کد خبر : 194870 تاریخ : ۱۴۰۰/۴/۲۶ - 11:26
ستاره صبح آنلاین بررسی می کند( ترجمه: علی اکبر شهدی) پایان حضور آمریکا در افغانستان؛ تداوم حضور در عراق

به قلم مدیا بنجامین و نیکلاس دیویس

13 ژوئیه 2021 – 22 تیرماه 1400

تارنمای اورجینال آنتی وار

برگردان و کوتاه‌سازی علی‌اصغر شهدی

[email protected]

 

در پایگاه هوایی بگرام، سمساری‌های افغان در حال جمع‌آوری قطعات و تجهیزات نظامی آمریكا از قبرستانی هستند كه تا چندی پیش مقر اشغال 20 ساله آمریكا در كشورشان بود. مقامات افغان می‌گویند که آخرین نیروهای آمریکایی بدون اطلاع و هماهنگی در تاریکی شب از بگرام دور شدند.

طالبان به‌سرعت در حال گسترش کنترل خود بر صدها ولسوالی، معمولاً از طریق مذاکره میان بزرگان محلی هستند، اما هنگامی‌که نیروهای وفادار به دولت کابل از تسلیم مواضع و سلاح‌های خود امتناع می‌ورزند، با زور آن مناطق را تصرف می‌کنند.

چند هفته پیش، طالبان یک‌چهارم کشور را در کنترل داشت. درحالی‌که هم‌اکنون این کنترل به یک‌سوم رسیده که بیشتر شامل پست‌های مرزی و مناطق وسیعی در شمال کشور می‌شود.

افراد با حسن نیت در سراسر جهان به آینده‌ای صلح‌آمیز برای مردم افغانستان امیدوارند، اما تنها نقشی که ایالات‌متحده اکنون می‌تواند در آنجا بازی کند، پرداخت غرامت به هر شکل برای خسارت وارده و درد و رنج مردم است. گمانه‌زنی‌ها در محافل سیاسی و رسانه‌های جریان اصلی در ایالات‌متحده در مورد اینکه چگونه این کشور می‌تواند بمب‌گذاری و کشتار افغان‌ها را از «راه دور» ادامه دهد باید متوقف شود. آمریکا و دولت دست‌نشانده آن در این جنگ شکست خوردند. اکنون این افغان‌ها هستند که می‌توانند برای آینده خود تصمیم بگیرند.

اما در مورد صحنه جنایات بی‌پایان دیگر آمریکا مثلاً در عراق، چه باید کرد؟ رسانه‌های جریان اصلی در ایالات‌متحده فقط زمانی از عراق نام می‌برند كه رهبران ما ناگهان تصمیم می‌گیرند، علاوه بر 150 هزار بمب و موشكی كه از سال 2001 بر روی عراق و سوریه ریخته‌اند و تصور می‌کنند كافی نبوده است چند موشك دیگر نیز برای خشنودی تندروها در واشنگتن بر روی متحدان ایرانی فرو بریزند، بدون آن‌که جنگ با ایران را شروع کنند.

جوانان عراقی در اعتراض به 16 سال فساد دولتی، در سال 1398 به خیابان‌ها آمدند. اعضای دولت همان تبعیدیانی بودند که در آمریکا به سر می‌بردند و این کشور بعد از اشغال نظامی مناصب حکومتی را در اختیار آنان قرار داد و درآمدهای نفتی را بین آن‌ها تقسیم می‌کرد. اعتراضات سال 1398 نه‌تنها معطوف به فساد در دولت و عدم تأمین شغل و خدمات اساسی به مردم این کشور بود، بلکه علیه سلطه خارجی و دخالت بیگانگان به‌ویژه بعد از حمله آمریکا در سال 2003 تاکنون بوده است.

دولت جدید در اردیبهشت سال 1399 به ریاست مصطفی الکاظمی که دارای تابعیت دوگانه انگلیسی و عراقی بود، تشکیل شد. الکاظمی علی‌رغم سابقه غربی خود، تحقیقات در مورد اختلاس 150 میلیارد دلار درآمد نفتی عراق را توسط مقامات دولت‌های قبلی که بیشتر اوقات تبعیدی‌های مستقر در غرب بودند، آغاز کرد.

حملات هوایی اخیر ایالات‌متحده، نیروهای امنیتی عراق به نام نیروهای بسیج مردمی (حشدالشعبی) را هدف قرار داد که در سال 1393 برای مبارزه با دولت اسلامی یا داعش نیروی مذهبی پیچیده‌ای که با تصمیم ایالات‌متحده پا به عرصه وجود گذاشت، ایجاد شد. نیرویی که تنها پس از 10 سال از حادثه 11 سپتامبر به‌عنوان مبارزین نیابتی غرب علیه سوریه وارد عمل شدند.

تشکیلات حشدالشعبی هم‌اکنون حدود 130 هزار نیرو را در بیشتر از 40 واحد تشکیل می‌دهند. بیشتر آن‌ها طرفدار احزاب و گروه‌های سیاسی ایرانی در عراق هستند، اما درعین‌حال بخشی جدایی‌ناپذیر از نیروهای مسلح عراق به شمار می‌روند و به دلیل داشتن نقشی اساسی در جنگ با داعش، از اعتبار خاصی در نزد مردم برخوردارند. ...

 

فرماندهان حشدالشعبی سعی کرده‌اند ضمن حفظ استقلال روابط نزدیک‌تری با نخست‌وزیر کاظمی برقرار کنند. دراین‌ارتباط حضور كاظمی در رژه نظامی عظیم در اوایل تیر 1400 به مناسبت هفتمین سالگرد تأسیس حشدالشعبی مشهود بود. روز بعدازاین مراسم بود که ایالات‌متحده نیروهای حشدالشعبی را در عراق و سوریه بمباران کرد و کاظمی و کابینه او این اقدام را به‌عنوان نقض حاکمیت عراق محکوم کردند. پس از انجام حملات تلافی‌جویانه، حشدالشعبی آتش‌بس جدیدی را در تاریخ 8 تیرماه 1400 اعلام کرد که این اقدام ظاهراً برای دادن فرصت بیشتر به کاظمی برای نهایی کردن توافق‌نامه خروج آمریکایی‌ها بود؛ اما شش روز بعد، برخی از آن‌ها حملات موشکی به اهداف ایالات‌متحده را از سر گرفتند.

اما حملات هوایی ایالات‌متحده تنها منجر به افزایش تنش‌ها و تشدید عملیات نیروهای شبه‌نظامی عراقی شده است. اگر نیروهای آمریکایی با حملات هوایی بیشتر یا سنگین‌تر پاسخ دهند، حشدالشعبی و متحدان ایران در سراسر منطقه می‌توانند با حملات گسترده‌تری به پایگاه‌های ایالات‌متحده پاسخ دهند. هرچه این تنش‌ها افزایش یابد و مدت‌زمان بیشتری طول بکشد تا مذاکره در مورد توافق نامه خروج واقعی انجام شود، فشار بیشتری به کاظمی از حشدالشعبی و سایر بخش‌های جامعه عراق وارد خواهد شد تا درب خروج را به نیروهای آمریکایی نشان دهد.