ماجرای اعتراض به کشته شدن یک سیاه‌پوست آمریکایی و یک زن 61 ساله کرمانشایی

ستاره صبح-تقریباً هم‌زمان با کشته شدن یک شهروند سیاه‌پوست آمریکایی به دست پلیس آمریکا در ایالت مینه‌سوتا، یک زن آلونک‌نشین در کرمانشاه (آسیه پناهی) هم پس از تخریب خانه‌اش و ضرب و شتم و انتقال به کمپ ترک اعتیاد توسط مأموران اجراییات شهرداری جان خود را از دست داد. مقایسه این دو رخداد تلخ نکاتی را در ذهن نگارنده برجسته می‌کند. نخست آن‌که آمریکا یک سابقه طولانی قابل‌انتقال در برخوردهای نژادی دارد. اما برخی گروه‌ها در این کشور توانستند رئیس‌جمهوری از نوع تفکر خودشان راهی کاخ سفید کنند و یکی از نقاط تاریک تاریخ آمریکا را رقم بزنند. دونالد ترامپ که اغلب سخنانش نژادپرستانه است، تبعیض‌ها و کنایه‌های بسیاری به اقلیت‌های مختلف روا داشته و به‌تازگی معترضان را «اوباش» و «اغتشاشگر» نامید؛ درست مانند همان کسی که معترضان را «خس و خاشاک» نامید. مردم آمریکا که به چنین رفتارهای زشتی از سوی سیاستمداران عادت ندارند، از آن جایی که اغلب مسلح هستند، دست به اعتراض می‌زنند و به خیابان‌ها می‌آیند. رفتار زشت پلیس با یک مرد سیاه‌پوست، انگار سربریدن شهروندان بی‌گناه توسط داعشی ها را به یاد می‌آورد. یعنی به همان اندازه فجیع و دردناک بود. پیش‌تر هم مواردی ازاین‌دست در ایالت‌های مختلف آمریکا مشاهده‌شده بود.. لذا سیاه‌پوستان که حدود 14 درصد جمعیت کشور را شامل می‌شوند و تشکیلات و گروه‌های ویژه خود را دارند، می‌توانند آزادانه به خیابان‌ها بیایند و اعتراض خود را بروز دهند. از طرفی باید گفت که گویا ترامپ زمان را فراموش کرده و نمی‌داند دیگر مثل گذشته نمی‌توان مردم را با تهدید فرستادن نیروهای ارتش، از خیابان‌ها خارج کرد. اما این موضوع در ایران متفاوت است. متأسفانه تحمل برخی مسئولان نسبت به اعتراض مردم کم است و زود نسبت به آن موضع می‌گیرند و عصبانی می‌شوند. درحالی‌که در آمریکا سرکوب اعتراضات و شهروندان سازمان‌یافته و دستور گرفته نیست، بلکه ملهم از تفکرات غالب نژادپرستانه در برخی سطوح جامعه است. اما درباره قضیه تلخ بانوی کرمانشاهی که به مرگ او منجر شد، اگرچه نویسنده با اجرای قانون موافق است، اما در کشوری که خانه‌ها و ویلاهای غیرقانونی لاکچری در مناطق طبیعی مثل لواسان و برخی مناطق دیگر که ساخت‌وساز در آن‌ها ممنوع است، ساخته می‌شود، تخریب یک آلونک ساده عاقلانه نیست. اگر شهرداری‌ها برای حاشیه‌نشینان محلی برای اسکان در نظر بگیرند و با احترام با آنان رفتار کنند، حتماً رفتاری بهتر است. به‌هرحال آن شهروندان هم حق زندگی دارند و مجموعه حاکمیت باید برای آنان هم‌فکری کند. اگر محرومان و حاشیه‌نشینان خانه ارزان‌قیمت داشته باشند، چرا باید در یک نقطه غیرقانونی خانه خود را بنا کنند. رئیس جدید مجلس هم در نخستین نطق خود به همین موضوع اشاره کرد و گفت وظیفه ما این است که برای این قبیل افراد ایثار کنیم؛ این هم نوعی ایثار است که به شهروندان محروم جامعه توجه و رسیدگی شود تا شاهد تکرار این دست اتفاقات تلخ نباشیم.