قدیم‌ترها که خانه‌ها بزرگ و حیاط دار بودند، آدم هر غلطی که دل خودش و خانواده‌اش می‌خواست در خانه‌اش انجام می‌داد و درنهایت هم با جمله «چاردیواری، اختیاری» درب حیاط را محکم می‌کوبیدیم. اگر هم همسایه‌ای خیلی اذیت می‌کرد با بستن درب و پنجره‌ها، صورت‌مسئله کاملاً پاک می‌شد؛ اما امروزه در زندگی آپارتمانی، مشکلات بسیار زیادی وجود دارد که فقط با گفتن چاردیواری اختیاری حل نمی‌شود. با ما همراه باشید تا برخی از نکات آپارتمان‌نشینی را باهم مرور کنیم:
آواز بخوانید
مسئله‌ای که به‌اشتباه جاافتاده و باعث شده برخی توقع بیجا پیدا کنند، لزوم رعایت سکوت در آپارتمان است. درصورتی‌که اگر به طبیعت که مادر همه ماست، رجوع کنیم، می‌بینیم که سایر جانوران از سر صبح شروع به آواز خواندن و سایر فعالیت‌های صدادار می‌کنند تا پاسی از شب. نه قند دارند، نه چربی و نه هیچ خبری از بیماری‌های قلبی و افسردگی! پس اگر واقعاً قصد دارید سالم و بانشاط بمانید فعالیت‌ها و آواز خواندن خود را از کله صبح تا بوق شب بدون وقفه ادامه دهید.
در جای پارک دیگران پارک کنید
حتماً این را شنیده‌اید که اگر کاری را برخلاف عادت انجام دهید باعث افزایش هوش شده و بخش‌های غیرفعال مغز را فعال می‌کند. پس برای افزایش هوش خود، خودرویتان را در جاهای مختلف پارک کنید و شماره تلفن یا شماره واحد را هم در خودرو نگذارید تا همسایه‌ها دنبال صاحب خودرو بگردند و کمی هم هوش هیجانی آن‌ها بالا رود. شاید برخی از همسایگان ظاهربین به شما اعتراض کنند که این کار درست نیست. با آن‌ها وارد بحث نشوید! یک «بله! چشم» به آن‌ها گفته و کار خودتان را بکنید! هر چقدر هم توضیح دهید، بازهم «نرود میخ آهنین در سنگ!» آن‌ها چون هوش بسیار پایینی دارند، این مسئله را متوجه نمی‌شوند.
گاز بدهید
یکی از تذکراتی که معمولاً در آپارتمان‌ها داده می‌شود این است که خودرویتان را در پارکینگ روشن نگذارید تا دود آن وارد واحدها نشود. کسانی که این ایده را دارند معمولاً منفعت‌طلب بوده و فقط به خودشان فکر می‌کنند. درحالی‌که اگر ذره‌ای از خودشان بیرون بیایند، متوجه می‌شوند که برای اینکه به خودرو آسیب وارد نشود باید چند دقیقه درجا کار کند تا گرم شود. حتی بعد از اتمام کار هم باید نه‌تنها منتظر بمانید تا فن خودرو خاموش شود، بلکه چندین بار هم محکم گاز بدهید تا فن زودتر خاموش شده و زبانم لال آسیبی به آن وارد نشود. اگر کسی اعتراض کرد، یقه‌اش را بگیرید، به دیوار چسبانده و از او بپرسید: «اگر خراب شه، تو پولشو میدی؟!»
اسب‌دوانی کنید
سروصدا نکردن در مشاعات یکی دیگر از خواسته‌های بیجای برخی ساکنین است. همان‌طوری که در بالا هم گفتیم سروصدا جزئی از طبیعت است. خود را از لذت‌های زندگی محروم نکنید؛ شادی و بازی نه‌تنها عمر شما را زیاد می‌کند، بلکه کانون خانواده‌تان را هم گرم‌تر می‌کند. مثلاً فرض کنید در طبقه پنجم ساختمانی بدون آسانسور زندگی می‌کنید. یک راه این است که غر بزنید، غر خانواده را بشنوید و بالا بروید؛ یک راه دیگر هم این است که با همسر و فرزندان مسابقه دو بگذارید که هر کس زودتر رسید، جایزه دارد. این‌طوری هم بچه‌ها متوجه نمی‌شوند که چه زمانی 50-60 پله را یورتمه رفته‌اند و هم شما مجبور نمی‌شوید علاوه بر باروبندیل، بچه‌ها را هم کول کنید. در ضمن دیسکتان هم سر جایش می‌ماند و از حلقتان بیرون نمی‌زند.
شارژ ندهید
ازآنجاکه اکثر مدیران ساختمان‌ها از بازنشستگان عزیز و زحمتکش هستند، از زمان فراغت زیادی برخوردار هستند، یعنی صبح هر روز بعد از ارسال تصویر یک دسته‌گل قرمز بزرگ و «سلام! صبح زیبای شما بخیر!» گفتن در گروه ساختمان، یک مقاله از ناسا درباره فواید پرداخت به‌موقع شارژ به همراه اسامی افرادی که شارژ را پرداخت نکرده‌اند هم در گروه می‌فرستند؛ اما اصلاً توجه نکنید! اول اینکه تا همه شارژ را پرداخت نکرده‌اند، زیر بار نروید و بهانه‌گیری کنید! اگر همه پرداخت کردند، بازهم پرداخت نکنید! مگر چه خدماتی به شما می‌دهند که شارژ هم می‌خواهند! تازه شما ماه قبل یک لامپ راهرو را عوض کردید، این به آن در!
درنهایت اینکه یکی از مهم‌ترین لذت‌های آپارتمان‌نشینی نگاه کردن از چشمی درب واحد به همسایه‌ها است. پیشنهاد ما این است که این فرصت بکر را از دست ندهید و به‌محض شنیدن صدای پا یا صدای بلند کسی سراغ چشمی رفته، کنجکاوی کرده و در اسرع وقت به مدیر ساختمان اطلاع دهید یا از طرف بخواهید تا شارژ واحد شما را هم پرداخت کند. مخصوصاً اگر به این نتیجه رسیدید که واحدی تعداد واقعی‌شان را نگفته یا زیادی رفت‌وآمد دارند.