توهین ذوالنوری به رئیس‌جمهور، بدتر از آتش زدن برجام در مجلس دهم است!

ستاره صبح-مجتبی ذوالنوری، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اخیراً در توییتر خود خطاب به رئیس‌جمهور نوشت: «امروز اکثریت قاطع ملت ایران به کمتر از عزل و مجازات شما راضی نمی‌شوند. با منطق شما رهبر انقلاب باید دستور دهد هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزیز راضی شود.» دراین‌ارتباط نگارنده ذکر نکاتی را ضروری می‌داند. اگر هریک از مسئولان کشور، یک‌بار شرح وظایف خود را مرور کنند و ببینند قانون چه اجازه‌ها و چه اختیاراتی به آنان داده است، مشکلات رفع می‌شود و هرکس نمی‌تواند هرچه دلش خواست بگوید. نماینده مجلس بنا بر اصل 84 و 86 قانون اساسی می‌تواند راجع به هر موضوعی اظهارنظر کند، اما صحبت‌هایی ازاین‌دست، توهین است. آقای ذوالنوری و یا هر یک از نمایندگان مجلس یازدهم بر اساس قانون حق تذکر، سؤال و یا استیضاح رئیس‌جمهور را دارد؛ اگر نمایندگان قصد خیری دارند -که نویسنده بر این عقیده نیست- می‌توانند از حق قانونی خود استفاده کنند و رئیس‌جمهور را استیضاح کنند. درحالی‌که ذوالنوری پا را فراتر گذاشته و برای رهبری تعیین تکلیف کرده که رئیس‌جمهور را به اعدام محکوم کند یعنی ذوالنوری به‌عنوان نماینده مجلس حتی نمی‌داند جایگاه و حدود اختیارات رهبری چیست و از ایشان توقع قضاوت دارد! آسیبی که ذوالنوری و تیمش با این نوع سخن گفتن به کشور می‌زنند، از حرکت آتش زدن برجام در مجلس دهم، آن‌هم در شرایطی  که دنیا درصدد حفظ برجام بوده و هست، بدتر بود. این موضوع نشانه آن است که  یک نماینده که با حدود 204هزار رأی به مجلس راه‌یافته‌است، می‌خواهد برای 80 میلیون ایرانی تعیین تکلیف کند و رئیس جمهور 24میلیونی را عزل و اعدام کند. وی با این تعداد رأی حتی نمی‌تواند اکثریت مردم قم را نمایندگی کند، چه برسد به مردم ایران. از سوی دیگر رئیس‌جمهور، رئیس قوه مجریه است؛ یعنی آنچه مجلس به‌عنوان قانون، طرح، لایحه و... تعیین می‌کند را اجرا می‌کند. رئیس‌جمهور هر تصمیمی را که بخواهد اجرا کند، از طریق لوایح قانونی به مجلس مرتبط است. بنابراین نمایندگان اگر با تصمیمات دولت و رئیس‌جمهور مشکلی دارند، می‌توانند جلوی رئیس‌جمهور را بگیرند؛ نه این‌که در توییتر یا فضاهای مشابه به رئیس‌جمهور توهین کنند و بدوبیراه بگویند. بنابراین نگارنده بر این باور است که بسیاری از افراد سر جای خود نیستند و افرادی که دارای سمت‌هایی می‌شوند، اولین شرطش این است که شرح وظایف قانونی خود را مطالعه کنند و حدود اختیارات خود را نیز بدانند. هر مسئولی باید بداند برای اجرای حدود اختیارات خود چه اهرم‌ها و ابزارهایی در اختیار دارد. ابزاری که قانون اساسی و آیین‌نامه داخلی مجلس در اختیار یک نماینده گذاشته است، تذکر، سؤال، استیضاح و حتی طرح عدم‌کفایت سیاسی رئیس‌جمهور است. اگر یک نماینده این اختیارات خود را نداند و بخواهد شعارگونه صحبت کند یا یک سند بین‌المللی را آتش بزند، و توقع داشته باشد دیگر کشورها ازجمله ایالات‌متحده قانون را درباره ایران رعایت کنند، تناقض‌آمیز است. این نماینده در حالی از اعدام و استیضاح رئیس‌جمهور دم می‌زند که خود به وظایف قانونی‌اش آگاه نیست. البته همفکران ذوالنوری در مجلس هشتم در صحن علنی راه افتادند و شعار دادند «موسوی، کروبی و خاتمی، اعدام باید گردند»؛ این در حالی است که نمایندگان قاضی نیستند و باید قانون وضع کنند. درعین‌حال آنان از عدم اجرای برجام توسط دولت انتقاد می‌کنند. حال‌آنکه خود یا هم‌مسلکانشان در مجلس دهم برجام را که توسط مقامات عالی‌رتبه کشور تائید و اجراشده بود، آتش زدند و بهانه به دست دشمنان این مملکت دادند و در عمل با این اقدام خود به خواست آمریکا، اسرائیل و عربستان کمک کردند.