ستاره صبح-16 ماه از خروج دولت آمریکا (18 اردیبهشت 97) از معاهده بین‌المللی برجام می‌گذرد. اقدامی که تبعات آن جمهوری اسلامی را با مشکلات اقتصادی تحریم مواجه کرده است. پس از این اقدام آمریکا، ایران نیز تصمیم به کاهش تعهدات هسته‌ای خود گرفت که تاکنون سه گام در این راستا برداشته است. وقتی به این سه گام دقت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که کاهش تعهدات هسته‌ای تأثیر در رفتار طرف‌های مقابل، به ویژه اروپایی‌ها نگذاشته و آن‌ها را به تعهداتشان در برجام نیز بازنگردانده است. از این‌رو پرسشی که پیش می‌آید، این است که جمهوری اسلامی تا کجا می‌خواهد به کاهش تعهدات خود در توافق هسته‌ای ادامه دهد؟ و گام‌هایی که تاکنون در این زمینه برداشته شده‌اند، چه نتیجه‌ای داشته است؟ هرچند در این ماجرا تقصیر به گردن ایران نیست، اما مسئولان باید توجه داشته باشند که تفسیر دنیا از اقدامات ایران و آمریکا یکسان نیست. آنچه ایران ذیل عنوان کاهش تعهدات هسته‌ای انجام می‌دهد، بیش از آنکه حق جمهوری اسلامی برشمرده شود، می‌تواند اقدامی تحریک‌آمیز تلقی شود که نتیجه مثبت برای کشور ندارد. اینگونه اقدامات ممکن است موجب شود تا اتحادیه اروپا که آخرین امید ماست، از ایران فاصله گرفته و آنچه دونالد ترامپ آرزویش را دارد، به دست آید. روز جمعه گام سوم ایران در راستای کاهش تعهدات هسته‌ای آغاز شد. اگر وضع به همین منوال پیش برود، احتمالاً در ماه‌های آینده باید شاهد گام‌های چهارم، پنجم و ششم باشیم، اما روشن نیست برای رهایی از بن‌بست کنونی تا کجا این روند باید ادامه یابد تا ایران به خواسته‌هایش برسد؟ از سویی مسئولان کشورمان تلاش کرده و می‌کنند که در هر گامی که برمی‌دارند، به گونه‌ای رفتار کنند که گویا ایران نه از برجام خارج شده و نه تمایلی به اجرای کامل آن دارد. نظرات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای جمهوری اسلامی حائز اهمیت است. اینگونه رفتار کردن البته قابل قبول است؛ به ویژه آنکه می‌توان برای دبیر کل جدید سازمان بین‌المللی انرژی اتمی حُسن نیت ایران را ثابت کند. با این حال آنچه ایران در پیش گرفته، نمی‌تواند حاصل چندانی برای برون‌رفت از بن‌بست کنونی باشد.
لینک کوتاه:
http://www.setaresobh.ir/fa/news/detail/30845