا منافع ملی مطرح است. مسائل مهمی در این سو وجود دارد.

اکنون با حزبی که سرکار آمده و مردم تایوان به آن رای داده‌اند امکان گفتگو و توافق بین تایوان و چین وجود ندارد و کاری نمی‌شود کرد و تنش بالا می‌گیرد ما بایست منتظر بمانیم تا تنش‌ها در چهار سال آینده ادامه پیدا کند تا شاید چهار سال بعد گروه دیگری رای بیاورد که خواهان مذاکره با چین باشد. شاید راهی پیدا شود که دو طرف بتوانند بدون صدمه به یکدیگر در همسایگی هم زندگی کنند. ممکن است که چین در نهایت بپذیرد که اقتصاد تایوان با روش متفاوتی در مقایسه با پکن اداره شود.