ستاره صبح آنلاین-حتی در صورت پیروزی قلیچداراوغلو، انتظار همسویی آشکار سیاست های خارجی ترکیه با خواسته های غرب را نداشته باشید.از منظر ژئوپلیتیک، انتخابات ریاست جمهوری ترکیه در روز یکشنبه ممکن است یکی از مهم ترین رویدادهای سیاسی غیرخشونت آمیز امسال باشد.در چند قطبی شدن شدید «غرب در مقابل بقیه» در سیاست بین‌الملل، رسانه‌های غربی به شکست رجب اردوغان، رئیس‌جمهور فعلی که یکی از حامیان اصلی چندقطبی و خودمختاری استراتژیک در نظم جهانی نوظهور و الگوی جنوب جهانی به شمار میرود ، دل بسته اند.به راستی، اهمیت اردوغان در این است که برخلاف بسیاری از هواداران خودخوانده جنوب جهانی که اخیراً رشد کرده اند، او آنچه را که موعظه می کند عمل می کند. هیجان رسانه های غربی ناشی از این تصور ساده انگارانه است که اردوغان، یک "مرد قوی" کاریزماتیک است که بر بال های محبوبیت و زیرکی بی اندازه خود برای سوء استفاده از تکه تکه شدن صحنه انتخابات ترکیه سوار شده است، در حالی که دشمنش کمال کیلیچداراوغلو توانسته  است این اپوزیسیون متفرق را متحد نماید.اگرچه ممکن است اظهار نظز در باره نتایج انتخابات روز یکشنبه (امروز) خیلی زود باشد، اما ممکن است در دور اول پیروزی واضحی برای اردوغان به همراه داشته باشد (با بیش از 50 درصد آرا) که نیاز به دور دوم را از بین ببرد. ناشناخته فعلا شناخته شده امروز این است که آیا سیاست حزبی التقاطی کیلیچداراوغلو، که به او کمک کرد نامزدی ریاست جمهوری را بر سر شکاف های ایدئولوژیکی که به همان اندازه تاریخی و فرهنگی هستند، محکم کند، برای متقاعد کردن رای دهندگان کافی برای کمک به او جهت پیروزی در رقابت کافی است یا خیر.اردوغان مردی از تاریخ است که سابقه سهمگینی در قدرت در تحکیم برتری غیرنظامیان در یک دموکراسی فعال دارد.برعکس، قلیچداراوغلو چیزی برای نشان دادن ندارد و هرگز یک پست انتخابی نداشته است. با این حال، اگر پایتخت‌های غربی رویای پیروزی قلیچداراوغلو را در سر می‌پرورانند، نشان‌دهنده ریسک بالای انتخابات روز یکشنبه است.با این حال، تناقض این است که حتی اگر قلیچداراوغلو برنده باشد، قدرت های غربی نباید انتظار همسویی آشکار سیاست های خارجی ترکیه با خواسته های غرب را داشته باشند.برخلاف تصور بسیاری از کارشناسان، اگر اپوزیسیون ترکیه در انتخابات پیروز شود، تضمینی وجود ندارد که ترکیه دوباره خود را با غرب هماهنگ کند. در عوض، این احتمال وجود دارد که آنکارا به دنبال سیاست خارجی که رویکردی متعادل و ظریف را حفظ می کند، ادامه دهد.قلیچداراوغلو در ویدئوی خود که بیش از 20 میلیون بار دیده شده است، ادعای غرب گرایی روزنامه ملیت  را رد کرد و پروژه "جاه طلبانه" خود را فاش کرد: اتصال ترکیه به کشورهای ترک و چین از طریق احیای جاده تاریخی ابریشم:او در این ویدئو اظهار داشت "ما یک کریدور تجاری و حمل و نقل سریع و جدید، یک بزرگراه باز خواهیم کرد. در امتداد این کریدور، یک بزرگراه با ظرفیت بالا و زیرساخت های راه آهن دو خطه ایجاد خواهیم کرد".به گفته قلیچداراوغلو، این مسیر بیش از 5500 کیلومتر راه را شامل می شود: مسیری که از شهرهای مرزی ترکیه گوربولاک (اگری) و کاپیکوی (وان) شروع می شود، از تبریز و تهران در ایران، عشق آباد در ترکمنستان، تاشکند در ازبکستان و آلماتی در قزاقستان می گذرد تا به چین به عنوان مقصد نهایی برسد.خود قلیچداراوغلو اخیراً گفته است که سیاست‌های دفاعی و خارجی ترکیه «توسط دولت مدیریت و مستقل از احزاب سیاسی» مدیریت می شود.منظور او از این اظهارات عجیب چیست؟ اشتباه نکنید، کیلیچداراوغلو یک "کمالیست" از دنیای قدیم است، یک سوسیال دموکرات که مشتاقانه به مبانی ایدئولوژیک دولت ترکیه ای که آتاتورک ایجاد کرد، آگاهی دارد و به اصول اصلی ناسیونالیسم، سکولاریسم و دولت گرایی معتقد است.امید غربی ها این است که با توجه به کیمیاگری ائتلاف رنگین کمان که ممکن است کیلیچداراوغلو را به پیروزی سوق دهد، او بر خلاف دولت قاطع و باثبات اردوغان رهبری یک دولت ضعیف را بر عهده بگیرد، در واقع، غرب تجربه بی‌نظیری در هدایت متحدان و شرکای ضعیف در جهت‌هایی دارد که با الزامات هژمونی غرب مطابقت دارد. اما، همانطور که وقایع کنونی در منطقه غرب آسیا، به ویژه در خلیج فارس گواهی می‌دهد، دولت‌های دست نشانده سابق ایالات متحده در برابر رانده شدن از قدرت مقاومت می‌کنند، استقلال استراتژیک خود را مطرح می‌کنند و به طور سیستماتیک برای پیشبرد منافع ملی از منظر بلندمدت نقشه می‌کشند.تنش زدایی عربستان و ایران؛ آشتی عربستان و امارات با رئیس جمهور بشار اسد؛ مذاکرات صلح نوپای بر سر یمن و سودان - اینها نشان می دهد که کشورهای منطقه کاملاً قادر به هدایت منافع ملی خود هستند و حذف هژمونی غربی در واقع می تواند نتایج سازنده ای به جای درگیری و نزاع دائمی داشته باشد. سیاست خارجی ترکیه ریشه در تاریخ، جغرافیا، منافع ملی و اخلاق کلاسیک «دولت تمدنی» آن دارد. آنکارا عمدتاً یک سیاست خارجی مستقل غیرمتعهد را با تأکید بر حفظ استقلال استراتژیک خود در محیط خارجی بسیار ناپایدار که آن را احاطه کرده ، دنبال نموده است.
م.ک. بهادراکومار
12 مه 2023- تارنمای آسیاتایمز
برگردان، کوتاه سازی و تنظیم  از علی اصغر شهدی
[email protected]