ضرورت حفظ قیمت ارز در شرایط تحریم‌

ستاره صبح-اگر منظور از کنترل بازار ارز، نگه‌داشتن مصنوعی و دستوری قیمت‌ها باشد، بنده هیچ‌گاه آن را توصیه نکرده‌ام و توصیه نمی‌کنم و این کار را اصولی و صحیح ارزیابی نمی‌کنم. کنترل بازار ارز باوجود تفاوت فاحش نرخ بهره و تورم در کشور ما و کشورهای حوزه دلار ، همانند این است که بخواهیم یک رودخانه خروشان را که دائم از جاهای مختلف و کوهسارهای مختلف به آن آب وارد می‌شود، کنترل کنیم. اگر حتی چندین سد بر روی آن رودخانه گذاشته شود، با توجه به اینکه آب رودخانه دائم در حال ازدیاد است، این سدها شکسته می‌شود؛ مگر اینکه از حجم آبی که به آن رودخانه وارد می‌شود، کاسته شود. وقتی در مدت ۴۱ سال نرخ تورم در کشور به‌طور متوسط بیش از ۲۱ درصد باشد و حجم نقدینگی در همین مدت سالانه بیش از ۲۵ درصد باشد، چگونه می‌شود این رودخانه را آرام کرد؟ حالا چه در تحریم باشیم یا نباشیم. اتفاقاً زمان‌های نبودن در تحریم کمکی به بهبود اقتصاد کشور نکرد. وقتی تحریم  نبودیم، باوجود درآمدهای هنگفت نفتی، مسئولین اقتصادی مغرورتر و غافل‌تر بودند و معمولاً با تزریق دلارهای نفتی به جامعه و کنترل مصنوعی قیمت‌ها، باعث گمراهی مردم و فعالان اقتصادی کشور  می‌شدند. اتفاقاً تحریم‌ها از یک‌جهت می‌تواند برای کشور  ما امری مبارک باشد، به‌طوری‌که می‌تواند مسئولین اقتصادی کشور را بیدار کند تا چشمشان به واقعیت‌ها بینا شود و سرمایه‌های واقعی کشور را ببینند. سرمایه‌های واقعی هر کشور اعتماد مردم آن کشور است. در شرایط تحریمی فعلی هم اگر مسئولین اقتصادی بخواهند، می‌توانند از نیروهای نهفته مردم سود ببرند و همه مشکلات را مانند پر کاهی از سر راه بردارند. در همین حالی که من و شما در حال نوشتن و خواندن این مطلب هستیم، چندین میلیارد دلار ارزهای خارجی به‌صورت اسکناس در گاوصندوق‌های دفاتر و منازل مردم و در صندوق‌های امانات بانک‌ها وجود دارد که هیچ سودی برای صاحبان آن و برای کشور ایجاد نمی‌کند و منافع آن فقط به بانک‌های مرکزی کشورهای صاحب آن ارزها می‌رسد و چندین برابر آن‌هم ذخایر و اعتبارات و سرمایه‌های ایرانیان در خارج از کشور هست. درحالی‌که اگر مردم به سیستم‌های بانکی کشور اعتماد داشته باشند، آن پول‌ها وارد چرخه اقتصادی کشور خودمان  می‌شود و لازم هم نیست که حتماً تبدیل به ریال شود. در همان حالت ارز هم می‌تواند باشد و  در خدمت فعالیت‌های اقتصادی در کشور قرار گیرد و در خدمت رونق فعالیت‌های مختلف ازجمله کشاورزی و دامداری و صنعتی و بانکداری کشور قرار گیرد یا به‌عنوان قرض به دولت داده شود، ولی شرط آن بازسازی اعتماد مردم است. (برگرفته از خبرآنلاین)