ایران یکمیلیون و 648 کیلومترمربع وسعت دارد.
کمتر از یک در صد آن را کلانشهرها، شهرستانها و روستاها تشکیل میدهند، این سرزمین دچار مناطق پراکنده سکونتی با فواصل طولانی مثل وجود بزرگراهها است، به همین دلیل خدماترسانی به شهروندان دشوار است.
وجود ترابری زمینی، هوایی و دریایی شاهرگهای پیکره کشور است. انسداد راهها میتواند مثل ازکارافتادگی بخشی از بدن باشد. ارائه خدمات ترابری هوایی در این سرزمین نقش مهم دارد. علت وجود دو رشتهکوه عظیم البرز و زاگرس است که مانند صلیب در مرکز ایران است و مانع بهرهبرداری از تاکسی هوایی است، بهویژه برای بالگرد که سقف پرواز محدودتری نسبت به هواپیمای پهنپیکر دارد، بالگرد در بهترین شرایط کمتر از نصف ارتفاع پرواز هواپیما است (حدود پانزده هزارپا) به همین دلیل بالگرد بیشتر درخطر سوانح محیطی است. بالگرد ناچار است از میان اتمسفر غلیظ مثل ابرهای خطرناک (CB) عبور کند.
به همین علت بالگرد بههیچوجه نباید در شرایط جوی «نارنجی» پرواز کند، ضمن اینکه شرایط پرواز بالگرد برای تیم پرواز «چشمی»Visual)) است، یعنی خلبان باید محیط را با چشم ببیند. نقش بالگرد در ارائه خدمات شهروندی و مأموریتهای دولتی و خصوصی پررنگتر از هواپیماست؛ اما در شرایط ضروری پروازهای بالگرد در کشور وسیعی مثل ایران بدون رعایت استانداردها انجام میشود که خطرآفرین است.
متأسفانه پرواز بالگرد ریس جمهور و تیم همراه او به علت اصرار مسئولین ذیربط انجام شد و این در حالی بود که استانداردهای مهم ویژه پرواز بالگرد رعایت نشده بود که منجر به فاجعه دردناک شد.
در ماه اردیبهشت، در ایران تغییرات شدید جوی وجود دارد و بدترین ماه برای پروازهای هوایی است. هواپیما مرحوم دادمان وزیر پیشین راه که به اصرار مسئولین انجام شد در ماه اردیبهشت سقوط کرد. خلبان ایرانی این هواپیما به لحاظ شرایط بد جوی حاضر به پرواز نشد؛اما سرانجام از خلبان روسی که به استان مازندران ناآشنا بود استفاده شد که نتیجه اش سقوط هواپیما به علت برخورد با کوه شد که همه سرنشینان آن جان باختند.
نویسنده در سمینار سالانه انجمن هوافضا که در ایران ایر تحت عنوان «عوامل سوانح هوایی در ایران» برگزار شد سخنرانی کرد و سه عامل اصلی: محیطی، انسانی و سیستمی را توضیح دادم، بعد از سخنرانی یکی از پرسنل «اورهال» مراجعه کرد و گفت: شما به عامل چهارم اشاره نکردید، این عامل اصرار مدیران بالادستی برای پرواز است که در صورت عدم موافقت با پرواز پرنده میگویند: یه کارش بکن!، این جملهای است که تکرار میشود که نتیجه اش فاجعه است.
باید دانست که سقوط بالگرد ریس جمهور که از نوع «بل ۲۱۲» با قدمت بیش از چهل سال بود، اولین سانحه هوایی نبود که به علت عدم رعایت استانداردهای پرواز در ایران آخرین سانحه هوایی نخواهد بود.