اولویت‌های اقتصاد کشور در شرایط سخت تحریم‌ها

ستاره صبح-در حال حاضر سؤالات بسیاری از شرایط اقتصادی کشور مطرح است، اما پیش‌بینی می‌شود وضعیت اقتصادی کشور نسبت به اوضاع گذشته تغییر چندانی نکند و رو به بهبود نرود. در همین راستا، نیاز به یک برنامه‌ریزی حداقل یک‌ساله توسط دولت و  سران قوا حس می‌شود؛ چراکه چندین اتفاق تعیین‌کننده پیش رو است. در حال حاضر چند اتفاق مهم و ناخوشایند رخ‌داده است. در میان رخدادهای داخلی، می‌توان به تداوم ویروس کرونا اشاره کرد که موجب شده مردم دچار نگرانی شوند، هزینه‌های جاری خانواده‌ها و دولت بسیار افزایش پیدا کند و اضطراب در بستر جامعه به‌وجود آید. درعین‌حال، کمبود جدی درآمد ارزی درنتیجه کاهش جدی صادرات نفت را شاهد هستیم. در کنار آن، صادرات غیرنفتی طی ۵ ماهه اول سال نزدیک به ۴۵ درصد کاهش‌یافته و نیز واردات به‌طور چشم‌گیر و نزدیک به ۶۶.۵ درصد افت کرده است. شاخص‌های اقتصادی نیز از رشد تولید ناخالص داخلی منفی ۷، کاهش رشد سرمایه‌گذاری به منفی ۲.۸ و رشد جدی تورم حکایت دارد. در مقابل، یکی از شاخص‌های بسیار نگران‌کننده، رشد هزینه مصرف‌کننده که ۳۴.۲ درصد است، موجب شده درنهایت معیشت مردم دچار مشکل شود. طبق آمار وزارت رفاه، حدود ۶۰ میلیون نفر در حال حاضر هدف بسته‌های معیشتی هستند و این نشان‌دهنده افزایش قیمت مواداولیه و نرخ تورم و کاهش جدی ارزش پول ملی است و درنتیجه معیشت برای مردم و به‌خصوص قشر ضعیف سخت‌تر شده است. برخی آمارها نیز نشان می‌دهد تا دهک ۷ جامعه نیاز به حمایت دارند و ما از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی هیچ‌گاه این‌قدر در معیشت مردم با مشکل مواجه نبودیم. در این میان، رابطه ما در سطوح بین‌المللی قابل پیش‌بینی نیست. به نظر می‌رسد این روند چه ترامپ در انتخابات آمریکا پیروز شود و چه بایدن، تغییر چندانی را تجربه نکند. از دیگر سو کشورهای اروپایی‌ها مانند آلمان و  فرانسه هرچند همواره برای ماندگاری در برجام و ایفای تعهداتشان اعلام آمادگی می‌کنند اما در عمل وارد فاز اجرانشده‌اند. در مقابل تحریم‌های آمریکایی‌ها را به‌صورت جدی اجرا می‌کنند، این رفتار را می‌توان در حوزه ارز و در مبادلات بانکی و در رابطه با واردات و یا صادرات از ایران مشاهده کرد. با توجه به تمام این اتفاقات، برای سیاست‌های داخلی ایران باید برنامه‌ریزی صورت گیرد و در رابطه باسیاست‌ها و تعاملات بین‌المللی نیز باید توسط وزارت امور خارجه و دولت و حکومت بررسی مجدد صورت گیرد و شورای عالی امنیت ملی باید فعال‌تر شود و راهکارهای متفاوت را بررسی کند تا آنچه به نفع نظام است، اجرایی شود. مسیر سرمایه اجتماعی را باید اصلاح کرد و به‌نحوی حرکت کنیم که سرمایه اجتماعی افزایش پیدا کند؛ یعنی حرف مسئولان بین مردم خریدار بیشتری داشته باشد. همان‌طور که اعضای یک خانواده دورهم جمع می‌شوند و برای مشکلات راهکار می‌آفرینند و این همان سرمایه اجتماعی است. در ایران سرمایه اجتماعی در حالی کاهش پیداکرده است که هیچ تلاشی برای آن نمی‌شود؛ نه صداوسیما و نه سیاسیون کشور و تصمیم‌ها و رفتارشان. اولویت دیگر کشور، باید حمایت از صادرات و تولیدات صادرات‌محور باشد. در شرایطی که تولید داخلی و بازار مصرف داخلی اساس اقتصاد است، اما کاهش صادرات نفتی و غیرنفتی به اقتصاد کشور  لطمه می‌زند. شما وقتی ارز ندارید، باید صادرات غیرنفتی را تقویت کنید تا اشتغال ایجاد شود. صادرات و تولید با بخشنامه‌های مکرر و تصمیمات موردی نباید به خطر بیفتد. در همین راستا، انسجام و اقتدار فرماندهی در دولت باید بیشتر شود. مجموعه حکومت و همه قوا باید پشت دولت قرار گیرند و دولت نیز باید تصمیماتی جسورانه در جهت تأمین نقدینگی  بگیرد. (برگرفته از خبرآنلاین)