زندگی سخت است و مشکلات زیاد است، برای تحمل باید سخت جان بود. در این بین شنیدن اخبار بد از تحمل انسان کم می کند و انسان را در غم فور می برد.

نگارنده با داریوش مهرجویی فیلم اجاره نشین ها را کار کرده بود. من از او درس گرفته بودم، تشویق شده بودم و او در بخشی از خاطرات خوب زندگی من ثبت شده است.

قسمت هایی از فیلم اجاره نشین ها را در محله مرزداران شهر تهران ساخته بودیم. آن زمان (سال 1366)وقتی صحنه های پشت بام را می گرفتیم دور تا دورمان بیابان بود و محل اتوبان فعلی شیخ فضل الله نوری را می دیدیم که در حال تکمیل بود. انگار درباره دیروز حرف می زنم.

بخش های دیگری از اجاره نشین ها را در ده متری پیامبرکه در نزدیکی محله ژاندارمری بود ضبط کردیم ولی خانه ای که خراب شد در محله مرزداران بود. در این لحظه خودم هم باورم نمی شود که دهه ها سال از آن روزها و آن صحنه ها گذشته است و شنبه شب داریوش مهرجویی چاقو خورد!

داریوش مهرجویی فردی محترم بود و درباره هنرش چیزی نمی گویم چون همه می دانند که مهرجویی که بود و برای سینمای این مملکت چه کرد؟! و چقدر برای کشور افتخار آفرید.

او آرام و منطقی بود. شخصیت شر و شوری نداشت.من باورم نمی شود او به کسی آزار رسانده باشد یا با کسی مشکلی داشته باشد یا با کسی درگیر شود. زبان او قلمش بود، کارش بود، نظری اگر داشت هنرمندانه حرفش را می زد یا نشان می داد.

مهرجویی کسی نبود که داشته هایش را به رخ بکشد و مسائل مالی را شو کند. امروز سلبریتی ها در رسانه ها و شبکه های اجتماعی خدایی می کنند.

مهرجویی کسی بود که باید آرام می خوابید، چشم اش را می بست و می رفت، این جنایت فجیع حق داریوش مهرجویی و همسرش نبود.

آنچه تحمل دنیای بدون مهرجویی را سخت می کند، تامل در این مطلب است که او را به خاطر پول کشته اند. یک هنرمند و همسرش را در ملک شخصی شان بخاطر پول کثیف چاقو خوردند.

دردناک است که اسطوره سینمای این مملکت را با انگیزه های مالی در خانه اش به قتل رسانده اند.

پیش از این از او اخاذی کرده بودند، فرزندش را دزدیده بودند، از این زن و شوهر پول می خواستند و در نهایت آن ها را کشتند.

حق کشی، فحشا، دزدی، قتل، مواد مخدر، آدم ربایی نتیجه چیست؟! جنایت هم مولود فقر و مشکلات اقتصادی است. داریوش مهرجویی قربانی وضعیت اقتصادی بد جامعه و قربانی فاصله طبقاتی شد.