ریزش پایگاه اصلاح‌طلبان

ستاره صبح-من به‌عنوان کسی که آرای بسیاری برای آقای روحانی در دو انتخابات ریاست‌جمهوری سال‌های 92 و 96 جذب کردم و حدود ۳ ماه به این استان و آن استان برای تشویق به رأی‌دادن به او رفتم، اکنون به رفتار و گفتار او انتقاد دارم؛ زیرا وی انگار تعهدی به ۲۴ میلیون رأیی که در 29 اردیبهشت سال ۹۶ اخذ کرد ندارد. روحانی بر اساس اصل 113 قانون اساسی دومین فرد این کشور و مسئول اجرای حقوق قانون اساسی و دفاع از حقوق مردم است اما او بعد از افزایش قیمت بنزین و ناآرامی‌ها واکنشی نشان نداد، مگر لبخندزدن و گفتن اینکه من هم جمعه از قیمت بنزین مطلع شدم. این برخورد با وقایع تلخ دردناک است. باور کنید که حالا رویم نمی‌شود در چشم کسانی که با تشویق من به روحانی رأی دادند، نگاه کنم. آقای روحانی در این ۲ سال و نیم گذشته کنش سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مطلوب و سنجیده از خودش نشان نداد و در زمینه تغییر شرایط هم که وعده‌اش را داده بود کاری اساسی انجام نداد. شگفت این‌که بعد از افزایش قیمت بنزین او آن‌قدر بی‌تفاوت بود که انگار آب از آب تکان نخورده است، انگار دغدغه هزینه‌هایی که بر کشور و مردم وارد شد را نداشت، این نوع رفتار سؤال‌برانگیز و قابل‌تأمل است. 
بی‌توجهی به افکار عمومی داستان امروز نیست. وقتی او بعد از گذشت ۱۰۰ روز از ریاست‌جمهوری‌اش در دوره نخست با مردم سخن گفت و اسمش را گذاشت گزارش ۱۰۰ روزه، در آن موقع نامه‌ای سرگشاده به او نوشتم و گفتم که آقای روحانی چرا مردم را به‌حساب نمی‌آورید؟ وی می‌توانست نه‌تنها در موضوع بنزین که در تمام مسائل که موردتوجه رأی‌دهندگان به اوست توضیح و افکار عمومی را قانع کند. اگر هم افکار عمومی قانع نمی‌شد، دست‌کم از وی به میزان کنونی انتقاد نمی‌شد. در موضوع بنزین استدلال‌هایی وجود داشته و دارد که بحث تخصصی است، زیرا بسیاری از صاحب‌نظران با آن موافق و بسیاری دیگر مخالف هستند. اینکه پیش از افزایش قیمت بنزین به مردم اطلاع‌رسانی نشد، نشان از این دارد که دولت وظیفه خود نمی‌داند به مردم توضیح و پاسخ دهد. این در حالی است که روحانی بارها گفته که باید همه پاسخگو باشند و مردم هم به خاطر پاسخ‌گو کردن قدرت به او رأی دادند.