کد خبر : 103295 تاریخ : ۱۳۹۹/۱۰/۹ - 00:07
سهم زنان از کرسی‌های مدیریتی در جهان چقدر است؟ اشاره: دولت ژاپن اعلام کرد طرح اعطای ۳۰ درصد از پست‌های ارشد مدیریتی به زنان را که قرار بود تا پایان سال ۲۰۲۰ میلادی عملی شود، برای یک دهه به تأخیر می‌اندازد؛ زیرا نتوانسته حتی به نیمی از هدف تعیین‌شده دست یابد. با انتشار این خبر بار دیگر نگاه دولتمردان در سومین اقتصاد بزرگ جهان به موضوع برابری جنسیتی، بحث‌برانگیز شد. ژاپن برای اولین بار در سال 2003 این موضوع را مطرح کرد تا جامعه خود را وادار به پذیرش تنوع در مدیریت‌ها کند. دولت دلیل عدم پیشرفت در این زمینه را نگرش‌های مردسالارانۀ حاکم بر جامعه و ریشه‌گیری عمیق نگاه‌های سنتی به نقش زنان و مردان در افکار عمومی اعلام کرده است. اما برخلاف ژاپن، بسیاری از دولت‌ها و نهادهای اجتماعی در آمریکا، اروپا و دیگر نقاط جهان، سال‌هاست که برای افزایش سهم زنان در کرسی‌های مدیریتی تلاش می‌کنند.

ستاره صبح-

جامعه اروپا (که بعدها با افزایش شمار کشورهای عضو و توسعه فعالیت‌ها به اتحادیه اروپا تغییر نام داد) در ۱۰ فوریه سال ۱۹۷۵ میلادی اولین بخش‌نامه اروپایی خود را در موضوع مبارزه با تبعیض دستمزدها میان زنان و مردان تصویب کرد و کشورهای عضو را موظف کرد تا شماری از مقررات مربوط به «اصل برابری دستمزد برای کارگران زن و مرد» را وارد قوانین داخلی خود کنند. از ابتدای دهه ۲۰۰۰ میلادی اعلامیه‌های قوی در موضوع برابری جنسیتی در سطح اتحادیه اروپا منتشر شد. قدم مهم دیگر، بیانیه روز جهانی زن در سال ۲۰۱۰ میلادی بود که در چهارچوب آن کمیسیون اروپا بر «افزایش تعهد خود برای تحقق برابری بین زن و مرد» تأکید کرد و اعلام داشت که در این راستا از این به بعد پنج اصل بر همه فعالیت‌های این کمیسیون حاکم خواهد بود: استقلال اقتصادی برابر، دستمزد برابر برای کار مشابه، برابری در تصمیم‌گیری، عزت و صداقت و پایان دادن به خشونت مبتنی بر جنسیت، برابری بین زنان و مردان حتی خارج از اتحادیه. برقراری توازن میان زندگی خانوادگی وزندگی حرفه‌ای در دهه ۲۰۱۰ میلادی در دستور کار این اتحادیه قرار گرفت.

فرهنگ‌سازی در اروپا
در کنار حمایت‌های قانونی در سطح اتحادیه اروپا برای نهادینه کردن اصل برابری زنان و مردان در همه حقوق فردی و اجتماعی، هر کشور نیز به‌طور مستقل ابتکاراتی را برای تغییر نگرش‌ها در جامعه به اجرا گذاشته است. هم‌اکنون در اسپانیا ۱۰ پست از ۱۵ پست وزارتی در دولت، به زنان واگذارشده و آن‌ها حدود ۶۶.۷ درصد قدرت اجرایی و تصمیم‌گیری دولت را در اختیاردارند. پس از اسپانیا بیشترین حضور زنان در کابینه را باید در فنلاند دید. دولت این کشور حتی در اکتبر سال جاری، باهدف حمایت از ارتقای حقوق دختران، به یک نوجوان ۱۶ ساله اجازه داد تا به‌طور نمادین برای یک روز اداره امور کشور را برعهده داشته باشد. فنلاند اغلب در گزارش‌های مجمع جهانی اقتصاد در میان برترین کشورها ازنظر برابری جنسیتی قرار دارد: در این کشور علاوه بر خانم سانا مارین که جوان‌ترین نخست‌وزیر جهان محسوب می‌شود، رهبران تمام احزاب شرکت‌کننده در دولت ائتلافی زن هستند. حدود ۴۷ درصد از اعضای پارلمان فنلاند نیز زن هستند و در کابینه جدید نیز ۱۲ پست از ۱۹ پست کابینه به زنان واگذارشده است. در دولت فرانسه بیش از ۵۰ درصد از وزارتخانه‌ها توسط وزرای زن اداره می‌شود. در این کشور انتخاب وزیر زن برای پست‌هایی همچون وزارت دفاع و دادگستری امری نهادینه‌شده محسوب می‌شود. دولت فرانسه همچنین در سال ۲۰۱۸ میلادی از تصویب طرحی برای تحقق برابری جنسیتی در دیگر مشاغل همچون ارتش و سینما خبر داد. بر اساس این طرح، شمار زنان فعال در ارتش فرانسه تا سال ۲۰۲۲ میلادی ۱۰ درصد افزایش می‌یابد و در صنعت سینما نیز به فیلم‌هایی که در پست‌های کلیدیِ تیم سازندۀ آن‌ها (کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، مدیر فنی و غیره) برابری جنسیتی رعایت شده باشد، یک پاداش مالی ۱۵ درصدی تعلق می‌گیرد. در اتریش زنان ۵۷.۱ درصد از کرسی‌های وزارت را در اختیاردارند و درمجموع از ۱۴ سمت اجرایی و تصمیم‌گیری در دولت، ۸ پست را از آن خود کرده‌اند. در سوئد بیش از ۵۴ درصد از قدرت اجرایی کشور در اختیار زنان است و آن‌ها در رأس ۱۲ وزارتخانه از ۲۲ وزارتخانه این کشور قرار دارند.

نگاه به زنان در آمریکا
در خارج اتحادیه اروپا نیز نگاه به زنان به‌عنوان مدیران ارشد و اداره‌کنندگان پست‌های کلیدی رو به افزایش است. ازجمله در ایالات‌متحده آمریکا کامالا هریس به اولین زنی تبدیل شد که برای معاون اولی رئیس‌جمهور انتخاب‌شده است. کانادا نیز که سابقه زیادی در انتخاب زنان در پست‌های کلیدی ازجمله به‌عنوان وزیر خارجه دارد، در سال ۲۰۱۸ میلادی از ایجاد پست جدیدی در دستگاه دیپلماسی خود با عنوان «سفیری برای زنان، صلح و امنیت» خبر داد. موضوع داشتن «سفیری برای زنان، صلح و امنیت» از سال ۲۰۰۰ میلادی در سطح بین‌الملل مطرح بوده و کانادا اولین کشوری است که در این زمینه دست به اقدام عملی زده است. این پست باهدف مشارکت بیشتر زنان در حفظ صلح و حل منازعات بین‌المللی ایجادشده است. ازنظر طرفداران این طرح، اگرچه نمی‌توان در نقش زنان برای برقراری صلح اغراق کرد اما ورود کامل و فعال زنان به مذاکرات، شانس رسیدن به توافقنامه‌های پایدار را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد.