شهر جدید بهارستان در اصفهان، بنای کانون وکلای دادگستری مرکز، بنای کنسولگری ایران در فرانکفورت، بنای بانک مرکزی توسعه صادرات ایران و مجموعه ورزشی رفسنجان را می‌توان از آثار میرمیران دانست. او بنای فرهنگستان‌های جمهوری اسلامی ایران، بنای موزه ملی آب و بنای کتابخانه ملی ایران، مجتمع مسکونی ایل‌گلی تبریز را نیز طراحی کرد که البته این سه طرح را می‌توان از جمله آثار او دانست که فقط طراحی ماندند.
طرح ساختمان کتابخانه ملی سال ۱۳۷۳ زمانی که وزارت راه و شهرسازی فراخوانی را برای انتخاب طراحی برتر برای ساختمان جدید کتابخانه ملی ایران در منطقه عباس آباد تهران اعلام کرد، رقابت تنگاتنگی میان شرکت‌های سطح اول معماری ایران ایجاد شد که در پی آن طراحی‌های بسیاری را ارائه کردند. میرمیران نیز طرحی را ارائه کرده بود که از سوی جامعه معماری مورد استقبال بسیاری قرار گرفت. حجم ساختمان اصلی از دو مکعب مستطیل عمودی و افقی بزرگ تشکیل شده بود. مکعب عمودی در واقع مخزن بسته کتاب خانه و مکعب افقی فضاهای دیگری از کتابخانه را تشکیل می‌داد.
موزه ملی آب موزه ملی آب نیز از دیگر طراحی‌های میرمیران بود. این موزه پنج بخش آموزش، موزه‌داری، خدمات، مالی و اداری را شامل می‌شد که بزرگترین بخش آن موزه‌داری، شامل گالری‌ها بودند. در این پروژه میرمیران با همکاری «بهرام شیردل» معمار ایرانی، معماری سنتی ایران نمود بخشیده بود و آب در درجه بعدی قرار می‌گرفت.
کانسپت یخچال سنتی ایران مجموعه ورزشی رفسنجان نیز از دیگر آثار میرمیران است که برای او جایزه بزرگ معمار سال ۱۳۸۰ را در پی داشت. این مجموعه ورزشی شکل فعلی خود را از کانسپت یخچال‌های سنتی ایرانی گرفته است و در کرمان بنا شده است.
ایل گلی تبریز طرح مجتمع مسکونی ایل‌گلی تبریز نیز در میان آثار میرمیران دیده می‌شود. این طرح در شمال غربی باغ ملی ایل‌گلی تبریز قرار گرفته و سعی بر این بوده که از حضور این باغ در کنار آن استفاده شود. این مجتمع که در واقع شامل فضایی آپارتمانی بوده واحدهای مسکونی یک تا چهارخوابه را در خود جای داده و دارای مراکز اداری، خدماتی، فروشگاه‌ها و... بوده است.
فضا جوهر اصلی معماری است میرمیران در یک برنامه تلویزیونی می گوید که «معماری» را برابر با هنر سازماندهی فضا می‌داند؛ «اگر بتوانم به طور خلاصه بگویم، از نظر من معماری هنر سازماندهی فضاست. اگر ما بخواهیم جوهره معماری را ذکر کنیم، به طور قطع می‌توانیم بگوییم که فضا جوهره اصلی معماریست و کار معماری اصولا متوجه سازمندهی این جوهره است.» او معتقد است که معماری با احتیاجات ساده و عادی آغاز می‌شود اما به ترتیب احتیاجات روانی نیز به همراه احتیاجات فیزیکی بشر مطرح می‌شوند؛ «زمانی که تمام آثار بزرگ معماری را مرور می‌کنیم می‌بینیم که فقط به احتیاجات فیزیکی و عملکردی بشر پاسخ ندادند بلکه احتیاجات روانی بشر را نیز پاسخ دادند. تمامی آثار بزرگ واجد جنبه روانی و در واقع روح معماری هستند که به بخشی از معماری که متوجه خلاقیت و جنبه هنری و روانی است توجه دارد.»
فضا جامع‌تر از فرم است او ادامه داده است: «فضا درک می‌شود. فضا جامع تر از فرم است اما نمی‌توانیم ببینیم. فرم را می‌بینیم اما فضا را درک می‌کنیم و با تمام احساس و روان خود درک می‌کنیم؛ بنابراین یک عامل چندجنبه‌ای، پیچیده و گسترده است که همواره می‌توانیم به خاطر بیاوریم؛ حتی بوی فضا، رنگ فضا، نور فضا و... اهمیت پیدا می کند. در واقع کار معماری از همین طریق درک و به یادآورده می‌شود.»
معماری بر پایه اندیشه به عقیده میرمیران هیچ اثر بزرگی در تاریخ معماری جهان نیست که بر پایه یک اندیشه معین به وجود نیامده باشد. او البته تاکید می‌کند که این اندیشه معین به این معنا نیست که معماری یک اندیشه یا ادبیاتی را مجسم می‌کند.