ضرورت فهم سازوکار نظام بین‌الملل

دولت تلاش می‌کند برای تصویب لوایح چهارگانه FATF و آنچه دیگر کشورها انجام داده‌اند گام بردارد. واقعیت این است که ضوابطی در جامعه بین‌الملل وجود دارد که اگر رعایت نشوند، نمی‌توان با دنیا ارتباط مالی و تجاری داشت. مانند راننده‌ای که مقررات را رعایت نکند، اجازه رانندگی از او سلب خواهد شد. نظام بین‌الملل فعلی متعلق به دهه‌های گذشته نیست، متأسفانه تغییر در نظام بین‌الملل از سوی برخی درک و فهمیده نمی‌شود. بدون فهم سازوکارهای جدید نظام بین‌الملل، نتیجه‌ای جز ایجاد فشار بر ایران به دست نخواهد آمد. به نظر نویسنده دولت وضعیت کنونی را درک کرده و حسن روحانی به درستی گفت که خوب یا بد، راهی نیست و باید چارچوب‌های FATF را پذیرفت. مگر خیلی از مواردی که در گذشته پذیرفته شده خوب بوده‌اند؟ قطعنامه 598 مگر به نفع ایران بود که پذیرفته شد؟ در جریان برجام که نرمش نشان داده شد و حاکمیت پذیرفت که فعالیت‌های هسته‌ای را محدود کند، خوب بود؟ مسئله خوب و بد نیست، بلکه ادامه حیات یک ملت و کشور مطرح است. مسئله این است که در جاهایی باید در دیپلماسی کوتاه آمد تا بتوان در آینده گام‌های بلندتری برداشت. بده‌بستان در عالم سیاست یک اصل است. اکنون بحران‌ها شکل گرفته‌اند، اما گویا برخی نمی‌خواهند آن‌ها را ببینند. شاید بتوان یک رودخانه آرام را مهار کرد، اما زمانی که این رودخانه دچار تلاطم شود، دیگر قابل کنترل نخواهد بود. زمانی که مشکلات به بحران‌های سیل‌آسا تبدیل شوند، دیگر امکان کنترل آن‌ها وجود ندارد. نویسنده امیدوار است مسئولان و مقامات این مسائل را درک کنند و بیش از این هزینه‌های بی‌مورد روی دست مردم نگذارند. این روزها فشار معیشتی بر جامعه وارد می‌شود و کسانی که حرف‌های هزینه آور می‌زنند، توجهی به مردم ندارند. آن‌ها باید بدانند این سخنان چه هزینه‌هایی بر کشور تحمیل می‌کند و چه کسانی باید این هزینه‌ها را تحمل کنند. ایران امروز مانند بیماری می‌ماند که باید برای زنده ماندن و بازیابی سلامتی‌اش دارو مصرف کند، هرچند این دارو تلخ باشد. مسئله امروز ادامه حیات است و نباید به دلیل منافع جناحی منافع ملی را به خطر انداخت و سخنانی بر زبان آورد که به کشور آسیب می‌زند. اگر با چارچوب مبتنی بر عقل و خردورزی به جنگ بحران برویم، بحران‌ها مهار خواهند شد. آن زمان دیگر مسائل جناحی مطرح نخواهد بود، بلکه حیات کشور باید مدنظر باشد.