علت ناامید شدن رأی‌دهندگان 29 اردیبهشت 96؛ ناتوانی اصلاح‌طلبان یا کارشکنی اصولگرایان؟

ستاره صبح-اکثر مردم ایران پس‌ازآنکه از سیاست‌های تهاجمی، پوپولیستی و هزینه‌ساز اصولگرایان که مجالس و دولت‌های اصولگرا را در اختیار داشتند به تنگ آمده بودند، در انتخابات سال 1392 تحت تأثیر شعارهای حسن روحانی درزمینه تعامل با دنیا و رفع تحریم‌ها به او رأی دادند و وی را بر کرسی ریاست جمهوری نشاندند. به عقیده اهل‌فن و نویسنده کارنامه دولت یازدهم به دلیل لغو تحریم‌ها و بلااثر شدن 6 قطعنامه شورای امنیت علیه ایران در قالب قطعنامه 2231 زمینه‌ساز بهبود زندگی مردم و رشد اقتصادی شد. آمارها نشان می‌دهد که رشد اقتصادی که در دولت دهم اصولگرا منفی بود، در سال‌های 93، 94، 95 و 96 به‌تدریج مثبت شد و تعامل ایران با دنیا نیز بهبود یافت. در همین راستا قرار بود کشورهای خارجی میلیاردها دلار در ایران سرمایه‌گذاری کنند.این فرایند خوشایند اصولگراها نبوده و نیست. مردم ایران سه سال قبل در چنین روزی (29 اردیبهشت) برای بار دوم و باهدف تعامل با دنیا و همچنین شفافیت و گسترش آزادی‌های مدنی حماسه و امید خلق کردند و در انتخابات پرشور ریاست جمهوری شرکت کردند و حسن روحانی را با 24 میلیون رأی برای بار دوم به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیدند. همچنین مردم که از عملکرد 12 ساله اصولگراها در شوراها ناراضی بودند، شورای شهر تهران و دیگر کلان‌شهرهارا به اصلاح‌طلبان سپردند. پس‌ازاین انتخابات معنادار، گروه اقلیت بیکار ننشست و عدم مخالفت با برجام و تعامل با دنیا را برافراشت، به‌گونه‌ای که شرایطی در دو سو پیش آمد و ترامپ از برجام خارج و تحریم‌های نفتی و غیرنفتی را بر کشور ما اعمال کرد. در چنین شرایطی دولت و مجلس که هر دو منتخب مردم هستند، وارد میدان شدند و لوایح چهارگانه FATF را که تبادل مالی و بانکی ایران با دنیا را سهل و آسان می‌کرد تصویب کردند، اما این لوایح با مخالفت شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت مواجه شد که نتیجه‌اش این شد که ایران که در سال 95 از فهرست سیاه گروه اقدام ویژه مالی خارج‌شده بود در سال 98 بار دیگر در فهرست سیاه قرار گرفت و تبادل پول میان بانک‌های ایران و جهان مختل شد. به عقیده نویسنده اصولگراها تلاش کرده و می‌کنند تا به افکار عمومی القاء کنند که مجلس، شوراها و دولت که بارأی اصلاح‌طلبان روی کار آمده‌اند نه‌تنها هیچ کاری برای مردم نکرده‌اند، بلکه وضع را بدتر هم کرده‌اند. این گروه بدون آنکه به عملکرد گذشته خود و کارشکنی‌هایی که در برابر سیاست‌های دولت (برجام، FATF و ...) انجام داده‌اند نگاه کنند، همچنان بر طبل ناکارآمدی نهادهای انتخابی می‌کوبند. البته باید اذعان کرد که مجلس، دولت و شوراها نتوانستند از جایگاه‌هایشان استفاده حداکثری کنند و به مطالبات مردم پاسخ دهند، به همین دلیل آن‌ها از چشم مردم افتاده‌اند. بسیاری از نمایندگان مجلس، اعضای شوراها و اعضای دولت به رأی مردم پشت کرده‌اند و توزرد درآمده‌اند، اما در یک تحلیل منصفانه می‌توان گفت که عملکرد اصلاح‌طلبان و اصولگرایان توأمان باعث بدتر شدن اوضاع اقتصادی و روابط بین‌المللی کشور شده است. اصولگراها در عمل نشان داده‌اند که بیشتر به فکر گرفتن جایگاه‌های قدرت هستند تا برآوردن مطالبات مردم، به همین دلیل کوشیده و می‌کوشند تا مردم را از نهادهای انتخابی و صندوق رأی مأیوس و حماسه 24 خرداد 92 و 29 اردیبهشت 96 را بی‌اثر کنند و تلاش می‌کنند تا وانمود کنند که رأی‌دهندگان در انتخابشان اشتباه کرده‌اند. این در حالی‌ است که مرور رویدادهای «خرد» و «کلان» از سال 92 تاکنون نشان می‌دهد که مردم کماکان به دنبال بهبود زندگی خود، روابط خارجی با دنیا و از همه مهم‌تر اینکه بر این عقیده‌اند که اصلاحات کم‌هزینه‌ترین راه برای دستیابی مردم به حقوق خود و رفاه اجتماعی است؛ واقعیتی که متأسفانه اصولگراها آن را باور نداشته و ندارند.