ستاره صبح- از دیدگاه تفسیر اقتصاد سیاسی، توسعه در حالت کلی و عام شامل شاخص‌ها و معیارهای رفاه از قبیل ریشه کنی فقر، توزیع متوازن درآمد، بهبود نوع تغذیه، افزایش امید به زندگی و کاهش مرگ و میر، افزایش کیفیت زندگی، توسعه انواع سواد، ایجاد اشتغال، تهیه مسکن مناسب، آب آشامیدنی سالم، حمل‌ونقل آسان، تهیه انرژی و سوخت، آموزش رایگان و ... است.
طبیعتاً فراهم ساختن این معیارها بر عهده دولت و حاکمیت است و حتی نمی‌توان در بسیاری از این موارد، نقشی برای مقامات استانی قائل شد چه رسد به مقامات شهرستان. با این وجود در مواردی وجود ریز فاکتور‌ها و مؤلفه‌هایی در جوامع شهری دستیابی به شاخص های توسعه را تسهیل می‌کند. وجود تنوع فرهنگی مؤلفه‌ها است که می‌تواند حتی در کوتاه مدت می‌تواند، توسعه را فراهم کنند. در تقویم رویدادهای جهانی ۲۱ مه از سوی سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی تنوع فرهنگی نام‌گذاری شده است.
اقدامی که تلاش می‌کند در سایه جهانی شدن و کوشش‌ها برای یکسان و یکدست سازی جوامع، هویت‌های فرهنگی جوامع مختلف را پاسبانی کند و به آن به عنوان پیش شرطی در توسعه بنگرد. از دریچه چنین نگاهی حفظ هویت فرهنگی و پاسداشت تنوع آن به مثابه پایه‌ای برای توسعه درنظرگرفته می‌شود. موضوعی که در ایران به دلیل تعدد و تنوع فرهنگی محوری از لزوم توجه و تحقق است به شرط آن که همانطور که بیان شد اهمیت و جایگاه پایه‌ای آن به عنوان یکی از پیش‌شرط‌های توسعه از رهگذر گفت‌وگو مورد توجه قرار گیرد.
ریز فاکتورهای تنوع فرهنگی شامل موسیقی، غذا، پوشاک، آداب و سنن به گونه قابل اعتنا و توجه هستند که هر کدام از آنها می‌تواند زیر بنای توسعه در بخش های گوناگون فرهنگی، اقتصادی، آموزشی و اجتماعی باشند. این غنای فرهنگی که در برخی استان های کشور نظیر استان گلستان به سبب وجود اقوام مختلف و زندگی مسالمت آمیز در جوار هم، جوهر نایاب شده است، قدر و منزلتی عظیم دارد.
حمایت و ترویج تنوع ریز مؤلفه های فرهنگی اقوام و تقویت پیوند میان فرهنگ، گردشگری، اقتصاد، ورزشی و ...، زمینه ساز توسعه پایدار در چنین مدیومی خواهد بود. انتظار می‌رود که دولت جدید در راستای استفاده از ظرفیت های نوین کشور، تنوع فرهنگی اقوام و منظومه هویتی غنی ایران را به عنوان یک راهبرد ملی و حتی بین‌المللی در نظر گرفته و با حمایت از صنایع دستی، برگزاری نمایشگاه های اقوام در استان‌ها، تقویت بازارچه های بومی، ایجاد فرصت صادرات صنایع دستی و معنوی به کشورهای همسایه و اروپایی، گامی بلند در جهت افزایش تعاملات، ملی و بین‌المللی، بهبود فرایند کسب و کار و در نهایت توسعه پایدار بردارد.